Queensrÿche – Digital Noise Alliance
Jaar van Release: 2022
Label: Century Media Records
De Amerikaanse progressieve heavy metal band Queensrÿche werkt toe naar de release van het 16e studioalbum. Het album dat de naam ‘Digital Noise Alliance’ heeft meegekregen is inmiddels het vierde album met zanger Todd La Torre en verschijnt op 7 oktober via Century Media Records. Over de vruchtbare samenwerking tussen Queensryche en zanger Todd La Torre hoef ik hopelijk niets meer uit te leggen. Sinds 2013 zijn er drie albums uitgebracht, waarvan de laatste twee zeer overtuigend waren. De eerste genaamd ‘Queensryche’ klonk nog een haastklus met matige productie. Maar ‘Condition Hüman’ (2015) en ‘The Verdict’ (2019) overtuigden op alle fronten en deden de trits dubieuze werkstukken met Geoff Tate bijna vergeten. Sterker, ze waren bijna van het niveau van de eerste vijf klassieke QR-albums. Al lagen de nummers vroeger net wat makkelijker in het gehoor.
Het verwachtingspatroon was dus hoog toen ik deze ‘Digital Noise Alliance’ opzette. En hoewel het weer enige draaibeurten vergde om het kwartje te doen vallen, ben ik uiteindelijk absoluut niet teleurgesteld. De productie is wederom in de kundige handen van ondertussen zesde bandlid Chris “Zeuss” Harris.
Ten opzichte van ‘The Verdict’ uit 2019 hebben zich weer twee wijzigingen in de line up voorgedaan. Gitarist Parker Lundgren heeft plaatsgemaakt voor Mike Stone en daarnaast heeft drummer Casey Grillo het plekje op de drumkruk bezet. Op ‘The Verdict’ was Todd La Torre nog te horen op drums, dit nadat oer lid Scott Rockenfield er in 2018 de brui aan gaf. Het nieuwe album telt 12 nummers, waarvan 1 cover en is opgenomen in de Planet-Z studio.
Maar voor het zover is, gaan we eens goed zitten voor de elf uitdagende en dynamische songs. Te beginnen met de snelle, doch aanstekelijke metal in ‘In Extremis’, waarin beide gitaristen lekker losgaan. Een nummer dat je eigenlijk van Queensrÿche verwacht en de reden waarom je nog steeds platen koopt van deze band. ‘Chapters’ is een catchy midtempo meezinger in de stijl van een ‘Breaking the Silence’. Het lekkere ‘Lost in Sorrow’ doet in zijn intro denken aan ‘Empire’, maar vaart daarna een eigen koers met hakkende riffs van Wilton. Lekkere solo’s en Todd La Torre laat horen dat hij nog steeds een geweldige zanger is, wat een strot heeft die man.
‘Sicdeth’ is de overtreffende trap van de nummers hiervoor. Het is weer één brok metal-adrenaline. La Torre schreeuwt erop los en de tempowisselingen houden de aandacht vast, al kon het refrein beklijvender. Maar de mooie en lange twinsolo en het navolgende rustige intermezzo maakt dat meer dan goed. Dit nummer heeft alles, progressief met agressieve drums van nieuwkomer Casey Grillo, verschillende wendingen van traag en gevoelig melodisch naar heerlijk uptempo.
Single ‘Behind the Walls’ is een typische, mooi opgebouwde Queensryche song. Al doen die ijselijke King Diamond-uithalen van Todd me niet zoveel, bewaar die maar voor je soloplaten.
Het wordt een tandje minder heavy in het dreigende en progressieve ‘Nocturnal Light’ met een mooi instrumentaal deel halverwege. Al is het geen uitschieter, daarvoor is het refrein niet sterk genoeg, maar ook dit zijn nummers met de overduidelijke Queensrÿche signatuur. Nummers met een sterke opbouw en heerlijke solo’s en hier en daar een catchy refreintje.
Het dynamische en stevige ‘Out of the Black’ heeft een lekkere riff en prima zingende La Torre te bieden. Bij ‘Out of the Black’ gaat het tempo weer iets omhoog, en het moge duidelijk zijn dat dit de nummers zijn die mij het meeste aanspreken, zonder de andere songs te kort te willen doen. Zo kan ook ‘Forest’ mij bekoren. Een gevoelige ballad, waar eigenlijk alleen een knappe solo aan ontbreekt. Met deze ballad en tweede single doet het een poging ‘Silent Lucidity’ te evenaren. Dat lukt natuurlijk niet, maar mooi is het wel en een welkom rustpuntje.
In de staart van het album blijft het niveau hoog. Het aan ‘Rage for Order’ refererende ‘Realms’ is progressief van opbouw met zijn tempo- en dynamiek-wisselingen, maar blijft niet hangen verder. Dat lukt het melodieuze ‘Hold On’ vanwege zijn meezingbare refrein een stuk beter. ‘Realms’ en ‘Hold On’ zijn dan ook heavy rockers in het midden tempo, nummers met kop en staart en zondermeer vermakelijk.
‘Tormentum’ is een geweldige afsluiter, let hier met name op de drums van Casey Grillo en zijn mokerslagen. Het nummer dat zo’n 7 ½ minuut duurt kent verschillende wendingen. Het is een geweldig en zwaar nummer vol wendingen, prachtig (twin)solowerk van Wilton en Stone, een mooie aan ‘Suite Sister Mary’ herinnerende break halverwege en venijnige zang van Todd. Lest best dus. Een fijne progressieve afsluiter.
Wacht, we hebben nog een bonusnummer. Het heerlijke Billy Idol nummer ‘Rebel Yell’ komt voorbij. Voegt het iets toe? Nee, wanneer je als Queensrÿche aan een al geweldig nummer begint zonder iets toe te voegen, kun je het beter achterwege laten.
‘Digital Noise Alliance’ is gewoon weer een typerend Queensrÿche album dat min of meer in de lijn der verwachting ligt. Als liefhebber van de band kun je het album moeilijk negeren, het behoort simpelweg in je platenkast.
Afwisseling troef op deze ‘D.N.A.’, al had zijn voorganger mijns inziens net wat meer uitschieters in de vorm van een ‘Light Years’, ‘Dark Reverie’ of ‘Bent’. Al moet deze natuurlijk nog wel groeien, want makkelijke kost is het niet. Maar het mooie en zeer ruim vertegenwoordigde sologitaarwerk is dan weer een pluspunt. Kortom, een meer dan prima album van een band die een aantal jaar geleden door vrijwel alle fans toch al was afgeschreven. Met dank aan La Torre voor de tweede (of derde ondertussen) jeugd!
