Crimson Glory – Crimson Glory

Crimson Glory – Crimson Glory

Jaar van Release: 1986

Label : Roadrunner

In de jaren tachtig was heavy metal erg onderhevig aan de kant van de mainstream (afgezien van hair metal natuurlijk) als inferieur. Ze zagen het als een bepaalde vorm van muziek die alleen maar ongefundeerde en hersenloze bombastische ruis was die draait om seks, drugs en rock ’n roll, samen met geweld en satanisme, evenals heel veel andere vulgaire en kwade lyrische zaken. Dit gaat elke stereotiepe beschuldiging tegen. Wat is heavy metal (of rockmuziek in het algemeen) zonder dat hoe dan ook. Je moet wat kracht hebben in muziek zoals deze, ongeacht de stemming of het technische niveau ervan. Het staat niet eens ter discussie.

Er zijn een viertal aandachtspunten op deze release. Een daarvan is het openingsnummer, “Valhalla”. Deze geeft een net onder de maat, somber gevoel en wordt vergezeld door een venijnige solo en een aantal aangename zangpartijen. Het refrein is vrij eenvoudig, maar het is goed om naar te luisteren. Vooral wanneer je houdt van de meerlagige zang. Nog een van de hoogtepunten is het extreem pakkende nummer, “Angels of War”, met nog een geweldige solo en aanstekelijk refrein. Je kunt behoorlijk wat Iron Maiden-achtige melodieën horen op dit nummer, evenals de sterke nadruk op het twin-gitaar geluid. Een ander hoogtepunt is het slotnummer, “Lost Reflection”. Dit is een behoorlijk mooi akoestisch stuk dat gewoon is opgebouwd rond twee akkoorden en een aantal teksten die net zo donker, somber en griezelig zijn als ze deprimerend zijn.

Het volgende nummer dat opvalt, is het snelste nummer, “Mayday”, Met teksten over een ruimteveer disfunctie geeft dit nummer je geen enkel moment om te ontspannen na de intro. Daarnaast zijn er nog een 2 tal nummers, die verschillen van de rest van het album. Een daarvan is “Queen of the Masquerade”, wat meer “rock n ‘roll” is dan de rest van de muziek op het album en het heeft wat meer grimmige vocalen van Midnight en doet denken aan hardrock uit de jaren zeventig, zoals Rainbow en het vroege AC / DC. Als laatste  is “Dragon Lady”, het nummer dat wat  lijkt op up-tempo Iron Maiden, met pakkende, groovende riffs. Zeer aangenaam nummer dat je laat zien waartoe deze band in staat is.