Tesla-Forevermore
Jaar van release: 2008
Label: Ryko
Tesla brengt al bijna 25 jaar het ene goede album na het andere uit, dus de verwachtingen voor hun eerste release van nieuw materiaal in vier jaar zijn hooggespannen. Het feit dat het album is geproduceerd door Terry Thomas, die achter de planken stond voor Bust A Nut uit 1994 van de band en ontwikkeld door Michael Rosen die met Tesla samenwerkte aan hun Into The Now uit 2004 , heeft de verwachtingen verder aangewakkerd, want dat zijn de twee best klinkende Tesla-albums. De huidige trend van oude bands die zich hergroeperen en hopen iets van die oude glans van weleer terug te krijgen. Sommigen hadden met pensioen moeten blijven. Anderen vinden nieuwe kracht en creativiteit. Hardrockfanaten Tesla vallen in de laatste categorie. ‘Forever More’ is een lekker brullend schijfje melodieuze hardrock.
Aan de andere kant is dit het eerste Tesla-album dat ooit niet uit alle vijf de originele Tesla-leden bestaat; een van de oprichters van de band, Tommy Skeoch, heeft de band verlaten vanwege zijn gezinsplichten en hij werd vervangen door Dave Rude. Maar gezien Rude’s goede interactie met de rest van de band tijdens hun uitstekende concert in Kopenhagen eerder dit jaar, heeft deze man iets te bieden. Maar liveoptreden vertaalt zich niet noodzakelijkerwijs in songwritingvaardigheden, waar Skeoch veel van had.
Het titelnummer opent het album op een geweldige manier en vanaf het begin horen we de Tesla die we kennen en waar we van houden; Keith’s krassende zang, bluesachtige hardrockriffs, melodieuze hooks en huiveringwekkende gitaarleads. Hoewel het geluid op het album erg goed is, komt het niet helemaal overeen met de twee eerder genoemde albums.
Het wat diepere openingsnummer wordt gevolgd door de eerste single, een heel eenvoudig up-beat hardrocknummer met een groot meezingrefrein, een nummer dat wordt beschouwd als een live-favoriet. Een vergelijkbare stijl volgt op de volgende paar effectieve nummers om vervolgens uit te komen bij “Just In Case” en “Fallin’ Apart”, niet alleen qua energie, maar ook qua songwriting kwaliteit.
Echter, kort daarna wordt de lat opnieuw hoger gelegd in de vorm van “Breakin’ Free” en “The First Time”.
Het algehele gevoel van het album is positief en we krijgen een flauwe verzameling goede teksten en typische teksten voorgeschoteld. Ook de songwriting kent enkele ups en downs, maar het valt nooit genoeg om de algehele indruk van het album te radicaal te beïnvloeden en de muzikale uitvoering is gedurende het hele album erg goed.
Dit album lijkt eenvoudiger en duidelijker dan de rest van de Tesla-albums en het is niet de beste release uit de carrière van de band. Tegelijkertijd is het een heel goed album, dus doe jezelf een plezier en koop het, en als je nieuw bent bij deze band, koop dan dit album en wees aangenaam verrast, maar vergeet niet ook al hun andere albums te kopen, want ze zijn nog beter.
Wat je verwachtingen ook zijn (of niet zijn), Tesla’s ‘Forever More’ is een heerlijk album gevuld met creatieve en krachtige moderne Tesla-hardrock.
