Vandenberg’s Moonkings – MKII

Vandenberg’s Moonkings – MKII

Jaar van release: 2017

Label: Mascot

Als Adje Vandenberg een album uitbrengt, dan gaan we er even voor zitten.De naam Vandenberg laat menig rockhart sneller kloppen, vooral bij de veertigers en vijftigers onder de muziekliefhebbers. Adrian Vandenberg is bekend als gitarist en songwriter van Vandenberg (van de hit ‘Burning Heart’) en Whitesnake (van rockklassieker ‘Here I Go Again’). De gitarist die in de jaren 80 en 90 wereldfaam vergaarde in de hardrockscene. Zo is een nieuw hoofdstuk aangebroken in een muzikaal leven dat voor Ad Vandenberg al in de jaren zeventig begon. In 1978 debuteerde hij met de band Teaser, wat hem de eerste lokale erkenning bezorgde. Zijn ster als gitarist en componist begon echt te rijzen als drijvende kracht achter zijn volgende band Vandenberg, waarvan 1982 via platengigant Atco het eerste album verscheen. Koortsachtige jaren volgden, met tournees door Amerika en Japan en hits als ‘Burning Heart’ en ‘Different Worlds’. In 1986 stootte hij door tot de eredivisie van de internationale hardrock door toe te treden tot Whitesnake. Zijn gitaarsolo sierde de versie van ‘Here I Go Again’ dat in 1987 een wereldhit opleverde, met onder anderen een nummer-1 notering in de Amerikaanse Billboard single chart. Begin jaren negentig stopte de band, Ad Vandenberg richtte de supergroep Manic Eden op en hij participeerde in 1994 weer in de greatest hits-reünietournee van Whitesnake en in 1997 schreef hij samen met Coverdale weer een nieuw album ‘Restless Heart’ waarop weer een wereld tournee volgde.

Om toch niet al te bevooroordeeld dit album van een recensie te voorzien, me maar daarnaast verdiept in menig nationale en internationale albumbeoordeling van het nieuwe album. Het is dus een recensie geworden uit meerdere recensies met een persoonlijke toevoeging.

Sommige platen klinken in eerste instantie overtuigend maar blijken dat na meerdere keren beluisteren toch niet helemaal te zijn. Andersom kan het natuurlijk ook gebeuren dat een plaat je eerst niet zo pakt en pas later op zijn plek valt. Dat laatste geldt dus voor MK II, het tweede album van Vandenberg’s Moonkings.

De comeback heeft nu dus een vervolg gekregen met MK II. Het werd (deels) opgenomen in de befaamde Wisseloord Studio in Hilversum, waar ook het Moonkings-debuut en – opvallend genoeg – de enige LP van Teaser tot stand kwamen. Opnieuw werd het album geproduceerd door Vandenberg , zat engineer/ mixer Ronald Prent achter de mengtafel en werd de mastering gedaan door Darcy Proper.

Alles inspireerde Ad Vandenberg om ook tekstueel een nieuwe weg in te slaan. ‘Ik houd van echte rock-‘n-roll teksten. Het hoeft allemaal niet heel diepgravend te zijn, als er maar een paar goede tekstuele spitsvondigheden in verwerkt zitten. Zoals Chuck Berry, Phil Lynott(Thin Lizzy) en Bon Scott (AC/DC) dat zo goed konden. Het nieuwe album telt daar weer heel wat van.

Het album heeft dezelfde charmes als het debuut. De band weet opnieuw een brug te slaan tussen de bluesy hardrock uit de jaren zeventig en heavy rock die juist heel hedendaags is. Vandenberg zelf schittert als gitarist, terwijl ook het spel van de rest van de band weer van eenzame klasse is. Toch heeft MK II nog meer te bieden. Het laat een stel muzikanten horen die naar elkaar toe gegroeid is tijdens de internationale tournees van de afgelopen jaren.

