Shinedown – The Sound Of Madness
Jaar van release: 2008
Label: Atlantic
Shinedown is een Amerikaans viertal dat in het thuisland met de single ’45’ en de albums ‘Leave A Whisper’ (2004) en ‘Us And Them’ (2005) zichzelf op de kaart zette. In Europa wil het nog niet zo vlotten met de bekendheid van de band. Gaat het derde album ‘The Sound Of Madness’ hier misschien verandering inbrengen?
De muziek die Shinedown maakt bestaat uit een flinke laag post grunge vermengd met een enorme dosis rock. Hoewel het altijd lastig blijft om muzikale parallellen te trekken en er zomaar wat namen naast te leggen komen bands als Alter Bridge, Three Days Grace, Breaking Benjamin en een vleugje Disturbed naar voren. Het album opent met het stuwende en krachtige ‘Devour’ en het wat rauwere ‘Sound Of Madness’, waarna de band in een wat lagere versnelling veel meer ruimte laat voor meer gevoel. Naast de wat rauwere nummers – die met totaal een stuk of vier helaas net even te weinig aanwezig zijn – kent het album ook veel rustigere nummers en radiogevoelige ballads als het zeer fraaie ‘The Crow & The Butterfly’ of het fragiele ‘Call Me’. En hoe gelaagd de arrangementen ook moge zijn (let op de strijkers in ‘Second Change’), de band weet de indruk te wekken dat alles zeer eenvoudig en toegankelijk in elkaar steekt. In ‘Breaking Inside’ – dat erg veel weg heeft van Nickelback – kent het album ook een track die minder aansprekend is. Zanger Brent Smith weet, ongeacht welke stijl de nadruk heeft in een nummer, veel gevoel in alle nummers te leggen en legt een zeer sterke indruk meer. Mocht je overigens de limited edition van dit album op de kop kunnen tikken, laat dat dan niet achterwege; het bevat drie extra nummers.
Shinedown legt met ‘The Sound Of Madness’ de lat binnen het genre erg hoog en komt met een album dat indruk maakt. Maar of dat genoeg is om vaste voet aan Europese grond te krijgen?
Geef een reactie