Bio: Europe

Europe is een Zweedse band uit Upplands Väsby. Oorspronkelijk was Europe een progressieve rock-groep, maar om meer airplay te krijgen stapte Europe over op een softer geluid met een prominentere rol voor de keyboards. De band begon in 1979 onder de naam “Force”. In deze band speelde naast Joey Tempest, gitarist John Norum, basgitarist Peter Olson en drummer Tony Reno. In het begin speelde ze vooral covers in hun oefenruimte.

Dit was vooral zoals vele bands doen hun instrumenten beheersen en het samenspel. Tempest kwam uiteindelijk met het idee om zelf nummers te gaan schrijven en dat deze uiteindelijk ook. De band stuurde demo’s naar platenmaatschappijen maar kreeg nog steeds nul op hun request. Twee jaar later verliet Olsson de band en werd vervangen door John Levén . Slechts een paar maanden later trad Levén toe tot de band Rising Force van Yngwie Malmsteen , en Malmsteens voormalige bassist, Marcel Jacob , trad toe tot Force. Dit duurde echter maar drie maanden; Levén had blijkbaar problemen met Malmsteen, dus hij en Jacob ruilden weer van plaats.  Het nummer Scream Of Anger is nog een resultaat tussen de samenwerking van Marcel Jacob en Joey Tempest, dit nummer zou uiteindelijk op het “Wings Of Tomorrow” album belanden. Onder de naam van Force wonnen ze in Zweden ‘Luciarock’, een talentenjacht voor bands. Ze speelden daar “In the Future to come” en “The king will return”. Deze nummers zijn terug te vinden op hun eerste CD ‘Europe’. De beloning was een platencontract bij Hot Records . Tempest won de individuele prijs voor Beste Zanger en Norum won de prijs voor Beste Gitarist . Vlak voor de wedstrijd veranderde Force hun naam in Europe. Tempest bedacht de naam. Het titelloze debuutalbum werd het jaar daarop uitgebracht en verkocht zowel in Zweden als in Japan goed. In Japan geldt Seven doors hotel, een nummer van het debuutalbum Europe, als een rockklassieker. Het werd daar gebruikt als leader in een bekende film.

Een jaar later kwam het tweede album “Wings of Tomorrow” uit. Het album kreeg belangstelling van CBS Records, die hen in 1985 een internationaal contract aanbood.  “Ik denk dat een van de belangrijkste albums voor de band Wings of Tomorrow was”, zei Tempest, “We leerden hoe we liedjes moesten schrijven en John begon echt coole dingen op de gitaar te spelen. We werden een betere band en dat was een goede periode voor de band.”  Toetsenist Mic Michaeli werd al snel aangeworven om te spelen in live-concerten, en kort daarna werd hij officieel lid van de band. Tegelijkertijd werd Tony Reno ontslagen vanwege zijn gebrek aan motivatie en vermeende vertraging bij de repetities. Zijn vervanger was Ian Haugland . Op dit album zijn de nummers “Scream of Anger”, “Dreamer” en “Open Your Heart” terug te vinden. Dit nummer zal later ook verschijnen op het album “Out of This World” in 1988. In september 1985 werd Europa benaderd door een platenbaas van Epic Records. Samen met Journey- producer Kevin Elson hielpen ze Europa met het opnemen van hun volgende album . Het resultaat was The Final Countdown . Uitgebracht op 26 mei 1986, bezorgde het album de band zijn internationale doorbraak, werd gecertificeerd Triple Platinum in de VS.

Hierna volgde ook een wereldtour die ‘The Final Countdown’ heette. Het titelnummer stond in veel landen, waaronder Nederland en België, op nummer 1 en geldt voor velen als een rock-klassieker. Het was in Nederland de bestverkochte single van 1986. Gedurende de jaren ’80 scoorde Europe nog een paar hits, waarvan Rock the Night, Carrie en Superstitious de bekendste zijn. Europa verwierf in de jaren tachtig internationale bekendheid met hun derde album, The Final Countdown uit 1986 . Europa heeft wereldwijd 10 miljoen albums verkocht. De band heeft twee top 20 albums op de Billboard 200 chart ( The Final Countdown en Out of This World ) en drie top 30 singles op de Billboard Hot 100 chart (” The Final Countdown “, ” Rock the Night ” en ” Carrie “, die nummer 3 bereikte in de Billboard Hot 100).