 In 2014, drie jaar geleden dus, kwam het veelgeprezen gelijknamige debuutalbum uit van de band van ‘onze Adje’ Vandenberg. In ons land bereikte de plaat nummer drie op de albumlijst, heel goed voor een debuut dus. De mannen gingen hierna flink toeren en waren zowel op poppodia als festivals in binnen- en buitenland te zien, zoals twee keer in Japan. Het album leverde Vandenberg’s MoonKings in 2014 de Buma Rocks Exportprijs op. Nu drie jaar later is er de opvolger die volledig in het verlengde ervan ligt. Opnieuw een portie hypermelodieuze hardrock die verankerd is in het bluesy beton uit de jaren zeventig, andermaal een bevestiging dat Jan Hoving een van de beste hardrockzangers is die ons land heeft voortgebracht. De productie is heel open en transparant gehouden, wars van overbodige opsmuk en franje. Ad zelf speelt meer ontspannen dan ooit tevoren. Het gitaarwerk van Ad is weer van hoge kwaliteit, al is het niet alleen een kwestie van uitgebreid soleren, hij speelt vooral in dienst van de songs, die hij weer zelf geschreven heeft. Hij heeft duidelijk niet de behoefte om in ieder nummer te bewijzen dat hij de meest vingervlugge snarensliep in polderland is.  De ritmesectie bestaande uit bassist Sem Christoffel en drummer Mart Nijen Es is absoluut van hoge kwaliteit en vandaar ook ongetwijfeld goed in de mix te horen. De twaalf songs vormen samen een coherent album en er is voldoende variatie in stijl en gevoel, naast stevige rockers is er ook ruimte voor ballads. De meeste songs klokken tussen de drie en vier minuten, met het lange (7:19) The Fire als uitzondering.

De nummers die het meest aanspreken zijn ‘Tightrope’, ‘Angel In Black’, ‘What Doesn’t Kill You’, ‘Walk Away’, ‘Hardway’ en ‘If You Can Not Handle The Heat’, die vanwege hun aanstekelijkheid en catchy refreinen in je hoofd blijven zitten. Mijn persoonlijke favoriet is het nummer ‘Angel in Black’ die meteen blijft hangen, alles heeft van een goede rocksong.

Dit viertal wordt door de fans liefkozend ‘Moonkings’ genoemd. Veel fans kijken hier reikhalzend naar uit. Dat geldt ook voor mij. Snel duw ik op play.

En constateer het pakkende intro van ‘Tightrope’, een prima start. Het nummer begint onheilspellend met gitaar en drums om vervolgens over te gaan in een pompend en aanstekelijk ritme. knalt er heerlijk in. Het lijkt wel een open sollicitatie voor Ozzy, gezien het gitaarlijntje erg doet denken aan Ozzy’s “No More Tears”. Het openingsnummer staat als een huis. Dit is pas het tweede album, maar er is al wel een Moonkings sound.

‘Reputation’ is opzwepend met een catchy refrein, die uitnodigd om mee te bleren. Dit is rock om met het volume flink open uit je dak te gaan. Gave bas grooves worden gemengd met fantastisch gitaarspel. Tegelijkertijd drumt Mart met goede dynamiek. De korte rust is goed gespeeld.  Dit alles maakt dat ook deze track mooi is opgebouwd. ‘Angel in Black’ heeft alles in zich van een klassieker, met zijn eenvoudige gitaaropening die leidt naar een  opzwepend ritme en met daarin verwerkt  een uitstekende Vandenberg-solo.Naarmate de CD vordert, horen we de Whitesnake- invloed zeker maar ook een deel van de klassieke rock van de jaren 70 ( Led Zeppelin, DeepPurple en Bad Company duiken onmiddellijk op).

‘The Fire’ start heel rustig. Jan’s stem komt hier extra mooi uit. Je voelt de verandering naar rock aan komen. Tijdens het minimalistische stukje krijg ik kippenvel. Wat een paar snaren en één stem kunnen doen! De opbouw terug naar rock is wat voorspelbaar. Maar ach wat maakt het uit. Want na het refrein volgt er een heerlijk rockend, instrumentaal stuk; gevuld met donderende drums en een lekkere dosis snaren. In een interview op YouTube zegt Vandenberg hierover dat dit de epische song is geworden waar hij op hoopte toen hij het schreef. Het gaat over passie voor de dingen die je doet, in dit geval de passie voor muziek ‘Keep the fire burning/The fire in your soul/Don’t fade away’.

