Rush-Counterparts
Jaar van release: 1993
Label : Atlantic Records
Counterparts is het vijftiende studio album van het Canadese supertrio Rush en het kwam op 19 oktober 1993 op de markt.
Counterparts wordt door sommige fans en critici gezien als het beste Rush-album van de jaren negentig. Succesvol was het album in ieder geval, want in Amerika behaalde de plaat de tweede plaats in de Billboard 200 en moest het alleen Pearl Jam’s Vs. voor zich dulden. Counterparts is in tegenstelling tot de vorige twee albums Roll The Bones (1991) en Presto (1989) weer een echt gitaaralbum. De sound op Counterparts, geproduceerd door Peter Collins, is weer heavy, rocky en back to basics Rush materiaal: dus: gitaar, basgitaar, drums en zang. Tooningenieur Kevin Shirley heeft bij Counterparts ook een behoorlijke duit in het zakje gedaan waardoor Alex, Geddy en Neil weer klinken zoals vanouds.
De teksten zijn natuurlijk weer allemaal van drummer Neil Peart, behalve Between Sun & Moon, dat Pye Dubois als co-schrijver heeft. De teksten van de nummers op Counterparts zijn allemaal redelijk donker, somber, emotioneel en melancholisch; luister maar eens goed naar The Speed Of Love (een emotioneel liefdesnummer) of Between Sun & Moon, een track over de zoektocht naar de betekenis van alles? Stick It Out was de eerste nogal heavy single van het album en dit geweldige nummer waarin Neil zegt dat iedereen zijn nek moet uitsteken en kansen moet benutten, stond maar liefst vier weken op de eerste positie in de mainstream rock hitparade in Amerika.
Animate, de openingstrack van Counterparts werd ook als single uitgebracht en behoort nog steeds tot de livefavorieten van veel diehard Rush fans (zoals ondergetekende). Nobody’s Hero was ook een hitje voor Rush en de tekst van Neil is heel sprekend, want volgens hem zijn niet onze beroemdheden helden (“Not the champion player, who plays the perfect game, not the glamour boy, who loves to sell his name”) maar normale mensen die een zogenaamde heldendaad verrichten, maar die daarvoor geen erkenning krijgen. De tekst gaat ook over aids en HIV en over de moord op een meisje in de woonplaats van Neil.
Het instrumentale Leave That Thing Alone kreeg een Grammy-nominatie voor beste instrumentale track en dat Rush ook humor heeft wordt bewezen in Double Agent, want dat is volgens zanger/bassist Geddy Lee “one of the goofiest songs we have ever written, it’s an interesting piece of lunacy”.
Geef een reactie