FM – Synchronized

FM – Synchronized

Jaar van Release: 2020

Frontiers Records

FM is bij het grote publiek nooit echt doorgebroken, maar inmiddels verwelkomen we met ‘Synchronized’ het twaalfde studioalbum van deze Britse classic rockband. Deze oude rockers hebben dus een enorme staat van dienst. Bij de insiders van melodic rock en AOR staat FM’s debuut ‘Indiscreet’ uit 1986 nog steeds bekend als legendarisch album.

FM stond in de jaren tachtig garant voor sterke AOR/ melodic rock. In de jaren daarna kende de band geen grotere stijlveranderingen. Opvolgende albums waren hier en daar steviger of bluesier, maar de herkenbare FM sound is altijd gebleven. Fans van deze Britse rockers, onder leiding van vaste factor zanger Steve Overland, hoeven zich dus geen zorgen te maken.

 Het Engelse FM kende door de meer dan vijfendertig jaren loopbaan een aantal wissels in de line-up, al viel dat eigenlijk al bij al goed mee. Zelfs een onderbreking van twaalf jaar wist de band niet te stoppen. In de gelederen vinden we sedert 2008 dezelfde vijf man terug: zanger/gitarist Steve Overland, bassist Merv Goldsworthy, drummer Pete Jupp, keyboardspeler Jem Davis en gitarist Jim Kirkpatrick. Nu brengt de band met ‘Synchronized’ hun twaalfde album uit. Opnieuw een vol uur op hoog niveau genieten dus. Al zal de band met ‘Synchronized’ ook niet veel nieuwe fans werven. Het album opent sterk met de gelijknamige track ‘Synchronized’. Een typisch pakkende AOR-song die op FM’s albums uit de eighties niet zou hebben misstaan. Een typische FM-stijl, met oog op ritme, verfijnd gitaarwerk en veel keyboard als ondersteuning.

‘Superstar’ is iets luchtiger, maar wel een knap rocknummer dat flink gekruid wordt met een intense snarenplukker en keyboard. De stevige baslijn die door het nummer loopt is funky. ‘Best Of Times’ is een nummer om van te genieten. Het midtempo ritme laat de vocalen van Steve tot zijn recht komen. Dit maakt de band uit het grote aanbod aan muziek uitkomen. Het klinkt fris, melodieus en het hele nummer kent een stevige beat.

De pittige ballad ‘Ghost Of You And I’ schudt de kaarten even.

Alhoewel de titel laat vermoeden dat ‘Broken’ een neerslachtig nummer zou worden, klinkt het vrij positief en opgewekt. De melodie, grotendeels door Jim Kirkpatrick’s funky gitaar, wordt vlotjes in de oren geduwd.

De rustige start van ‘Change For The Better’ zet je even op het verkeerde been, want deze midtempo rocker is best een van de vlotste van het album. Er is een vleugje eighties te vinden in het nummer en de gitaarsolo zorgt voor een fris intermezzo.

Een dubbele laag aan emoties vind je in ‘End Of Days’, dat een vrij duistere onderlaag heeft door tragere ritme, boven op een positieve laag die vooral door de krachtige vocale lijnen bepaald wordt. Een stuk keyboard- en gitaar gedreven mysterie die bij mij prikkelt en als aangename wending overkomt.

Na de funky smeekbede ‘Pray’ volgt mijn persoonlijke favoriete track ‘Walk Through The Fire’. De groovy ziel komt pas na de mysterieuze en vrij lange intro zichtbaar. De melodie grijpt je vast en gedurende het refrein breekt het nummer zowel muzikaal als vocaal volledig open. Als kers op de taart worden we met een pittige solerende snarenplukker verwend. Pure klasse!

Nog meer klasse, nog meer water en nog meer vuur in ‘Hell Or High Water’. Iets steviger maar met fluwelen keyboard omweven, zet ook hier Steve al zijn registers open, wat terug in een topnummer resulteert.

Een sprekende gitaar opent ‘Angels Cried’, een erg rustig nummer waar een traag ritme door de heldere vocalen bij elkaar gehouden wordt. Zo’n nummer dat in eenvoud de ‘wow’-factor in zich heeft.

Beetje een eigenaardige vraag op het einde van een album want met de vlotte uitsmijter ‘Are You Ready For Me’ mogen we de man zeker verzekeren dat we er klaar voor waren. Ik keek al een tijdje uit naar het nieuwe album en mijn uitkijken werd ruimschoots beloond. Een laatste keer voluit gaan, dat doet deugd voor luisteraar maar ook voor de band, want je hoort de vreugde waarmee ze het nummer brengen. Deze plaat heeft alles, geweldig muzikaal vakmanschap, geweldige teksten in knappe composities en allround gepolijste arrangementen.

Memorabel is deze release niet.  Maar deze veteranen der classic rock zijn er wel weer in geslaagd om oerdegelijk werk af te leveren.