Circus Maximus – The First Chapter
Jaar van release: 2005
Label: Frontiers
Deze Noorse vijfmansformatie heeft zijn naam ontleend aan een historisch gebouw uit de Romeinse Oudheid. Het was eigenlijk meer een gigantische arena met daaromheen enorme tribunes. Er werden vooral wagenwedrennen met paarden in gehouden. In de eerste eeuw voor Christus bood dit Circus Maximus plaats aan 100.000 mensen. De beruchte keizer Nero liet het in 64 na Christus herbouwen. Daarna konden maar liefst 250.000 toeschouwers een plek vinden in dit kolossale bouwwerk.
De kans dat onze Noorse vrienden zoveel mensen voor hun debuut weten te interesseren is natuurlijk vrijwel nihil, maar dat de heren op veel positieve aandacht kunnen rekenen leidt geen enkele twijfel. Circus Maximus komt zogezegd met stip binnen in de hitlijst van de progressieve metal. De band, die in 2000 werd opgericht door zanger Michael Eriksen en de broertjes Mats (gitaar) en Truls Haugen (drums), weet op “The First Chapter” een heel aanstekelijke en ‘addictieve’ sound neer te zetten. Circus Maximus’ muziek is mateloos melodieus, stevig swingend en avontuurlijk afwisselend. Bovendien lopen alle liedjes – de matige bonustrack Haunted Dreams daargelaten – als een strak geplande TGV. Daarin speelt ook de nog niet genoemde toetsenist Espen Store een voorname rol. Hij maakt samen met bassist Glen Mollen het kwintet compleet.
Het is niet zo dat Circus Maximus echt vernieuwend of origineel bezig is, maar ze hebben wel op ingenieuze wijze tal van invloeden met elkaar laten versmelten. Een band die veelvuldig geciteerd wordt is Symphony X. Luister maar eens naar de breaks en bruggetjes in het epische Glory Of The Empire. Dat maakt de kwaliteit van dit nummer er echter niet minder om. Het is gewoon dik tien minuten genieten geblazen van opperbeste progmetal. Beter goed gejat, dan slecht bedacht. Ook in het titelnummer The 1st Chapter, dat maar liefst een kleine twintig minuten voor zich opeist, wordt gretig uit de Symphony X-pot gesnoept. Wat te denken van het orkestrale begin, dat verderop in de song nog eens dunnetjes wordt overgedaan. Toch heeft dit uitstekende nummer veel meer te bieden, zoals wild galopperende gitaren, een kort piano intermezzo, daverend drumwerk en een vlammende toetsensolo. Het melig jengelende draaiorgeltje aan het eind zorgt voor een glimlach.
Dat de band in de persoon van Michael Eriksen over een talentvolle zanger beschikt, blijkt heel goed in de intieme ballade Silence From Angels Above. Zijn prettig in het gehoor liggende melodieuze stem, die een beetje doet denken aan Tony Harnell (TNT en Starbreaker), geeft de muziek van Circus Maximus iets heel toegankelijks. Geen geschreeuw, maar kristalheldere keelklanken die met loepzuivere precisie worden voortgebracht. Die kwaliteiten maken ook het akoestisch beginnende The Prophecy tot aangenaam luistervoer. In dit nummer is een belangrijk aandeel weggelegd voor toetsenist Espen Storo. Hier en daar bombastisch in Ayreon-stijl, maar ook heerlijk rondzoemend of als solide ondergrond dienend voor de zwaarlijvige gitaarrifs.
Voor de pakkende refreinen moeten we even terug naar het begin van dit album. Opener Sin dendert je boxen uit en mondt uit in een refrein dat je voorlopig wel bij zal blijven. Een ijzersterke song, hoewel de gebruikte toetsenmelodie wel hele sterke gelijkenis vertoont met die van Home van Dream Theater. Kan gebeuren. Het opzwepende Alive nodigt ook uit tot meezingen, zonder overigens ergens te gelikt te worden. De pittige gitaarriffs en noestige drums zorgen er wel voor dat dit niet gebeurt. Eigenlijk is Why Am I Here een nog mooier voorbeeld van de balanceerkunsten van Circus Maximus. Een perfect pakkend refrein op een stevig bedje van heftige gitaarriffs en krachtige drumpartijen. Ook het dubbele gitaarwerk verdient hier een applaus. Resten nog wat laatste woorden voor Biosfear, een enerverend instrumentaal hoogstandje met een meer dan schalkse knipoog naar Dream Theater.
“The 1st Chapter” is typisch zo’n schijf die je steeds weer opnieuw verlangend aan ligt te kijken. “Stop me terug, ik wil nog een rondje in de cd-speler!” Circus Maximus heeft gewoon een heerlijk onbevangen plaatje afgeleverd. Een daverend debuut waar je mee voor de dag kunt komen. De ‘new wave of Norwegian progressive metal’ heeft er – na bands als Pagan’s Mind en Communic – een nieuwe ambassadeur bij!
Geef een reactie