RAY ALDER van FATES Warning: ‘Ik begon mijn stem waarschijnlijk vijftien jaar geleden te verliezen’
FATES WAARSCHUWING- zanger Ray Alder , die zijn tweede soloalbum ‘II’ promoot , werd in een recent interview met Metallerium gevraagd hoe hij erin slaagt zoveel terrein te bestrijken met zijn zang en wat hij doet om zijn stem na al deze in vorm te houden.
Geschiedenis
Fates Warning
Progmetal band, opgericht in 1983 door John Arch, Jim Matheos, Victor Arduini, Joe DiBiase, en Steve Zimmerman in Connecticut, Verenigde Staten. De band heeft een directe bijdrage geleverd aan het ontstaan en de ontwikkeling van het Progressieve metal genre. Dit genre is een onderdeel van de Progressieve rock. Andere bekende vertegenwoordigers van de progmetal zijn Queensrÿche en Dream Theater.
Het vroegere werk van de band is volgens velen zeer belangrijk voor het genre progressieve metal geweest, terwijl in de periode erna de band met name groeide in songwriting en vakmanschap. Het latere werk vanaf 1997 heeft een meer ontwikkelde stijl: heavy-progressief.
Het eerste album, “Night on Bröcken”, is uitgebracht in 1984, bij het Metal Blade label en heeft een sterke gelijkenis met Iron Maiden. Het album “The Spectre Within” dat uitkwam in 1985, had een meer progressief geluid. In 1986 verliet de originele gitarist Victor Arduini de band en werd opgevolgd door Frank Aresti. Het derde album “Awaken The Guardian” kwam uit in 1986 en bewoog zich meer naar een mythische sfeer. In 1987, werd de originele zanger John Arch gevraagd de band te verlaten. Hij werd vervangen door Chris Cronk, die de band vrij snel weer verliet. Ray Alder (geboren als Ray Balderrama) kwam als zanger in 1988 bij de band.
In datzelfde jaar kwam het eerste album met Alder, “No Exit” uit. In 1988, verliet de originele drummer Steve Zimmerman de band, en Mark Zonder volgde hem op in 1989 als drummer. “Perfect Symmetry” kwam uit in hetzelfde jaar. Kevin Moore (ex-Dream Theater) speelde als gastmuzikant keyboards in “At Fate’s Hands”.
In 1991 werd “Parallels” uitgebracht, wat door sommigen als een commerciële release werd gezien. James LaBrie van Dream Theater deed mee als gastzanger op “Life In Still Water”. Het volgende album, “Inside Out”, uit 1994 ging door op dezelfde weg als het vorige album, waarbij de nadruk meer lag op het melodieuze van de songs.
Het compilatie album, “Chasing Time” kwam uit in 1995, inclusief twee niet eerder uitgebrachte songs.
In 1996 verlieten zowel Joe DiBiase als Frank Aresti de band Fates Warning. “A Pleasant Shade Of Gray” kwam uit in 1997, met de 3 overgebleven bandleden, Alder, Matheos en Zonder. Verder waren er twee gastmuzikanten: Joey Vera op de bas en Kevin Moore opnieuw als gast op piano en keyboards. Het album had een diepere en donkerder stemming van Fates Warning, compleet anders dan hun eerdere werk. Het is een concept album, oorspronkelijk bestaand uit een 50 minuten durend lang nummer, verdeeld in 12 tracks.
Een dubbel live CD kwam uit in 1998 “Still Life”. Op de eerste CD stond de live versie van “A Pleasant Shade Of Gray” in zijn geheel. Bernie Versailles (gitaar), en Jason Keaser (keyboards) ondersteunden de band bij dit album. Joey Vera speelde hier nog steeds op de bas. Op de Japanse versie staat een cover van de Scorpions: “In Trance”.
In 2000 komen Moore en Vera terug om het volgende album te maken, “Disconnected”, dit keer een album met techno invloeden. Jim Matheos werd in 2001 benaderd door Mike Portnoy en Neal Morse voor het project TransAtlantic, maar hij wees dit af, vanwege andere bezigheden. In 2003 zien we tijdens de tour met Dream Theater en Queensrÿche voor het eerst Nick D’Virgilio als drummer van Fates Warning.
“FWX”, het tiende en voorlopig laatste studioalbum, wordt uitgebracht in 2004. Mark Zonder speelt nog wel op FWX, maar als gevolg van zijn afkeer van touren verlaat hij na het verschijnen van dat album de band. Ter promotie van FWX speelt Nick D’Virgilio opnieuw een klein aantal optredens; één en ander is terug te zien op de 2006 DVD release Live in Athens. In 2007 wordt de kruk van de drummer definitief ingenomen door Bobby Jarzombek (Halford, Sebastian Bach, Riot).
