Waken Eyes – Exodus
Jaar van Release: 2015
Label : Ulterium Records
Nadat zijn vorige band besloot een onderbreking in te lassen, ging gitarist Tom Frelek aan de slag met wat eigen materiaal en heeft hij een aantal veteranen uit de scene bereid gevonden om het materiaal tot leven te brengen. De all-(modest-)star formatie die hieruit is voortgekomen speelt onder de vlag Waken Eyes en het resultaat van de gezamenlijke inspanningen heet ‘Exodus’. Vanzelf willen we eerst even weten wie die andere luitjes nu zijn die op het album meespelen. Welnu, het gaat om zanger Henrik Båth (Darkwater), bassist Mike Lepont (Symphony X) en drumgenie Marco Minnemann (onder andere The Aristocrats).
Dan nu de muziek zelf, want daar gaat het tenslotte om, nietwaar? Op ‘Exodus’ vinden we niet minder dan tachtig minuten progressieve melodische metal van ongelofelijke niveau, en variërend van prachtige akoestische passages tot vol scheurende metal. Het geheel is ontzettend divers en voor de volle tachtig minuten weet de band mijn aandacht vast te houden. De meeste muzikanten hebben al vele keren bewezen geweldige musici te zijn, alleen van Tom zelf moest dit nog bevestigd worden, nou, bij deze dus! De zang van Henrik is schitterend, hij zingt de nummers met veel emotie in, waardoor het allemaal erg eerlijk en gemeend overkomt. Zelf ben ik toch nog het meest onder de indruk van het adembenemende drumwerk van Marko, wat een rasmuzikant is die man toch! Het hele album draait over moed en angstloosheid en binnen dit thema wordt ook weer prachtig gevarieerd. Op de single ‘Back To Life’ (met zes minuten het kortste nummer) wordt gebouwd op een speech van Martin Luther King. Ook duisterder onderwerpen komen aan bod, zoals hoe onze gedachten en emoties bewust worden gestuurd door wereldleiders en media, een ontzettend actueel onderwerp natuurlijk. Een nummer als ‘Palisades’ bewijst dat prog ook lekker heavy kan zijn. Het nummer heeft dubbele basdrums en scheurende riffs, maar tegelijkertijd is het ontzettend mooi. Eigenlijk wil ik over ieder nummer wel iets kwijt, maar dan verdoe ik slechts uw tijd. Toch moet nog één nummer genoemd worden.
Geheel in Dream Theater stijl wordt het album afgesloten met een bijna twintig minuten klokkend epos, wat tevens de titelsong van het album is. Met een atmosferische introductie worden we dit spektakel ingezogen, waarna na tweeënhalve minuut de muziek vol inzet. Dit diverse geluidsspektakel wordt nog onderbroken door een helaas slecht verstaanbaar maar ó zo waar en ook weer griezelig actueel citaat van de Britse filosoof Bertrand Russel, wat uitstekend in het nummer past en waar ik erg van onder de indruk was. Het nummer weet de cd passend tot een groots einde te brengen, een einde dat slechts begroet kan worden met de replay knop.
Het is lang geleden dat mijn ogen vochtig waren na het luisteren van een nieuw album en deze plaat gaat nog vaak uit de kast getrokken worden. De grote vraag is natuurlijk, komt er meer van dit viertal? Drie van de vier hebben het waarschijnlijk druk zat met hun andere bands en projecten, dus voor hen zal Waken Eyes niet nummertje één op de prioriteitenlijst zijn. We kunnen slechts hopen, want dit smaakt naar meer, veel meer!
Geef een reactie