John Norum, die niet tevreden was met de door het keyboard gedomineerde productie van het album, noch met het gecommercialiseerde imago van de band, besloot in november 1986 Europa te verlaten om een ​​solocarrière na te streven. “Ik hield niet echt van de richting waarin de band ging,” zei Norum, “We werden een piepkleine, bubblegumband en ik haatte dat hele beeld  Ik was meer in de zwaardere, gitaar-georiënteerde dingen en het leek alsof de keyboards het steeds meer overnamen, en we werden commerciëler. Dus besloot ik te vertrekken. Ik wilde gewoon verder gaan en iets anders doen. Kee Marcello werd gevraagd om hem te vervangen, en na wat wikken en wegen besloot hij zich bij de band aan te sluiten. Marcello voegde zich bij de band op het commerciële hoogtepunt. 

De grote ommekeer bij Europe was in 1987 het vertrek van gitarist John Norum en de band doorkabbelde op de commerciele successen.  Na “Out Of This World” in 1988, verschijnt er in 1991 het voorlopig laatste wapenfeit van Europe. Dit album krijgt de titel “Prisoners In Paradise”. Hierna blijft vrij rustig in het Europe kamp. John Norum valt nog het meest in het oog met zijn soloprojecten. Europe stopte er tenslotte mee in 1992 en kwam nog tijdelijk bijeen voor een eenmalig optreden in Stockholm. Op oudejaarsavond 1999 kondigde de band een officiële reünie aan. Maar het duurt nog tot 2002 voor er dat werkelijk iets gebeurt.  In het jaar 2002 steken de heren de koppen wederom bij elkaar met John Norum weer op gitaar. Op diverse festivals zijn de heren weer te beluisteren. En de tijd is rijp voor een nieuw avontuur. Ze vallen weer terug op pure hardrock, het commerciële belang staat niet meer voorop en de band begint te schrijven aan een album. In de loop der jaren waren er verschillende reüniegeruchten en op 2 oktober 2003 werd het officieel gemaakt: Europa kondigde plannen aan voor een nieuw album en een wereldtournee. De band schakelde vervolgens terug naar de line-up van The Final Countdown , met John Norum als de enige leadgitarist. “Er was geen twijfel dat we John terug wilden, en John wilde terug,” zei Tempest, “Voor mij was het belangrijk om die vonk weer aan de gang te krijgen die we eerder hadden.”

In 2004 verschijnt dan “Start Of The Dark” op deze plaat Europe zien nog steeds in staat te zijn goed album af te leveren, met onvervalste rock met een meer bluesy inslag. De keyboards worden meer op de achtergrond gedrukt en er is meer ruimte voor het geweldige gitaarwerk van John Norum. Ook in de pers wordt het album lovend ontvangen.

De songwriting voor een nieuw album, Start from the Dark , begon begin 2003. “Het was gewoon een kwestie van vooruitgaan en liedjes schrijven voor het nieuwe album,” zei Tempest, “Dat was altijd onze bedoeling. We dachten dat als we een comeback zouden maken, we het goed wilden doen, en dat betekende dat we wat nieuwe nummers wilden schrijven en opnemen, een nieuw album.” Voor de opname van Start from the Dark besloot de band samen te werken met producer Kevin Elson, die ook The Final Countdown had geproduceerd .“We hadden de keuze om met een jongere producer aan de slag te gaan, of we kunnen met iemand gaan werken, die we kenden, iemand ervaren die op dezelfde golflengte zit als de band,” zei Tempest, “Dus uiteindelijk besloten we dat Kevin de perfecte keuze zou zijn .”

