Fates Warning – Long Day Good Night
Jaar van Release: 2020
Label: Metal Blade Records
Wat hebben de bands Armored Saint en Fates Warning meer gemeen dan bassist Joey Vera. Ze begonnen omstreeks 1982 in de Verenigde Staten, toerden veel te weinig in Europa, waardoor ze niet zo groot werden als verwacht met zulke kwalitatief hoogstaande albums en bleven stug trouw aan een eigen geluid. De muzikanten beperkten zich zelden tot één band, zodat de aandacht geregeld versnipperd werd. Vandaar dat elk nieuw album nog steeds geprezen wordt door een vaste, harde kern maar je hen op festivals bijvoorbeeld zelden als headliner te zien krijgt.
Ik mag dan een groot liefhebber zijn van Fates Warning, ik probeer wel zo objectief mogelijk te blijven. Het is de langst durende uit hun collectie. Dertien nummers met een totale duur van ruim 72 minuten op de klok waarvan elke minuut de moeite van het luisteren waard is.
Het schrijven van de plaat begon halverwege 2019 en de opnames startten in het begin van 2020 net toen de coronacrisis haar intrede deed. In diverse studio’s in Los Angeles, San Antonio, Texas en New Hampshire werd alles onder het toeziend oog van Jim Matheos, in zijn rol als producer, opgenomen. Ray Alder woont echter in Spanje en vanwege de, op dat moment, geldende, strenge lockdown mocht hij de deur niet uit behalve als dat strikt noodzakelijk was. Onder het voorwendsel, dat hij ging verhuizen (dat mocht namelijk wel) is hij met een verhuiswagen naar een kleine studio in Madrid gereden. Alder heeft twee weken lang in de zangcabine van de studio gebivakkeerd om zo alle zangpartijen te kunnen opnemen. Zijn dagen waren lang en zo gauw een nummer was ingezongen werd het gelijk gemixed. Geen tijd voor verandering of verbetering. Gelukkig is alles goed en op tijd afgekomen.
Maar goed, op naar het dertiende studioalbum van Fates Warning met dertien songs, want ‘Long Day Good Night’ is een volumineuze opdracht om te doorgronden en te bespreken. Het is dat zanger Ray Alder ons vorig jaar verzekerde dat Fates Warning zijn eerste prioriteit is en dat we nog veel nieuwe muziek van de band kunnen verwachten, want zowel de titel van dit album als die van de laatste song “The Last Song” hinten mogelijk naar het afscheid van deze pioniers van de progressieve metal. Gitarist Jim Matheos, enig origineel lid in de band, en zanger Ray Alder zijn nog steeds het compositorische brein van deze progressieve rakkers en zij bieden ons maar liefst bijna vijf kwartier heerlijke progressieve metal. En meteen valt op dat dit een erg intens en gedreven album is. En wat een sound en productie! “Long Day Good Night” laat echter horen dat Fates Warning nog vitaal genoeg is om nog jaren door te kunnen.
Je wordt gewoon weggeblazen vanaf opener ‘The Destination Onward’, maar dat komt ook omdat de band steeds opbouwt van ingetogen passages naar metalen uitbarstingen. Dynamische riffs en sensitive gitaarsolo’s duiken in elk nummer op en vermorzelen rigoureus het eerder fragiele timbre dat voorheen heerste. Neem de raggende groove van songs als ‘Shuttered World’ en het heftige ‘Scars’, maar zet daartegenover het weemoedige begin van ‘Alone We Walk’ en de halve ballade ‘The Way Home’. In de kalme passages ontroert men, in de harde stukken worden je nekspieren uitgedaagd tot headbangen. De band engageerde voor het eerst strijkers en dat wordt mooi geïllustreerd in ‘Under The Sun’, een track die, net zoals het ietwat zwevende ‘When Snow Falls’, elektronica op een atmosferische manier aanwendt.
Op dit album horen we bassist Joey Vera en drummer Bobby Jarzombek, maar de band kreeg ook hulp in twee songs van drummer Gavin Harrison (Porcupine Tree, The Pineapple Thief) en hun livesessiegitarist Mike Abdow heeft alle meer technische solo’s gedaan. Een speciale vermelding krijgt de elf minuten lange, epische track ‘The Longest Shadow Of The Day’ waarin weinig gezongen wordt, maar het is instrumentale topklasse met doordachte opbouw van lieflijk naar stuwend en zelfs een bassolo en streepje saxofoon, maar vooral veel oorstrelend gitaarwerk. Er gaan geruchten dat dit het laatste album kan zijn, zodat we met een wee gevoel naar afsluiter ‘The Last Song’ luisteren, maar natuurlijk hopen dat dit niet zo is. De terugkeer naar Metal Blade wordt in ieder geval bezegeld met een kanjer van formaat! Verbazingwekkende kracht en kunde! Fates Warning is na ruim 35 jaar nog steeds relevant en weet daarbij ook nog te verrassen.
Geef een reactie