Vanden Plas – The Ghost Xperiment – Illumination
Jaar van Release: 2020
Label: Frontiers Records
Ongeveer een jaar geleden besprak ik het eerste hoofdstuk van Vanden Plas ‘”The Ghost Xperiment “. Wij zijn toe aan het tweede deel van het nieuwe Vanden Plas album The Ghost Xperiment -Illumination genaamd.
Jaren geleden hoorde ik mensen de verwijzing maken als de Duitse versie van Dream Theater , en hoewel dat niet helemaal juist is, zal ik toegeven dat het niveau van muzikaliteit vermengd met melodieuze metal op een bombastische, theatrale schaal zeker van toepassing is.
De ervaren Duitse band, die al bijna dertig jaar kwalitatief hoogstaande progressieve metal produceert, flikt het op zijn 10e album om de contrasten tussen hard en zacht in de muziek nog verder aan te zetten.
Sonisch klinken ze geweldig, en de productie op deze opname is anders dan voorheen. Vooral de drums van Andreas Lill hebben een extra crunch en het dondert in de koptelefoon op manieren die ik hem nog niet vaak eerder heb gehoord. Zijn optreden is een van de sterkere bijdragen aan deze plaat. En de muziek is goed. De meeste nummers zijn lang (7 minuten of langer), waarbij je het risico loopt vermoeid te raken, aangezien het dikke zware geluid van Vanden Plas soms wat gelijkheid kan vertonen. De gelaagde harmonieën van Andy Kuntz zijn enigszins voorspelbaar en zijn nasale zang is voor sommigen misschien een beetje een kwestie van smaak, waar de zang vaak de zwakke schakel in progressieve metalbands is, heeft hij toch genoeg onderscheidend vermogen, zijn veelzijdigheid en het bereik geven hem zijn kenmerkende geluid.
“When the World Is Falling Down” opent de plaat met een onheilspellende soundtrack-vibe van hoorns, om vervolgens uit elkaar te worden gescheurd door een puffende elektrische riff die de stemming in overdrive zet. Nogmaals, ik heb het gevoel dat dit een soundtrack is van een film die ik niet zie, maar muzikaal is het pittig, zwaar en toegankelijk. Het is een perfecte openingsnummer om de band te leren kennen, want als je dit nummer niet leuk vindt, zul je de rest van Vanden Plas waarschijnlijk ook niet leuk vinden. Solide single die de hele band samenvat en belicht.
“Under the Horizon” opent met een delicaat intro die zweeft met een bijna fluisterzang, totdat een machinegeweer-achtige aanval van de gebroeders Lill de komst aankondigt van een van de beste riffs van de plaat.
” Black Waltz Death ” begint met een akoestische onderbreking op de aanval van het vorige nummer, en bouwt op met een folkachtige vibe die langzaam voortsjokt als een ballad. Het bouwt zich in de loop van de tijd op met wat steun van een engelenkoor. Dit zijn meer bombastische, theatraal klinkende dingen waardoor Vanden Plas zich onderscheidt van een typische metalband.
” The Lonely Psychogon ” opent met een nieuwe “vrolijke” riff die een welkome afwisseling in vergelijking met het energieke van het vorige nummer.
Met name op het tweede deel van het album. De eerste vier songs liggen nog sterk in het verlengde van het eerste deel “The Awakening”, maar daarna gooit Vanden Plas alle remmen los. Te beginnen met “Fatal Arcadia”, waarin hakkende riffs in de coupletten worden afgewisseld met verstilde stukken die naar de refreinen leiden. Voeg daarbij de prachitige gitaarsolo van Stephan Lill aan toe en het is gewoonweg 8 minuten genieten. Het nummer “The Ouroboros” duurt daarintegen nog zelfs vijf minuten langer. Het meandert langs alle sterke troeven van de band en trekt je dieper en dieper in de muziek en in het realistische spookverhaal van dit tweeluik. Het zevende nummer “Ghost Engineers” is een mooie ballad en bevat prachtige orkestrale elementen, die op deel één van het tweeluik totaal op de achtergrond waren verdwenen. Het album sluit af met het bonusnummer “Krieg Kennt Keine Sieger” waarop zanger Andy Kuntz een duel aangaat met zanger Alea van de eveneens Duitse band Saltatio Mortis. Dit wat kortere en stevige nummer is ook weer om je vingers bij af te likken.