In de zomer van 2004 ging Europa op festivaltour door het Europese continent. Op de concertsetlists stonden de oude hits, maar ook het titelnummer van Start from the Dark .  Het album werd uitgebracht op 22 september 2004, dezelfde dag dat John Norum vader werd. “Start from the Dark” had een moderner geluid in vergelijking met eerdere albums van Europa. “We wilden in ieder geval iets doen dat nu een beetje relevant was; een beetje een droge mix, een beetje ontstemd,” zei Tempest, “Dus we hadden het gevoel dat we niet per se een album uit de jaren 80 wilden maken, we wilden wilde gewoon echt beginnen als een nieuwe band.”  Ook wordt de plaat aardig verkocht al zijn het niet meer de aantallen van het jaren 80 tijdperk. Uiteindelijk verkocht het album meer dan 600.000 exemplaren wereldwijd.

In 2006 komt de opvolger “Secret Society” deze zet qua stijl de lijn door van de nieuw ingeslagen weg in. Misschien met dit kleine verschil dat de nummers compositorisch net een tikkeltje beter zijn. Op 26 januari 2008 gaf Europe een semi-akoestisch live concert in Nalen in Stockholm, onder de naam “Almost Unplugged” . De band werd begeleid door een strijkkwartet en speelde herwerkte versies van hun eigen nummers, evenals covers van nummers van bands die door de jaren heen het geluid van Europa hebben beïnvloed – Pink Floyd , UFO , Led Zeppelin en Thin Lizzy . De show werd live uitgezonden via internet op de officiële website van Europa. Het werd uitgebracht op cd op 17 september 2008 en op dvd op 19 augustus 2009.

In 2009 verschijnt het volgende studio album van Europe “Last Look in Eden”, vooral het titelnummer valt op met een catchy refrein en het orkestrale arrangement. Al met al een goed album en Europe is weer helemaal terug en weet zijn weg naar menig podia te vinden. En hiervan zijn dan ook diverse registraties van vastgelegd, die later op DVD zijn gezet. In 2012 levert het 9e studio album af. Het nummer  “Not Supposed To Sing The Blues” staat al begin april op the webside als voorbode wat de fans te wachten staat. Het nummer ademt een bluesy, moderne rocksong met ook elementen uit de jaren 70. In 2015 verschijnt het 10e album van de rockers uit Zweden. Met het album “War Of Kings” bevestigd de band dat het nog altijd zijn bestaansrecht heeft als classic rockband. De recensies zijn lovend en haalt zelf het predikaat Album van de maand in de Aardschok van maart. In november 2016 kondigde Europe de 30e Final Countdown Anniversary Tour aan om de 30e verjaardag van hun bestverkochte album “The Final Countdown” te vieren. Tijdens deze tour speelden ze het hele album “The Final Countdown” en het hele album “War Of Kings” tijdens elk concert. Ze filmden ook het concert uitgevoerd in Roundhouse, Londen op 12 november 2016 en brachten het uit op 21 juli 2017 via Blu-ray, DVD en iTunes Digital Download.

Eind 2017 is het zover het 11e studio album wordt uitgebracht.  Zodra de bombastische, door loeiende keyboards overheerste titeltrack Walk The Earth begint, denk je: verrek, alweer een nieuwe plaat van Deep Purple? En wat klinkt Ian Gillan lekker fris! Maar nee, het betreft hier het nieuwe album van Europe, dat naarmate
de jaren vorderen steeds heavier is gaan klinken. Joey Tempest is nog steeds goed bij stem maar klinkt een stuk lager en rokeriger dan dertig jaar geleden. Gitarist John Norum is geen Ritchie Blackmore of Steve Morse, maar levert met degelijk spel een belangrijke bijdrage aan de loodzware sound van het hedendaagse Europe. Net als toetsenman Mic Michaeli, die vast een groot bewonderaar van Jon Lord is.

Je kunt goed horen dat de band vooral beïnvloed is door Whitesnake , Deep Purple , Rainbow , Led Zeppelin , Thin Lizzy , UFO en Michael Schenker Group.