Rush – Vapor Trails
Jaar van Release: 2002
Label: Anthem Records
Eind jaren ’90 van de vorige eeuw hing het voortbestaan van het Canadese rockinstituut Rush aan een zijden draadje. Drummer en tekstschrijver Neal Peart verloor zijn enige kind ten gevolge van een auto-ongeluk en korter dan een jaar nadien zijn vrouw aan kanker. In die context dat Peart op zoek moest gaan naar een nieuwe basis en dat Rush in de ijskast ging. In het fraaie boek Ghostrider beschrijft Neal zijn zoektocht naar een nieuwe start aan de hand van een indrukwekkende solo motortocht. Het boek eindigt positief voor de Rush-liefhebber. Peart hervindt niet alleen de liefde en wordt op latere leeftijd weer vader, maar Rush komt in 2002 met het nieuwe studioalbum Vapor Trails.
Tot op heden werd Vapor Trails door de trouwe aanhang als een vreemde eend in de bijt gezien. Een donker album met veel distortion en overstuurde gitaar- en basgeluiden. De songs ondergedompeld in een geluidsbrij, die een vertaling zijn van de donkere teksten die Peart niet alleen in proza, maar ook in zijn songteksten verpakte. Het resultaat bungelt onderaan in de favorietenlijstjes van de meeste aanhangers. De band is achteraf ook niet al te gelukkig over met name de geluidskwaliteit van Vapor Trails. Ter gelegenheid van het opnieuw uitbrengen van de gehele discografie van Rushwordt Vapor Trails dan ook volledig opgepoetst. En dat is bijzonder voor een album dat stamt uit 2002.
Het resultaat is echter verbluffend. De donkere deken die over het origineel hing is vakkundig weggeslagen en wat resteert is een aanzienlijk frisser klinkend album. Het geluid valt het best te vergelijken met een hybride tussen de albums Counterparts en Snakes & Arrows. Hierdoor ontluiken de zwartgallige muurbloempjes tot inventieve rocksongs die in vergelijking met de eerdere versies zelfs energiek overkomen. Ik weet niet of de band in 2002 Vapor Trails op deze manier voor ogen had. Geen wit zonder zwart, en geen licht zonder schaduw, immers. Wel is deze variant van het album (geen nieuwe nummers overigens) uit 2002 een meer dan aangename aanvulling op de imposante discografie van de band zonder afbreuk te doen aan het origineel.
Geef een reactie