Leatherwolf – Kill The Hunted
Jaar van Release: 2022
Label: Rock Of Angels Records
Overlevers! Dat is misschien wel de beste omschrijving van het Amerikaanse Leatherwolf. Sinds het eerste teken van leven van de groep in 1981 wordt het gezelschap geplaagd door eindeloze line-up wisselingen, handdoeken in de ring en zelfs naamswijzigingen heen én terug. Heel gek is het dan misschien ook niet dat de oudgedienden. Het is lang stil geweest rond Leatherwolf en ondertussen rommelde het nog maar eens in de line-up. De ‘triple-axe attack’ (de drie gitaristen) waar de band toch bekend mee geworden is, is opgestapt en doet nu zijn ding in hun eigen groep HailMary. Nou ja, misschien is het enkelvoud “oudgediende” hier beter op zijn plaats want eigenlijk is alleen drummer Dean Roberts nog over uit de oude jaren. Goed, heel gek is het dus niet dat de oudgediende met zijn nieuwste club muzikanten pas toe is aan album nummer zes in veertig jaar, en het eerste in vijftien jaar. En dat album is best een prettige luisterervaring, om het zachtjes uit te drukken.
Hun albums ‘Leatherwolf’ en vooral ‘Street Ready’ behoren tot de beste Amerikaanse metal uit Californië eind jaren 80. Hoewel beide albums opmerkelijk succes boekten, bleef Leatherwolf altijd in de schaduw van andere grote bands. De band ging in 1991 uit elkaar. In 2006 keerde de band terug met het album ‘World Asylum’, maar ook dit keer was consistentie niet het hoofdthema, want het wachten op een nieuw album was wederom extreem lang. 16 jaar na de release van ‘World Asylum’ is Leatherwolf er nu toch in geslaagd om een nieuw album op te nemen. ‘Kill the Hunted’ is de naam van het album, waarop elf nummers staan.
Heavy metal in de zuiverste vorm, het mag weinig verrassing zijn dat dit is wat we van Leatherwolf voorgeschoteld krijgen. Maar dan niet alleen in de zuiverste vorm, maar ook nog eens tot in de puntjes uitgevoerd. Het is bij opener ‘Nobody’ direct duidelijk dat de drummer hier de scepter zwaait. Vooral in het refrein is het goed te horen dat de muziek om de rollende drumpartijen heen is geschreven. Dat kleine detail in songwriting is hetgeen wat Leatherwolf net een beetje anders maakt dan de vele collega-acts die we de afgelopen halve eeuw hebben mogen horen. Vooral meer eigenzinnige stukken als ‘Medusa’ en ‘(Evil) Empires Fall’ profiteren hier volop van. Maar al helemaal een must om te luisteren is het bijna zeven minuten tikkende ‘The Henchman’. Progressief en melancholisch, en dat gitaarwerk! Dit wil je gewoon horen!
Het is natuurlijk niet alleen een fantastische drummer die een band maakt. De band gaat tegenwoordig door het leven als zeskoppig gezelschap, met drie nieuwe gitaristen. Nieuwe zanger Keith Adamiak beschikt over een ferm stel longen en levert uitstekend werk. Maar in tegenstelling tot zijn voorganger Michael Olivieri beperkt hij zich dus enkel tot zingen. Op een bepaalde manier doet Adamiak wel aan Olivieri denken met zijn krachtige stembereik. Met zijn rauwe metalstem is hij één van de nieuwe troefkaarten van Leatherwolf. Hij maakt indruk met zijn dynamische geluid dat strekt van de vernietigende stijl van een Ralf Scheepers tot de diepe emotie van een Jon Oliva. Maar het is de combinatie van alles die de muziek van Leatherwolf maakt tot de kwalitatief piekfijne heavy metal die het is. Het enige wat ik na het luisteren van ‘Kill The Hunted’ kan denken is dit: Laat het verdorie niet wéér vijftien jaar duren voor we weer van deze band horen!
‘Kill The Hunted’ is Amerikaanse heavy metal zoals we die graag horen, met alles erop en eraan. Dean weet zich ook nu weer omringd door een stel topmuzikanten. Ondanks dat de plaat ons enorm bevalt, is het de vraag of dit Leatherwolf is? Wel, ja hij klinkt op en top Leatherwolf. Met name het gitaargeluid lijkt zo angstaanjagend veel op het oude Leatherwolf, dat je kunt afvragen of het niet door het opgestapte trio is ingespeeld. Feit is dat het kind een naam moet hebben en er zit uiteraard nog een origineel lid in. Waarom lijkt het dan zo op het oude Leatherwolf. In interview met Dean Roberts, komt naar voren, dat het grootste gedeelte van de nummers door oudgediende Geoff Gayer is geschreven en gitaarspelen kon hij als de beste. Helaas op het moment van de opnames gaf Geoff niet thuis vandaar dat hij niet te horen is op het album.
Al bij het beluisteren van de geweldige opener ‘Hit the Dirt’ wordt duidelijk dat Leatherwolf niets aan kracht heeft ingeboet. Crashende riffs en veel enthousiasme, dat is wat het begin van het album weerspiegelt. Leatherwolf koppelt de kracht van metal aan goede melodieën en hooks zonder in muzikaal niemandsland te vervallen.
Titelnummer “Kill The Hunted” is een instant klassiek meezinglied in de aloude Leatherwolf – stijl. De uitgebreide solo op dit nummer is lekker!”Only The Wicked” is een pulserende power metal track gevuld met Dean’s krachtigste drumwerk. De licht- en schaduwdynamiek van het nummer is best bijzonder. “Madhouse” zal je overtuigen met zijn stuwende tempo en het moordende refrein. Voor mijn geld is “Medusa” het beste nummer op dit album – dubbel basdrum, moordend geschreeuw, gitaar- en basriffs in overvloed, Griekse mythologie – wat wil je nog meer? “The Henchman” is het langste nummer op het album en werd uitgebracht als songtekstvideo. Dit nummer met een middeleeuws thema is geweldig en zal het live ook goed doen en zou zomaar een favoriet bij fans kunnen worden. Het bevat tal van kenmerken uit het rijke Leatherwolf – verleden en een gastgitarist met niemand minder dan Joel Hoekstra (Whitesnake). Dit is misschien wel Keith’s beste vocale optreden. “(Evil) Empires Fall” is een mid-tempo nummer, terwijl “Road Rage” een leuk speed metal anthem is. Ik vind al het smerige gitaarwerk in “Lights Out Again” en de uptempo mars en refrein van albumafsluiter “Enslaved” echt geweldig.
Dit is een eigentijds, stevig metalschijfje met een fikse knipoog richting de eighties! Leatherwolf is helemaal terug van nooit weggeweest. Maar eerst eventjes luisteren vooraleer aan te schaffen, want we kunnen begrijpen dat niet iedereen er even warm zal voor lopen!
