Theocracy – Ghost Ship
Jaar van release: 2016
Label: Ulterium Records
Ghost Ship gaat voortvarend van start met Paper Tiger, een melodieuze powermetalkraker met een catchy refrein, harmonieuze leads van Jon Hinds en Val Allen Wood en geslaagde twists. Het niveau blijft hoog met de titeltrack, die zwaarder en trager uitpakt. Hierin komen de symfonische rock-invloeden goed naar boven. Verrassend is de twist naar een dancevibe en kort erna naar power metal. Tijdens deze track laat Matt Smith zijn zangkwaliteiten gelden en dat doet hij ook in het prima Stir The Embers en de symfonische rocker Wishing Well.
De vierde full-length is zeer divers. Na power metal en symfonische rock komt met het stevige The Wonder Of It All thrash aan bod, maar ook in dit nummer zitten twists naar andere stijlen en Around The World And Back is een zeer toegankelijke, melodieuze poprocker. De ene twist pakt stukken beter uit dan de andere. Zo begint A Call To Arms met een lekker stevige riff, maar wordt er vervolgd met een poprockrefrein dat er minder bij past. Vanwege de verscheidenheid duurt het wel even om deze release te doorgronden.
De aanhouder wint, al zal deze ook moeten erkennen dat de zeer vaardige muzikanten het hoge songwritingniveau niet de hele lengte vasthouden. A Call To Arms is al genoemd en aan de tien minuten durende, proggy afsluiter Easter is hoorbaar veel werk besteed, bijvoorbeeld aan de meervoudige zanglijnen en de soulvolle climax, maar het is geen epic van het formaat Mirror Of Souls of I Am. Dat is geen schande, maar je hoopt als luisteraar op meer omdat je weet dat het vijftal beter kan. Nu blijft het bij een dikke voldoende.
Ghost Ship is een aangename, goed geproduceerde en diverse rock/metalplaat. Vooral de eerste helft bevat een aantal uitschieters, al is het aanstekelijke Currency In A Bankrupt World ook vermeldenswaardig. Het eerste deel is metalgeoriënteerd, maar vanaf Around The World And Back neemt de rock het voortouw en keren de mannen slechts met Castaway terug naar powermetalterrein. Ghost Ship is daarmee ondanks de stevige momenten de rustigste plaat van Theocracy en een waardige toevoeging aan de discografie van de Amerikanen.
Geef een reactie