Tyketto – Dig In Deep
Jaar van Release: 2012
Label: Frontiers
Het valt niet mee als je als succesvolle band eind jaren 80, begin jaren 90 door de opkomst van de grunge het loodje legt. Dit overkwam vele talentvolle bands, waaronder Tyketto. Op het debuutalbumu werd nog met het nummer Forever Young een bescheiden hit geschoord. Slechts twee succesvolle cd’s hadden de heren uitgebracht: Don’t Come Easy en Strength In Numbers, waarna in 1995 nog zonder veel succes het album Shine werd uitgebracht met Steve Augeri als zanger. Maar toen was het muzikale rocklandschap al dusdanig veranderd dat de band niet veel anders restte dan de handdoek te werpen. Trends komen en gaan, bloed kruipt waar het niet gaan kan en anno 2012 is Tyketto, na eerdere reünie-optredens, terug met nieuw plaatwerk in originele line-up! Zoals zovele bands uit die periode verrees Tyketto een paar jaar geleden uit zijn as en speelde succesvol op een aantal festivals, waarna het heilige vuur weer ontbrandde.
Men maakte de afspraak dat de muziek voor een nieuwe plaat geschreven moest worden door zanger Danny Vaughn, gitarist Brooke St. James en drummer Michael Clayton en het moest dicht tegen de roots van de band liggen in muzikaal opzicht. Nou, daar zijn de heren glansrijk in geslaagd. Voor mij ligt de nieuwe cd, die één brok kwaliteitsmuziek herbergt, hardrock met een flinke scheut blues en gevoel voor melodie.
Dig In Deep sluit naadloos aan bij de stijl van de eerste twee platen. Faithless, de opener is heavy (voor Tyketto-begrippen dan) en melodieus. Direct is duidelijk dat de sterkste troefkaart van de band, Vaughn, nog niets aan kracht heeft ingeboet. Wat een strot heeft die man toch. Uit duizenden herkenbaar. Wat ook nog aanwezig is zijn de sterke, op akoestische gitaren gebaseerde, songs van Brooke St. James. De bluesy feel die op Shine node werd gemist is weer terug van weggeweest.
Het opnameproces werd een waar feest. De demo’s vlogen over en weer en deden herinneren aan vervlogen tijden van met name Strength In Numbers. Opener Faithless is lekker fel en mooi opgebouwd, met een wederom sterke zang van Danny Vaughn die meerstemmig is opgenomen en zeer beheerst klinkt. Jammer dat St. James in The Fight Left In Me het intro gebruikt voor een Yngwie-imitatie. Dat moet je aan Yngwie overlaten als je dat niet kunt. Daar waar Dig In Deep en bijvoorbeeld Let This One Slide er weer lekker op los rocken à la Thunder (waar Tyketto anno nu toch veel raakvlakken mee heeft), eindigt de cd akoestisch met This Is How We Say Goodbye.
Ondanks dat Dig In Deep qua geluid, songs en gevoel in de buurt komt bij het debuut en opvolger Strength In Numbers ontbreekt naar mijn smaak op deze nieuwe boreling het onweerstaanbare jongehonden-gevoel van de eerste plaat. Oké, Dig In Deep is over de gehele linie consistent en zakt nergens in, maar het geheel is toch wat aan de brave en veilige kant, zeker als de band lekker rockt zoals in Faithless, The Fight Left In Me, Sound Off en Let This Side On,dan zit ik op het puntje van mijn stoel. En had dit album alle ingredienten om over een paar jaar als klassieker te worden bestempeld, maar wie weet.
Maar dat gebeurt naar mijn smaak net iets te weinig op Dig In Deep. Het accent ligt echter vooral op wat voortkabbelende nummers met afwisselend akoestische en elektrische passages. Hierin sijpelen invloeden van blues, southern rock en een vleugje country door en neigen meer naar het werk van de band van Vaughn. Het titelnummer dan, toch een visitekaartje van een plaat. Het betreft hier een stevige rechttoe rechtaan rock’n rollachtige song.
Desalniettemin schat ik in dat Tyketto-liefhebbers in hun nopjes zullen zijn met Dig In Deep. Liefhebbers van het een aantal jaar geleden ter ziele gegane Thunder die in The Union, het nieuwe vehikel van Thunder-gitarist Luke Morley, de combinatie van fraaie zang en bluesy rock missen zouden Dig In Deep zeker een kans moeten geven.
Conclussie moet zijn na meerdere luisterbeurten, dit smaakt toch ernstig naar meer. Hopelijk gaan de heren op tournee, maar vooralsnog lees ik daar niks over. Voor Tyketto en Thunder-fans verplichte kost.
Geef een reactie