Dokken-Dysfunctional

Dokken-Dysfunctional

Jaar van Release: 1995

Label: Sony

Dokken is een van die bands die in de jaren ’80 en begin jaren ’90 een belangrijke rol speelde in de Amerikaanse heavy metal scene. Het album “Dysfunctional” uit 1995 laat horen dat de band nog steeds relevant was en een indrukwekkende comeback kon maken. Disfunctional is het vijfde studioalbum van heavy metal band Dokken , uitgebracht in 1995. Het was de eerste release van de band na de hereniging in 1993. Oorspronkelijk bedoeld als een soloalbum van Don Dokken, maar veranderde het in een Dokken-album toen gitarist George Lynch weer in de gelederen kwam, met Jeff Pilson en Mick Brown al aan boord. Het originele album werd geproduceerd voor de Japanse markt en daar in december 1994 uitgebracht op JVC/Victor , simpelweg getiteld Dokken. Toen Sony Music de band internationaal bij het label tekende, werd het album geremixed en uitgebracht onder de naam “Dysfunctional”.

Het album begint met het nummer “Inside Looking Out”, een krachtige track met een pakkende riff en een sterke zangprestatie van Don Dokken. De rest van het album bevat ook sterke nummers, zoals “Hole in My Head” en “Long Way Home”, die een perfecte balans hebben tussen melodie en kracht.

Hoewel de teksten op het album vaak persoonlijke onderwerpen behandelen, is de muziek nog steeds heel toegankelijk voor het grote publiek. Dit komt onder andere door de uitstekende productie, die de band een moderner geluid gaf, maar ook door het sterke songwriting en de uitstekende uitvoering van de band.

Al met al is “Dysfunctional” een uitstekend album dat de legendarische status van Dokken alleen maar versterkt. De terugkeer van George Lynch op gitaar heeft duidelijk bijgedragen aan het succes van het album en zorgt voor een hereniging met de klassieke Dokken-sound. Als je van melodieuze heavy metal houdt, is dit album zeker een aanrader.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ondersteund door WordPress | Thema: Baskerville 2 door Anders Noren.

Omhoog ↑