1st Avenue – Tears And Triumph
Jaar van Release: 1992
Label : Indisc
Debuutalbum van deze Nederlandse AOR band.
Voor de geschiedenis van deze Nederlandse AOR-band moeten we teruggaan naar het jaar 1987. Keyboard speler Robert Kempe (later bekend als Robby Valentine) had net de band verlaten en besloot om een AOR-project te starten. Op zoek naar een geschikte zanger stuurde hij een demo met een aantal van zijn nieuwe liedjes naar Peter Struijk (alais Peter Strykes), die de nodige ervaring opgedaan had in bands als Horizon, Vandenberg en Avalon. Toen hij een moeilijke tijd achter de rug had, was Struijk niet zo enthousiast om in het begin bij Kempe aan te sluiten, maar de kwaliteit van het materiaal haalde hem over. Vanaf dat moment ging het behoorlijk snel voor 1st Avenue, met gitarist Gil Lopez, bassist Arko Bommer en drummer Nop Ton hiermee is de line-up compleet. Er was veel chemie tussen Kempe en Struijk en in een periode van slechts drie maanden werden meer dan twintig nummers geschreven.
Een tweede try-out (in januari 1988) was van doorslaggevend belang voor de nieuwe band. Producer Okkie Huysdens behoorde tot de aanwezigen en stelde voor om drie liedjes op te nemen door Rob & Ferdi Bolland. Als zeer succesvolle muzikanten zelf, werden de Bolland broers ook bekend als producers en muziekuitgevers. Met hun hulp, was 1st Avenue in staat om een deal te ondertekenen voor twee albums met het Indisc label kort hierna.
Hierna gaat het fout tussen Struijk en Kempe en moesten ze op zoek naar een vervanger deze wordt gevonden in toetsenist Joby Bosboom.
Zodra dat line-up probleem werd opgelost, begon een lange periode van schrijven, opnemen en selecteren van materiaal voor het debuut album. Na vier jaar was het debuutalbum “Tears and Triumph” eindelijk klaar voor release in april 1992. Met de singles “Heaven in your Arms” en “Once in A Million Years” (twee uitstekende ballads), werd het album gepresteerd. Het album sloeg niet gelijk aan. Dit komt volgens mij mede door dat het album is geproduceerd door Boland broertjes. Het is net iets te gepolijst. Hoewel Robby Valentine niet speelt op het album, kun je toch duidelijk horen dat hij van grote invloed is geweest in het schrijfproces. Dit is vooral te horen bij het openingsnummer “Going For The Gold” en het nummer “Out Of Reach/Out Of Touch”, waar vooral de keyboards een hoofdrol vertolken. Op zich qua compositie prima nummers. Het nummer “Heaven in Your Arms” hadden ze van mij part er wel af mogen laten en is mij te poppy, in het begin blijft dit nummer wel hangen, maar hoe vaker je het nummer luistert, valt het toch tegen. Mijn voorkeur gaat nu dan ook uit naar de nummers “When The Night Is Gone”, “Never Too Late To Live”, “You Forsake Me” en “Help Me Out” deze nummers zijn wat steviger en zitten goed in elkaar ook qua afwisseling met gitaar en toetsen. De 2 ballads “Hurt Before” en “Once In A Million Years” mogen er ook wel zijn, maar niet bijster origineel, maar goed in die tijd moest er naast het “hardere” werk altijd minimaal een ballad om een album staan, vandaar waarschijnlijk. Afsluiter “Tears And Triumph” is een kruising tussen AOR en Hardrock en een mooie afsluiter. Terugkijkend is nog steeds een goed album, met wat meer gitaar op de voorgrond en wat minder toetsen en daarnaast een minder gepolijste productie, was het album naar mijn mening nog beter uit de verf gekomen.
