Kingdom Come – Too
Jaar van release: 2000
Label: Eagle Records
Met de opening van dit nieuwe Lenny Wolf opus is het duidelijk te zien dat dingen een beetje veranderd zijn door de jaren heen en dat dit album een veel gerijpter klinkende rockalbum is geworden.
Maar toch kunnen we er niet heen om de release te vergelijken met zijn eerder uitgebrachte albums, vooral de eerste 2 albums, die zorgde voor de nodige publiciteit en waren de meest populaire van zijn kleurrijke carrière.
Ik was blij om te horen dat de Robert Plant gelijkenis van zijn stem en sommige gelijkende Zeppelinesque riffs en muzikale vergelijkingen er nog steeds zijn, zelfs als ze niet meer zo flagrant zijn, als op het debuutalbum, dat een storm van controverse veroorzaakte toen het werd uitgebracht in 1990.Op het moment kan ik me artikelen herinneren, waarin wordt beschreven hoe elke track op het album was afgeleid van een klassieke Zeppelin tune en hoe elk een artistieke diefstal werd vermomd.
Ondanks dat alles was het een goed album en een klassieke segment van commerciële hard rock.
Nu, tien jaar plus later, de line-up van de band is veranderd, de sfeer veel meer ontspannen, enigszins met een mellow vibe of te wel terughoudend voor Kingdom Come begrippen.
Het is niet een album van louter power ballads geworden. De nummers, bevatten nog steeds een vrij hoge kwaliteit, maar het klinkt meer gerijpt en is meer rock georienteerd.
Het openingsnummer “It Ain’t So Bad” is een van de meest stevige rocknummers van het album, maar komt nooit echt geheel opgang. Verder staan er nog enkele goede ballads op het album. “Waiting” is misschien qua sfeer van de plaat het meest typerende, een traag en gepassioneerd nummer. Er zijn een paar nadelen aan het album, belangrijkste is het feit, dat het album sleept zich voort door tot het eind in laag tot mid-tempo arrangementen. Dit is echter tot de laatste twee tracks. Met de nummers “Should Have Told You” en “Joe English” schakelt men over naar uptempo nummers, waardoor het album net boven een matig gehalte wordt getrokken.
Een relaxtere dan verwacht album, maar nog steeds blijft een deel van de klasse te horen.
Geef een reactie