Withem – The Unforgiven Road
Jaar van release: 2016
Label: Frontiers
Withem is een relatief nieuwe progressieve / melodieuze metal band wel uit Scandinavie, maar dit maal niet uit Zweden! Ja inderdaad. De formatie komt uit Noorwegen!
Opgericht in 2011, heeft de band in navolging van hun debuut The Point Of You een waardige opvolger weten te produceren. Veel verrassingen zijn er niet in vergelijking met het debuut. Eigenlijk tapt de band uit het zelfde vaatje.
Dit is het tweede album en de eerste voor Frontiers van de band. Ze beschrijven hun geluid als een mix van inspiraties van grootheden als Symphony X, Pagan’s Mind, Dream Theater en anders Scandinavische grootheden als Seventh Wonder en Circus Maximus. Voor mij hebben ze nog net niet de souplesse van Dream Theater, noch de melodische finesse van Circus Maximus, maar ze zijn goed op weg, met dit indrukwekkend album.
De progressieve metal scene is zwaar overbevolkt, met zeer weinig onderscheid, behalve voor een beperkte groep doorgewinterde bands. Er zijn twee dingen die veel prog metal releases doden: onnodig ingewikkeld en / of slechte zang. En dat is meestal wat ik verwacht als ik luister naar een nieuwe band. Maar in dit geval, was ik wederom aangenaam verrast met The Unforgiving Road.
De muziek van Withem ’s is zeer catchy en melodieus, iets wat zeldzaam is in de prog wereld. Elk lid van de band doet een geweldige job, maar een compliment gaat uit naar de keyboardpartijen, opgenomen door gastmuzikanten Espen Storo (Circus Maximus) en Nehemia Teixeira (Sigma Project) en spelen een hoofdrol op dit album.
De zang van Ole Wagenius benaderd de stijl van Dream Theater. Met zijn krachtige La Brie benadering, ben je toch al snel geneigd ze met deze Amerikaanse band te vergelijken. Net als bij Dream Theater worden de nummers voorzien van de nodige melodie en krachtige gitaren en wervelende keyboards. Hij is daarbij geen unieke zanger, maar is hij wel geknipt voor de job. Hij past prima in het muzikale plaatje en verstaat zijn vak. De man weet de hoge noten te raken, hij heeft power en kan ook met overtuiging gas terug nemen en houdt op alle vlakken de dynamiek erin.
Dit is een indrukwekkend klinkende album. Gitarist Oyvind Larsen fungeert als producer en mixer en heeft opmerkelijk werk verricht. Hoogtepunten zijn onder meer de krachtige gedreven In The Hands Of God (het refrein is pure Circus Maximus). Het aanvankelijk snelle, overgaand naar een wisselende tempo van The Pain I Collected; de prachtige zang en melodieuze gitaarpartijen die Riven laten horen. Het Rob Moratti-achtige progressieve AOR nummer van The Eye In The Sky. The Unforgiven Road is dan ook zeker geen verrassend klinkend album in het genre. Degelijk is het wel. De sterke punten zijn de glooiende melodieuze gitaarsolo’s de vocale harmonieën, de positieve vibe in de nummers en het feit dat de band zich niet vergrijpt aan de muzikale krachtpatserij. Fans van het genre moeten zeker eens gaan luisteren.