Rush-Roll The Bones
Jaar van Release: 1991
Label: Atlantic
Rush ’s album uit 1991, Roll the Bones , wordt vaak over het hoofd gezien in hun uitgebreide catalogus. Het is echter een belangrijk moment. In veel opzichten was het een terugkeer naar vorm voor de band die halverwege de late jaren ’80 de weg was kwijtgeraakt onder bergen elektronica. Na een reactie van fans besloot het trio het gebruik van de synthesizer terug te dringen en terug te keren naar waar ze het beste in waren: riff-gedreven rock.
Over de verandering in stijl legde frontman Geddy Lee na de release van het album uit dat de band zelf ook in opstand kwam tegen de synthese van eind jaren ’80. De band zag hun sonische ommekeer als “een verzet tegen de meer computerachtige schrijfstijl” waar ze zich eerder aan hadden gehouden en die momenteel alomtegenwoordig was.
Veel bronnen schrijven de stijlverandering op Roll the Bones ook toe aan het proces dat in gang werd gezet met zijn voorganger, Presto uit 1989 . De sessies voor Presto werden teruggebracht tot alleen bas, gitaar en zang, en het overdreven gebruik van elektronica werd achterwege gelaten. Vreemd genoeg was Presto niet overweldigend en een kritische of commerciële succes, maar achteraf gezien markeert het wel het begin van Rush’s terugkeer naar de prog-rock scene.
Misschien heeft de schaamte van dit soort momenten ervoor gezorgd dat de band synthesizers en sequencers puur reduceerde tot een ‘orkestratieapparaat’-niveau. Bovendien zorgde de succesvolle tour van Presto ervoor dat de band zich nieuw leven ingeblazen kreeg toen het ging om het schrijven van wat Roll the Bones zou worden .
In een periode van twee en een halve maand werd het album bedacht. Net als bij Presto vertrok de band naar Chalet Studios op het afgelegen platteland van Claremont, Ontario. Lee en gitarist Alex Lifeson werkten aan de muziek.
Een andere manier waarop Presto Roll the Bones kleurde , was hoe Lee eerst vocale melodieën bedacht en vervolgens de nummers eromheen bouwde, een modus die hij met Presto was begonnen. Lifeson ging ook tegen de stroom in en ging door met het verkennen van meer door funk geïnspireerde ritmes, zoals hij had gedaan op Presto . Peart ’s drumpartijen laten zien dat de man een natuurtalent is op drumgebied. Veel van de teksten voor Roll the Bones bestonden uit fragmenten die Peart de afgelopen twee jaar had gecomponeerd,. Dit is de reden waarom het album tekstueel een donkerder gevoel heeft.
Enkele hoogtepunten van het album zijn onder meer het astronomische ‘Dreamline’, en de composites van ‘Bravado’ en ‘Roll the Bones’, met dat hilarische maar briljante rap-aangrenzende gedeelte. Ook ‘Heresy’ is een hoogtepunt.
Al met al is Roll the Bones een van de betere albums van Rush . Bij lange na niet hun beste. Met zijn drieën deden ze een gezamenlijke inspanning om terug te keren naar waar ze goed in waren. Wat ons een verfijnd oeuvre opleverde dat altijd de moeite waard is om opnieuw te beluisteren.
Geef een reactie