Jim Matheos blijft samenwerken met John Arch, de eerste zanger van de band. Als vrucht van deze samenwerking verschijnt in 2011 onder de naam Arch/Matheos het album Sympathetic Resonance. Naast Arch en Matheos spelen op dit album Frank Aresti, Joey Vera en Bobby Jarzombek. Omdat alle betrokken muzikanten in het verleden of heden deel uitmaken van Fates Warning, had Sympathetic Resonance volgens sommigen net zo goed als het elfde album van Fates Warning uitgebracht kunnen worden. Het echte nieuwe Fates Warning-album laat ondertussen op zich wachten.
In 2013 is het dan ook zeer verrassend, dat de band weer een nieuw album uitbrengt. “Darkness In A Different Ligth” is dan ook wederom een echte Fates Warning plaat geworden. Bijna de gehele bezetting van Arch/Matheos is van de partij, maar het gezicht van de band Ray Alder neemt de vocalen wederom voor zijn rekening en hierdoor zal het album weer verschijnen onder de naam van Fates Warning. In 2016 komt Fates Warning met de opvolger namelijk “Theories Of Flight” zoals je ondertussen mag verwachten levert de band wederom een uitstekend album af. De credits gaan dit maal naar Matheos en Alder, maar ook Joey Vera kunnen we inmiddels al rekenen tot een vast bandlid. In 2020 weet de band te imponeren met een album van bijna 75 minuten. Het album “Long Day Good Night” laat nog maar eens horen dat de pioneers van de progressieve rock de tand des tijds nog steed goed doorstaan. De nummers zijn wederom voor het grootste gedeelte geschreven door Alder en Matheos.
Redemption
Is net als Fates Warning een progmetalband met als geestelijke vader Nick van Dyk, onstaan als een project met diverse leden uit de progmetal wereld. De ideëen van het project ontstaan in 2001. Bekend werd de Amerikaanse band door een Dream Theater-songwriting wedstrijd te winnen. Voor het uitbrengen van het album fungeert Corey Brown van Magnitude 9 nog als zanger, maar deze zal voor de opname sessies al zijn vervangen. Zo komen op het eerste album de muzikanten uit groepen als Fates Warning, Prymary, Symphony X, Agent Steel en Steel Prophet. Op het eerste album zingt Rick Mythiasin (Steel Prophet) de nummers in, op 1 nummer na, deze wordt vertolkt door Ray Alder. Op drums is Jason Rullo (Sympony X) van de partij, gitaristen zijn Nick van Dyk en Bernie Versailles (Agent Steel). James Sherwood (Prymary) neemt de baspartijen voor zijn rekening. Het symfonische arrangement komt van de hand van Michael Romeo (Symphony X). Het is eerste album krijgt de titel Redemption en verschijnt in 2003.
Toch blijkt het geen eendagsvlieg en komt er een vervolg in 2005 met het album The Fullness Of Time. Nadat ook Mark Zonder (Fates Warning) een tijdje de drumstokken van Jason Rullo heeft overgenomen, is voor het 2e album toch een andere drummer gevonden. Met Chris Quirarte hebben ze hiermee een goede vervanger gevonden. Ray Alder is nu de vaste keuze en kan de job gemakkelijk combineren naast Fates Warning.
In 2007 lanceert de band hun derde album “The Origins Of Ruin”. Met deze release komt de band in de schijnwerpers te staan en krijgt het lovende kritieken. Enige bezettingswijziging is die van de bassist. Sean Andrews is op het album voor het eerst te horen. Om het album te promoten aan een groter progmetal publiek, mag de band als voorprogramma fungeren van Dream Theater. Tijdens live optredens worden de keyboardpartijen ingespeeld door Greg Hosharian. Deze zal ook als vast bandlid toetreden bij de band.
We schrijven november 2008 als bij bandleider Nick van Dyk een vorm van bloedkanker wordt geconstateerd. De eerste diagnose stelt vast dat dit een zeer agressieve vorm is en waarschijnlijk ongeneeslijk. Hij kreeg te horen dat hij 3 tot 5 jaar nog te leven heeft. Het weerhoud hem er niet van toch in 2009 de studio weer in te duiken. Met dit album weet Redemption, zich weer te overtreffen met het album “Snowfall On Judgment Day”. Muzikaal en tekstueel heeft de band wederom een stap voorwaarts gezet. Nu is het te hopen dat dit band de erkenning oplevert die het verdient.
