Evergrey – Glorious Collision
Jaar van Release: 2011
Label: SPV / Steamhammer Records
Evergrey staat al jaren garant voor kwaliteit en met Glorious Collision is dat dus absoluut niet anders. De nummers klinken volwassen, zijn stuk voor stuk uitstekend uitgewerkt en weten regelmatig de juiste gevoelige snaar te raken. Bovendien werkt dit album door zijn ‘hooks’ en zanglijnen ontzettend verslavend, waardoor de kans groot is dat Glorious Collision bij iedere luisterbeurt iets verder groeit. Hoewel het jaar dus nog vroeg is, levert Evergrey de eerste serieuze kanshebber voor de eindejaarslijsten aan.
Hoewel het Zweedse Evergrey oogt als een goed geoliede machine die al jarenlang geweldige albums aflevert, heeft het de laatste jaren flink gerommeld in de line-up. Het gevolg is dat de band vorig jaar maar liefst drie leden zag vertrekken, waarbij de aftocht van oudgediende Henrik Danhage op papier de grootste klap is. Maar goed, als de nood het hoogst is, is de redding nabij. De twee resterende leden – gelukkig betreft het de weergaloze zanger/gitarist Tom S Englund en de sympathieke toetsenist Rik Zander – lieten zich niet kennen en componeerden zomaar liefst dertien ontzagwekkende tracks met alle bekende en geliefde Evergrey ingrediënten in overvloed aanwezig.
De bijzonder stevige, dynamische riffs van ‘Leave It Behind You’ en ‘You’ geven ons genoeg heftigheid om van een hervonden gretigheid te spreken, terwijl ik over de stem van Tom met plezier lyrisch ga doen, maar laten we onze superlatieven beperken tot: smekend, melodramatisch en intens. Gevoelig in de aangrijpende ballads ‘The Phantom Letters’, ‘Free’ en het laatste nummer. Anderzijds krachtig temidden van pompend gitaarwerk in ‘Frozen’ en aanstekelijk in de toegankelijke refreinen. Want men pleegt Evergrey een progressief kleedje te passen, maar ze zijn meer dan dat. Het pianospel van Rik bijvoorbeeld: bijzonder effectief om zachte passages met beschouwende zang in te kleuren, maar nergens dringt de man zich op door uitgebreide keyboardescapades. Het enige dat in de buurt van een solospot komt is de solo halverwege ‘The Disease’. En de gitaarsolo’s… Nieuwe kracht Marcus Jidell krijgt genoeg ruimte om prachtige solo’s te plaatsen, maar ze zijn meestal bondig en passend in “het liedje”. Een geval apart is de single ‘Wrong’. Daarin komt Evergrey toch wel verrassend uit de hoek, zeker wanneer je ook de clip bekijkt.
De composities zijn wat uitdagender dan op voorganger Torn (overigens nog steeds een uitstekende plaat), maar de Zweden verloochenen geen moment hun eigen stijl.
Er was genoeg stof om van zich af te schrijven. En Evergrey is natuurlijk het beste – met enige pathos van Englund voorop – in het omzetten van probleemsituaties in het leven naar aangrijpende teksten, bekroond met melodieuze maar pittige muziek. Daar zijn ze op ‘Glorious Collision’ meer dan ooit in geslaagd.
Geef een reactie