Evergrey – Hymns For The Broken
Jaar van Release: 2014
Label : AFM Records
Nadat het vorige album ’Glorious Collison’ in 2011 uitkwam met een grotendeels nieuwe bezetting, werd zanger/gitarist/componist Tom Englund bij het idee aan een volgend album overmand door twijfels. Had het nog wel zin om verder te gaan met Evergrey? Drummer Hannes van Dahl was alweer vertrokken (naar Sabaton) en ook gitarist Marcus Jidell (dook op in Avatarium) leek niet meer van de partij. De oplossing lag echter in het verleden. Om enkele geplande concerten af te werken stemde vorige drummer Jonas Ekdahl toe om Evergrey uit de brand te helpen en hij bracht ook gitarist Henrik Danhage terug mee. Die verliet eveneens Evergrey in 2010, samen met Ekdahl. Tijdens de concerten beleefden de oude boezemvrienden echter zoveel plezier dat Englund er terug schik inkreeg en beide terugkomers blijvertjes bleken. Is dat geen mooi verhaal? Eens kijken tot wat dit muzikaal (en tekstueel) geleid heeft.
Tot een fantastisch album waarop de band gretig en hongerig klinkt, gemotiveerd door producent Jacob Hansen in de Hansen studio voor de finale mix. Natuurlijk weten we hoe emotioneel de zang van Englund klinkt en hoe hij, beter dan wie ook, zijn emoties over de strijd van het leven op alle fronten in gepassioneerde teksten kan gieten Het is niet anders op ‘Hymns For The Broken’ en dat zouden we ook niet willen. Henrik Danhage tovert vurige, vingervlugge solo’s uit de vingers, om in andere songs dan weer zijn instrument te laten huilen. Rikard Zander brengt zwevende toetsenlagen aan, maar ook prachtige pianomelodieën. En de ritmesectie, bestaande uit Johan Niemann en Jonas Ekdahl geeft er een ferme lap op en is bijzonder strak.
Het nieuwe uur Evergey start met een duistere intro en ‘King Of Errors’, samen door Patric Ullaeus vereeuwigd in een videoclip die werkelijk adembenemend is. Moet je zien! ‘King Of Errors’ is ook een kerntrack met een dynamische ritmiek die aanstekelijk is, de dramatische zang van Englund en een scheurende gitaarsolo. Snel raggend vervolgt ‘A New Dawn’ met krachtige zang, maar er is ook een piano intermezzo en een toffe gitaarsolo. Het berustende, beschouwende Evergrey wordt volop geïllustreerd door ‘Wake A Change’, terwijl het langere ‘Archaic Rage’ de kaart van de epiek trekt. Wat extra samples voegen meer drama toe. De meest opstandige track luistert naar de toepasselijke titel ‘Barricades’, terwijl het sensuele ‘Black Undertow’ diep graaft in duistere emoties en ontroert met een gevoelige solo, al er ook wel een vlotte passage ingebouwd. Catchiness geldt zeker voor het heavy, uptempo ‘The Fire’, maar daarna wordt volop gemikt op contemplatieve emoties met het aangrijpende titelnummer en de pianoballade ‘Missing You’. Het album besluit met twee lange, epische tracks. Smekende zangpartijen op afgemeten riffs tijdens ‘The Grand Collapse’ en het magnum opus van dit album ‘The Aftermath’ dat werkelijk alles overklast met zijn gitaarwerk à la Pink Floyd, gebroken zanglijnen en een symfonisch aureool. Kippenvel! ‘Hymns For The Broken’ toont Evergrey in optima forma met superieure klassensongs waarin geen enkel zwak moment te bespeuren is. Gelukkig hebben ze de handdoek niet in de ring gegooid!
Geef een reactie