 ‘Walk Away’ heeft een akoestische start. De strijkers zijn subtiel, maar super toegevoegd. Door de emotie die Jan erin legt krijgt het een zeer geloofwaardig karakter. Wow wat een track! Dit nummer kon natuurlijk niet ontbreken en heeft het meest weg de ballads als: ‘Breating’, ‘Burning Heart’ en ‘Different Worlds’.

‘All Or Nothing’ is een goede track. Maar in vergelijking met de voorgaande nummers, toch de mindere broeder. Het onverwachte zit in het ‘staartje’, leuk einde!

In ‘What Doesn’t Kill You’ heeft niet alleen strijkers als extra, maar ook achtergrondzang. Beide zorgen voor een lichte en vrolijke noot. Hoewel er wat clichés in de tekst zitten, zingt Jan dit met volle overtuiging. Een tekst als deze kan kracht en/of steun geven. Gaat deels over zijn Lyme-infectie van een aantal jaar geleden, maar ook over de wereld die zoals hij zegt eigenlijk een beetje in de fik staat. Toch heb ik met het nummer What Doesn’t Kill You geprobeerd om wat te zeggen over te tijd waarin we leven. Ik hield mij altijd verre van politieke statements in mijn songs, maar de waanzin die ons omgeeft neemt zulke proporties aan dat ik dat toch niet helemaal langs me heen wilde laten gaan’. Hij houdt niet van donkere doemdenkende teksten in zijn songs en hij benadrukt met deze track dat wat er ook gebeurt je er altijd sterker uitkomt.  Misschien wel het meest commerciële nummer met airplay potentie.

‘Ready For The Taking’, begint zeer bluesy en daarna wordt er opgeschakeld en is dan ook één van de meest opzwepende tracks die je al snel uit volle borst mee zingt. (Bad Company meets AC/DC) Gaat over een onenightstand die in mineur eindigt: ‘She took my car/She took my pride/That’s quite a price for one wild night’.

 Het gebruik van toetsen in ‘New Day’ voegt diepte toe aan de rockstijlgroove uit de jaren 80 met een moderne sound. Ook hier wordt weer gebruik gemaakt van een catchy refrein met een hoog meezing gehalte.

Een typisch klassiek rocknummer op de plaat is ‘Hard Way’. Al met al een swingend rock and roll nummer, die alle ingrediënten heeft om het live ook goed te doen.

Met ‘Love Runs Out’ is een cover van One Republic op het album gezet. Niet geheel verrassend, dit nummer werd al eerder ten gehore gebracht, tijdens een live radio uitzending bij Giel Beelen. Ook via You Tube zijn hier ook nog bewegende beelden van.

Het slotakkoord wordt gegeven met  het riff-tastische ‘If You Can not Handle the Heat’. Dit nummer komt misschien nog wel dichts qua sound bij het vorige album. Met het verschil dat men hier net iets een stukje verder gaat en experimenteler is. Wie goed luistert hoort hier en daar een Led Zeppelinachtige rif voorbij komen. Een waardige afsluiter.

Wie dacht dat Vandenberg’s Moonkings een eendagsvlieg zou zijn, moet zich nog maar eens achter zijn oren krabben, want deze ‘MK II’ laat overduidelijk horen dat de band “on fire” is en staat te popelen op dit materiaal aan een groot publiek te gaan tonen. Zorg dat je daarbij bent en zorg dat je dit juweeltje in huis haalt!

De tracks zijn duidelijk geschreven om ook live te performen. De energie die ze live uitstralen is fantastisch. Met deze nieuwe nummers spelen ze vast en zeker het dak er weer af. Dat komt goed uit. Want in november en december toeren deze mannen door Nederland. Een Moonkings concert is een aanrader. Dat geldt ook voor de cd. Draai de volumeknop open en genieten maar. Let wel: Dit is op eigen risico. Je kunt zomaar burenoverlast veroorzaken. Of ze genieten mee, dat kan natuurlijk ook!

 Vandenberg’s MoonKings toert de komende tijd uitgebreid door ons land. Ga de band zien, je zult er vast geen spijt van krijgen! Om te beginnen 11 november in Atak in Enschede voor de cd presentatie.