Symphony X – V The New Mythology Suite
Jaar van Release: 2000
Label : Atlantic
Met deze nieuwste release zien we de band zeker experimenteren met een veel zwaarder geluid dan dat ze eerder hebben gedaan. Progressive Metal-fans hoeven zich geen zorgen te maken, de band blijft nog steeds dicht bij zijn roots en er zijn veel keyboard- en gitaarpassages die nog steeds het handelsmerk van het Symphony X- geluid dragen. Sommige arrangementen en vocale stijlen geven de band echt het geluid van de klassieke Rainbow uit het Dio- tijdperk. De refreinen zijn geweldig op alle nummers en ik denk dat Russell Allen’s stem nooit beter klonk. Hij is een van de weinige vocalisten in de metalscene die een onderscheidend geluid en stijl heeft. Een belangrijk hoogtepunt van dit album is zijn uitvoering op The Accolade II (deel I is te vinden op het album The Divine Wings Of Tragedy ). Een zeer episch klinkend nummer met veel rijke melodische elementen, een aantal geweldige keyboard en gitaar instrumentale passages, veel thematische solo’s en een zeer gepassioneerde en krachtige stem van Russell. Een ding dat erg duidelijk is vanaf de openingsakkoorden van het eerste nummer, Inferno (Unleash The Fire), is dat de band deze keer voor een zwaarder, gitaargestuurd geluid is gegaan. De meeste nummers bevatten een aantal geweldige stevige riffs van Michael Romeo en de lagere stemming van de gitaren geeft het een nog zwaarder geluid. Dit hele album zit vol met waanzinnige gitaarriffs die snel, zeer technisch en ook vlezig en zwaar zijn. Sommige riffs, vooral op tracks als Wicked, Incantations Of The Apprentice en King Of Terrors , grenzen aan een bijna Thrash Metal-geluid met hun snelheid en stijl en het supersnelle drumwerk van Jason Rullo om ze voort te stuwen.
Elk nummer op dit album is uniek en speciaal op zijn eigen manier en een zeer hoog energieniveau wordt overal gehandhaafd. Er is niets matigs of saai aan dit album. Net toen je dacht dat het album niet beter kon worden, leveren ze een verbluffend 24 minuten durend episch verhaal van alle epics, het titelnummer, The Odyssey . Gebaseerd op het klassieke verhaal van Homer neemt dit nummer je mee op een muzikale reis die er bijna als soundtrack uitziet. De band gooit zowat alles naar je toe in dit nummer, alles waar ze bekend om staan vanwege hun handelsmerk, met name de symfonische toetsenspel, en het resultaat is adembenemend.
Alles is op zijn plaats, het geluid en de productie zijn perfect en hun arrangementen zijn nog nooit zo goed geweest.