China Blue – Twilight of Destiny
Jaar van release: 2008
Label: Frontiers Records
Journey fans opgelet. Na het verschijnen van ‘Revelation’ dit jaar is er opnieuw een plaat uitgekomen die het melodic rock genre alle eer aan doet, en ook deze keer betreft het een album van een band die al in de jaren 80 al actief was. In tegenstelling tot Journey zijn de activiteiten van China Blue echter nooit serieus van de grond gekomen. Sterker nog, ze hebben nog maar ÈÈn plaat op hun naam staan, en dat is ‘Twilight Of Destiny’. Vreemd genoeg is dit de debuutschijf van deze band, en dat vraagt natuurlijk om wat uitleg.
Wat wil het geval? De grondlegger van China Blue, keyboardman Erik Ragno, begon met schrijver Tom Gasbarro laat in de jaren 80 aan de plaat te werken, maar op de een of andere reden bleken andere uitdagingen in het muzikale leven belangrijker en kwam het hele project in de wachtkamer terecht. Totdat Erik, die verder nauwelijks enige bekendheid geniet als je niet echt tot de insiders behoort, de oude tapes op een mooie dag ergens in 2008 aan een goede vriend liet horen. Dat was niet aan dovemansoren gericht en deze kennis liet, danig onder de indruk, weten dat het toch echt tijd was dat er eens wat mee zou worden gedaan. Zo gezegd zo gedaan, de tapes werden afgestoft, er werd wat nieuw spul bij geschreven en ‘Twilight Of Destiny’ was (weder)geboren.
Met Tony Mills (TNT) achter de microfoon en Josh Ramos (The Storm) op gitaar, Zane Petersen (drums) en Doug Odell (bass) is het China Blue gelukt om een uiterst professioneel en lekker klinkend melodic rock album te produceren. Logischerwijs heeft het album een sterke jaren 80 sfeer, maar het klinkt daarnaast modern en volwassen en heeft feitelijk geen zwakke plekken. Het album opent sterk met het hitgevoelige ‘What Do You Need But Love’ en ook de volgende drie tracks klinken erg goed. Daarna lijkt de plaat wat aan tempo te verliezen en is er meer ruimte voor ballads (‘Don’t Be A Stranger’) en komen er meer progressieve passages (‘Passions’) voor. Het mooie en rustige ‘Lost’ en het pittige ‘Take Me As I Am’ verzorgen een lekker einde van de plaat. Het enige smetje is de uitsmijter ‘A Last Goodbye’ een instrumentaal niemendalletje wat het feest besluit. Maar echte schade kan deze track niet meer doen want de plaat staat verder als een huis.
‘Twilight Of Destiny’ is samengevat een absolute aanrader voor de fans van bands als Journey en REO Speedwagon. Gezien de kwaliteit van het gebodene is het te hopen dat China Blue nog meer van dit soort werk in de wachtkamer heeft zitten. Ik ben in ieder geval blij dat toch nog iemand daar zo nu en dan een kijkje neemt.
Geef een reactie