Seventh Crystal – Wonderland
Jaar van release: 2023
Label: Frontiers
Seventh Crystal is een vrij nieuw Zweeds bandje. Hun debuut ‘Delirium’ was een leuke schijf! b‘Wonderland‘ is de nieuwe plaat van dit vijftal, geformeerd rond de ijzersterke vocalen van Kristian Fyhr. Het duurde me niet lang om aan deze muziek en deze plaat te wennen. Lees en geniet mee!
Frontiers Music blijft het uithangbord voor heel veel melodieuze rock uit Zweden. Veel van die bands lijken op elkaar, ook 7th Crystal past in het rijtje: Eclipse, HEAT, Perfect Plan, One Desire en Crowne en zo kunnen we nog wel een paar pagina’s vullen.
Toch is 7th Crystal nét even wat anders. De melodieën van deze band zijn ontleend aan de poprock wereld. Supertoegankelijk (Toto, stevige Chicago, Mr.Mister, Journey zijn de inspiratiebronnen vanuit de AOR en dit hoor je in de songs terug) De muziek is gevarieerd, de vocalen voor in de mix en de songstructuur is omgebouwd tot een stevige, vlotte rocker! Op ‘Delirium’ konden we al veel van deze eigen sound horen, al had het album wat meer mid-tempo songs.
De nieuwe Seventh Crystal pakt wat steviger uit. Een tweede gitarist (Gustav Linde) is aan de band toegevoegd en het geluid is inderdaad voller. Er is ook iets meer ruimte voor de keyboardlijnen van Johan Alvsang, deze klinken wat voller en zorgen voor meer tegengas in het gitaarritme. Ik heb ook het idee dat de ritmesectie (Osukaru’s bassist Olaf Gadd en drummer Anton Roos) wat dikker en steviger klinkt dan het debuut. En de ster van de show is natuurlijk Kristian Fyhr, eerder te horen op Ginevra, in zijn bandje Perpetual Etude en in het project van Magnus Karlsson. Wat een controle en een range heeft deze kerel, zonder als een musicalster te klinken!
De plaat opent met de eerste twee singles: ‘Wonderland‘(wat een spetter van een song!) en ‘Higher Ground‘, heerlijke arena-rock met mooie melodieën. Ook ‘Hollow’ en de derde, wat generieke single ‘Million Times’ hebben een pakkend refrein, vette gitaren en gave solo’s. ‘My Own Way’, ‘Someday‘ en ‘Next Generation’ zijn melodieuze poprockers met de nodige flair en vaart. Maar ook in de rustigere tracks laat de band haar kwaliteiten horen: ‘Imperfection‘ is zo’n balladesque, mid-tempo compositie met een gedreven piano, ‘In The Mirror’ is een echte sleper met strings en prachtige vocale lijnen. ‘Rodeo’ is een Toto-achtige AOR-song met pianostukken, een waardig slotakkoord van ‘Wonderland’.
Tja, dit is een mooie, sterke opvolger van het niet misselijke debuut. Een fijne plaat, die ik zeker vaak zal terugluisteren, Op naar een live moment, de band heeft al een digitale ‘Live in de studio’ EP in 2021 uitgebracht, maar een podium met deze gasten, lijkt me geen verkeerde keus.