Het is een verrassing dat er in 2011 toch weer een album verschijnt van Redemption. Na het album “Snowfall On Judgment Day” beland Nick van Dyk op het ziekbed en krijgt hij menig chemokuur. Toch weet hij inspiratie te halen uit zijn ziekbed en zijn gevecht tegen kanker. Zo schreef hij op het album “This Mortal Coil” over zijn ziekbed. Met nummers als “No Tickets To The Funeral” en “Stronger Than Death”. Topnummers van dit album zijn het prachtige “Let It Rain”, “Focus” en “Perfect”.
Vier jaar later is Nick van Dyk nog steeds springlevend, al staat hij wel onder streng medisch toezicht. Het volgende wapenfeit is in februari 2016 het album “The Art Of Loss”. Dit album heeft als thema leven tussen liefde en angst. In de tussenliggende periode is de band druk bezig geweest met een DVD die gemaakt is tijdens het Prog Power USA optreden. In deze periode kreeg de band ook te kampen met andere tegenslagen. Tijdens een bliksem inslag werd er veel schade aangericht aan de studioapparatuur. Daarnaast was zanger Ray Alder op toernee met Fates Warning. Vlak voor de opnames moest gitarist Bernie Versailles worden opgenomen in het ziekenhuis en raakte in coma. Zijn gitaarpartijen zijn dan ook door andere gitaristen ingespeeld zoals: Marty Friedman, Chris Broderick en Simone Mularoni.
Solo
We schrijven oktober 2019. Ray Alder is al jaren – sinds 1987(!) – de frontman en zanger van de Amerikaanse progressieve metal band Fates Warning, maar daarnaast stond hij ook aan de zijde van Nick Van Dyk om Redemption groot te maken. Sinds hij deze laatste band verlaten heeft – en hij daar heel adequaat vervangen is door Tom Englund van Evergrey – had hij meer tijd om eindelijk werk te maken van een eerste soloalbum. Het album gaat heten What The Water Wants. Natuurlijk heeft het album sporen van bovengenoemde bands, maar grotendeels is het toch een album geworden waarop Ray zijn eigen stempel heeft gedrukt.
A-Z is de nieuwe bandnaam waaraan Ray Alder zijn medewerking heeft verleend.
Toen Mark Zonder, de beroemde voormalige Fates Warning en Warlord- drummer, begin 2020 aan materiaal begon te werken, had hij een heel duidelijke visie voor de band die hij wilde samenstellen. ” Ik dacht aan bierreclames en autoreclames. Ik wilde een zeer toegankelijke band hebben die de massa zou aanspreken en zou leiden tot de mogelijkheid om grotere zalen te touren en een tweede en derde plaat op te bouwen van het succes van de eerste Ik wilde geen dingen horen als: ‘Ik hoor geen single, het is te proggy, ik snap het gewoon niet, laat me er nog een paar keer naar luisteren’. Het resultaat was AZ, en hoewel Zonder onvermurwbaar is, is het geen supergroep die een ‘one and done’-plaat maakt, het heeft een geweldige line-up, die hem herenigt met Fates Warning – zanger Ray Alder, Warlord / Steve Vai / Ring of Fire -bassist Philip Bynoe, gitarist Joop Wolters en toetsenist Vivien Lalu.
De bandnaam kwam met dank aan Alder – AZ = Alder t/m Zonder – en het paste meteen. ” Wat ik leuk vond, is dat het niet beperkt wat iemand van de band zou vinden. Als we de band Scary Ser-pent zouden noemen, zou het een bepaalde richting geven en ik wilde niet dat mensen een vooroordeel over de band zouden hebben en zouden opnemen”, zegt Zonder. Evenzo was het zelfbetitelen van het record logisch. ” Ik wilde het publiek geen richtingsidee geven. Als we het album Far Side of the Horizon zouden noemen, zouden mensen waarschijnlijk denken ‘progband’. Maar als je het The Machine Gunner zou noemen, zou het een heel andere richting geven om over na te denken. ” Voor kunstwerken, die opnieuw de best mogelijke bijdrage wilden krijgen, wendden ze zich tot de beroemde Hugh Syme ( Rush ,), die het levendige beeld afleverde van een zebra die een appel eet, en de bandnaam op een sluwe manier omvatte. ” Nogmaals, huur de beste mensen in die je kunt vinden en laat ze gewoon doen wat ze doen. Het artwork is absoluut fantastisch en past echt bij het hele concept. Gewoon een geweldige kerel om mee samen te werken .”
De band is absoluut van plan om met de plaat te gaan touren – hoewel het moeilijk is om een band te boeken waar niemand nog iets van af weet – en terwijl ze al aan album nummer twee werken, weet Zonder dat ze alles hebben gegeven op hun debuut. ” Ik wist dat je hiermee instemt dat je maar één kans krijgt, dus zorg ervoor dat het telt.
