Anubis Gate – Interference
Jaar van release: 2023
Label: No Dust Records
Niet veel mensen weten het, maar in het Little Dannevang hebben we eigenlijk een van ’s werelds beste en meest ondergewaardeerde prog metal bands. Ook al bestaan ze al twintig jaar en hebben ze acht platen uitgebracht, het is nog steeds alsof ze niet zoveel erkenning krijgen als ze verdienen. Anubis Gate is dan ook een van de meest opmerkelijk consistente maar ook een van die bands die lang over het hoofd gezien is in de Europese progressieve power metal. De band is opgericht in 2003 en hun nieuwe album “Interference” is het achtste volledige album met origineel materiaal van de band. Dezelfde line-up die ook aan de basis heeft gestaan van hun laatste twee albums (plus covers van album “Covered In Colours”) daarbij geteld brengt het aantal op 3 albums met dezelfde bezetting. “Interference” is het resultaat van zes jaar materiaal geschreven en geproduceerd door de band zelf.
De tot standkoming van Interference gebeurde niet bepaald van de ene op de andere dag. In feite bestaat het album uit materiaal, waar de afgelopen zes jaar aan is gewerkt. Het creatieve proces is zowel in voor- als tegenspoed beïnvloed door onder meer de verstoringen veroorzaakt door covid-19, maar ook het vroegtijdig overlijden van voormalig gitarist Jesper M. Jensen in 2020 en heeft de band in grote mate geraakt. Dit alles heeft de basis gevormd voor grote delen van het thema op de plaat, en hier komt ook de albumtitel vandaan.
Net als het italiaanse DGM is het voorbeeld van een band die tijdens zijn ontwikkeling alle oorspronkelijke bandleden heeft verloren en desondanks sterker uit de evolutie is gekomen. Beide bands verschoven van melodieuze metal naar meer complex materiaal en behoren nu tot de subtop op progmetal gebied. De status van een Dream Theater hebben ze dus niet, maar laat dat geen reden zijn om materiaal van deze bands links te laten liggen. Openingstrack “Emergence” is een pakkende powersong zoals we dit van de band kennen. Daarna wordt de progkraan volledig opengezet met het indrukwekkende “Ignorance In Bliss” ,dat dromerig begint en stevig eindigt.
Een ding dat duidelijk is met “Interference” is dat het album een donkerder gevoel heeft, evenals een diversiteit in de muziek. De nummers zijn allemaal even harder en melodieuzer, maar er wordt een variatie aan geluiden gepresenteerd gedurende de 66 minuten en tien nummers die samen “Interference” vormen.
Het hardere randje van het bandgeluid is te horen in nummers als ‘Equations’ en ‘World Of Clay’ een uptempo nummer waarvan de melodie al vrij snel meezingt. Terwijl de meer melodieuze kant van Anubis Gate te horen is in nummers als ‘The Phoenix’ en ‘The Intergalactic Dream Of Stardom’. Terwijl Anubis Gate wordt beschreven als een progressieve power metal band, is de power kant van de dingen afgezwakt voor “Interference” en de progressieve kant van de band komt naar voren en is te horen in ‘Dissonance Consonance’. Met dezelfde line-up sinds 2014. “Interference” gaat verder in een reeks fantastische en sterke albums van Anubis Gate, hoewel “Interference” een donkerder en complexer album is en zeker een die meerdere luisterbeurten nodig heeft om volledig te verteren. Het moet worden nagelaten dat Anubis Gate een fantastische band is die absoluut meer lof en aandacht verdient dan ze in hun carrière hebben gekregen. Fans van progressieve metal zouden “Interference” zeker eens moeten luisteren, ook dit is een album dat naar meerdere luisterbeurten groeit. Qua muziek doet Anbis Gate denken aan bands als Threshold en Leprous. Met “Interference” is de band er glansrijk in geslaagd zich weer helemaal terug op de kaart te zetten.
