40th Anniversary of Vengeance
Vengeance kondigt in 2023 aan weer bij elkaar te zijn en op een heuse Europese tour te gaan, ditmaal in het teken van hun 40-jarige bestaan.
De opmerkelijke bezetting bestaat ditmaal uit oudgedienden Leon Goewie (zang) en John Emmen (drums) aangevuld door gitaristen Gert Nijboer (ex-Picture), Bram Engelen (OSTROGOTH) en bassist Johnny Dooms (ex-Powerplay).
Geschiedenis
Vengeance is een Nederlandse hardrockband die voornamelijk bekendheid genoot in de jaren 1980.
In 1983 wordt Vengeance opgericht. Eerst wordt de naam Lynx gebruikt, maar er is al een band met deze naam. In 1984 bezoekt Derk Joling van platenmaatschappij CBS een concert en is onder de indruk. De band wordt de studio ingestuurd. Tijdens de opnames wordt gitarist Leo van Breemen vervangen door Arjen Lucassen. Lucassen speelt op dat moment nog bij het succesvolle Bodine.
In 1985 komt drummer John Snels de gelederen versterken. Hiervoor moet wel Matthieu Oligschlager vertrekken. De opnamen van het album We Have Ways To Make You Rock beginnen. De release van het album vindt onder meer plaats in Duitsland, dat een interessant afzetgebied blijkt te zijn.
In 1987 verlaat gitarist Oscar Holleman de band en hij wordt vervangen door Peer Verschuren. Met hem verschijnt het album Take It Or Leave It. Het jaar daarop verlaat Verschuren de band wegens interne strubbelingen. Na meerdere audities wordt hij vervangen door Jan Somers.
In 1989 verschijnt het album Arabia dat een zeer goede indruk achterlaat bij zowel critici als fans.
In 1990 wordt zanger Leon Goewie wegens zijn gedrag uit de band gezet. Hij wordt vervangen door de Engelsman Ian Parry die al eerder bekend werd vanwege zijn werk bij de Nederlandse band Hammerhead. Gitarist Jan Somers is ondertussen ook uit de groep gestapt.
Ondanks hooggespannen verwachtingen slaagt Vengeance er niet in om een internationaal platencontract te krijgen. Wanneer drummer John Snels bij de band Gin on the Rocks gaat spelen, houdt de rest van de band het voor gezien. Ian Parry en Arjen Lucassen gaan samen met The Boxx op tournee onder de naam Renegades. Hierbij spelen ze klassieke rocknummers uit de jaren zeventig en ’80.
In 1992 volgt nog een afscheidstournee waarbij Ernst van Ee (van Helloïse) de drums bespeelt. De tournee valt samen met het uitbrengen van het album The Last Teardrop. Zowel Ian Parry als Arjen Lucassen beginnen vervolgens een solocarrière.
In 1994 verschijnt in Japan een CD met nog niet eerder verschenen demo-opnamen.
In 1997 werken Arjen Lucassen en Leon Goewie aan het album Back From Flight 19. Naast Lucassen wordt het gitaarwerk gedaan door Peer Verschuren en Jan Somers. Barend Courbois en Paul Thissen worden ingehuurd voor bas en drums en Roland Bakker is de nieuwe toetsenist. Naast het album verschijnt ook een single en videoclip en de band gaat ook weer optreden.
In 1998 verschijnt er een verzamelalbum en wordt het nummer Crazy Horses van The Osmonds bewerkt en opgenomen. Gitarist Jan Somers verlaat de band.
In 2000 verschijnt het volgende wapenfeit van de band, het album Wings Of An Arrow. Het betreft een remaster van het alleen in Japan uitgebrachte album Last Of The Fallen Heroes.
In 2006 overlijdt drummer Paul Thissen (1973). Oudgedienden Leon Goewie en Barend Courbois spelen met een aantal gastmuzikanten op de begrafenis van Paul. De band tekent bij het Duitse MTM voor een nieuw album. In 2006 speelt Jan Somers weer live bij Vengeance. Vervolgens toert Vengeance onder de naam The Back In The Ring Tour door heel Europa, wat in het live album Same/Same… But Different resulteert. Op dat moment is het de 25e verjaardag van Vengeance. Met een line-up bestaande uit Léon Goewie, Jan Somers, Peter Bourbon, Barend Courbois & Hans in ’t Zandt gaat de band dan ook op tour om het vijfentwintigjarig jubileum te vieren, tot Hans in ’t Zandt de band verlaat wegens persoonlijke redenen. Deze wordt daarop vervangen door drummer Erik Stout, waarmee de tour voortgezet wordt.Als de tour tot een einde lijkt te komen duikt de band de studio in om het album Soul Collector op te nemen, waarna ook Peter Bourbon de band verlaat. Hij wordt vervangen door Len Ruygrok die in de zomer van 2008 de band op tour vergezelt. Hij blijft er echter niet lang bij, waarna de band Timo Somers, de zoon van Jan, bij de band haalt. Len Ruygrok gaat medio juni 2012 bij metalband “Pic
ture” aan de slag. In Duitsland komt Soul Collector op nr. 1 binnen in de Album Chart. Gedur
ende de Soul Collector tour in 2009 verlaat ook Erik Stout de band en wordt vervangen door John Emmen. Kort daarop verlaat dan ook Barend Courbois de band, die wordt vervangen door Emile Marcelis. Deze bassist is overigens niet nieuw voor de band of de fans, aangezien Emile al eerder een aantal keren als vervanger voor Barend had gespeeld in Vengeance.
In 2010 verlaten zowel Jan alsmede zijn zoon Timo Somers Vengeance. Een officiële reden wordt niet gegeven, maar naar verluidt zou het gedrag van zanger Leon Goewie voor ergernissen hebben gezorgd.
Op 28 januari 2011 overlijdt gitarist Jan Somers op 46 jarige leeftijd aan een hartinfarct.
Op 28 oktober 2011 wordt bekend dat de band op 27 februari 2012 een nieuw album, getiteld Crystal Eye, uit zal brengen bij de Duitse platenmaatschappij SPV. Dit album zal eindigen met het nummer Jan’s End Piece, waarop de
laatste gitaarsolo’s van Jan Somers te horen zijn. Ook speelt Timo Somers als gast gitarist op 2 nummers.
Hierna komt Vengeance vrij vlot na het in 2012 verschenen Crystal Eye alweer met een nieuwe plaat. Oudgediende Barend Courbois op de bas in plaats van Emile Marcelis, maar voor het overige is de line-up gelijk gebleven. Dus met de getalenteerde Timo Somers op gitaar die op Piece Of Cake de absolute smaakmaker is.
En dat is niet omdat Timo nou zulke verrassende fratsen uit zijn vingers laat glijden, maar smaakvol is het zeker. Minder smaakvol is het songmateriaal dat ik niet hoger kan waarderen dan “degelijk”. De tien songs zijn degelijk, maar nergens wordt het meer dan dat.
Op 16 November in de jaarbeurshal in Utrecht, maakt Vengeance zijn opwachting, dit keer niet om op te treden maar om tijdens de grote cd en platenbeurs, hun 9 cd’s tellende box te promoten. Het is een memory lane uit de periode 1983 t/m 1998 met wellicht hun beste materiaal.