Nordic Union – Second Coming

Nordic Union – Second Coming

Jaar van Release : 2018

Label : Frontiers Records 

Wanneer de melodische rock fans de namen Erik Martensson en Ronnie Atkins voorbij horen komen gaat er bij hen wellicht een lichtje branden. Voor de rest van de bevolking blijft het donker. Als Vikingen van het eerste uur zullen ze alle rockharten veroveren. Al is Nordic Union voor hen een project naast hun eigen acts. De samenwerking van dit Scandinavisch duo brengt nu het tweede album.

Nordic Union is de succesvolle samenwerking, samengesteld door Frontiers President Serafino Perugino, tussen zanger Ronnie Atkins van de legendarische Deense hardrock-instelling Pretty Maids en de opkomende Zweedse songwriter en producer Erik Martensson van Eclipse en W.E.T. De samenwerking tussen de twee Scandinaviërs ontstond ergens in 2015, toen Atkins een stel demo’s kreeg die Martensson voor hem had samengesteld. De enthousiaste reactie van Atkins leidde tot een gloednieuwe muzikale alliantie die resulteerde in het titelloze debuutalbum van Nordic Union, dat in januari 2016 werd uitgebracht. Vandaag presenteren ze hun tweede release, getiteld “Second Coming”, die elf nieuwe nummers bevat.

 “My Fear & My Faith” leidt het album af. Het is een midtempo-rocker met wat bombast, en een beetje donker van toon. “Because Of Us” is een beetje aan de lichtere en positievere kant begint met een kinderkoortje en heeft wat weg van het geluid van laatste W.E.T. album. Het heeft een groot en volledig refrein, vol met vocale harmonieën, met een rijk geluid. “It Burns” wordt geopend met pianotoetsen, daarna is het een echt midtempo nummer. Het refrein resoneert en als ze het keer op keer herhalen, compositorisch gezien wat minder. “Walk Me Through the Fire” is nog een mid-tempo rocker, met makkelijke coupletten en een volledig refrein. De brug voor de solo is solide. Tot nu toe heb ik niets gehoord dat me heeft weggeblazen, maar de melodieën zijn er en het is redelijk goed in het algemeen. “New Life Begins” is een emotioneel nummer met goed geplaatste vocale harmonieën en een sterke vocale uitvoering.

“The Final War” is een somber klinkend nummer met veel vuur en zwavel, zoals de titel doet vermoeden. Atkins graaft diep na het tweede refrein en de gitaarsolo is perfect. “Breathtaking” is een stuk langzamer, met een meer emotioneel geluid. “Rock’s Still Rocking” is een down and dirty bluesy nummer, met vocalen in de schijnwerpers en een ander groot koor. “Die Together” is een verhaal over de eenheid tussen twee geliefden. Je hoort het verlangen in de zang, met geweldige harmonieën. Het is ook het beste nummer op het album en de eerste die me echt raakt. “The Best Thing I Never Had” is nog een mid-tempo rocker met een paar donkere elementen. Sommige verlangens zijn te horen in de zang. “Outrun You” sluit het album. Het is nog een ander mid-temp nummer dat niet buiten de toon valt ten opzichte van de plaat.

Over het algemeen zijn deze projecten, wisselvallig. Na het fantastische debuut, verwacht je en hoop je dat ze dit verder zal uitbouwen. Helaas is het meer een verlengde van het debuut met weinig verrassingen. Het publiek krijgt een ijzersterke melodieuze rockplaat voorgeschoteld, waar op Atkins de sterren van de hemel zingt en Martensson alle instrumenten bespeelt (met uitzondering van de drums).

Toch had meer ingezeten. Alle ingrediënten zijn er om dit fantastisch te maken, maar als het gaat om de songwriting schiet het toch naar mijn idee iets tekort en raakt het niet. Er waren hier een of twee gedenkwaardige nummers, maar de rest onderscheidde zich weinig.

Een korte samenvatting: de songs bevatten uit een heerlijke riff, messcherp soleerwerk, strakke ritmes, lekker in het gehoor liggende refreinen, aangevuld met hier en daar een koortje en gezonde dosis power. Fans van W.E.T., Eclipse en Pretty Maids, moeten de plaat zeker eens gaan beluisteren.