Joel Hoekstra’s 13 – Crash Of Life
Jaar van release: 2023
Label: Frontiers
Het nieuwe album van gitarist Joel Hoekstra staat weer boordevol strakke riffs en lange solo’s. Hoekstra verzorgde opnieuw het grootste deel van het creatieve proces en hield toezicht op de productie, songwriting en arrangeren (muziek en teksten) voor deze verbluffende hardrockplaat. Chris Collier keert terug en neemt de taken van het meesterlijk mixen en masteren opzich.
De in New York City wonende gitarist Joel Hoekstra speelt momenteel voor Whitesnake en Trans Siberian Orchestra. Hij is ook lid van Revolution Saints met Deen Castronovo (Journey) en Jeff Pilson (Foreigner, The End Machine, ex-Dokken) en Iconic met Michael Sweet (Stryper), Nathan James (Inglorious), Marco Mendoza (ex-Journey, The Dead Daisies) en Tommy Aldridge (Whitesnake, ex-Ozzy Osbourne). Daarnaast staat Joel ook bekend om zijn werk met Cher, Night Ranger, de Broadway-show Rock of Ages, zijn invulwerk met Foreigner, jaarlijkse sets op de Monsters of Rock Cruise, opnameprojecten zoals VHF en zijn akoestische shows met Brandon. Gibbs. Hij is ook een veelgevraagd columnist voor Guitar World Magazine. In de afgelopen jaren,
Gitarist Joel Hoekstra wordt op de derde release van zijn band Joel Hoekstra’s 13 bijgestaan door de talentvolle zanger Girish Pradhan (Girish And The Chronicles, The End Machine) en door oude rot in het vak drummer Vinny Appice (Last In Line, ex-Dio, Black Sabbath). De line up wordt gecompleteerd door bassist Tony Franklin (Blue Murder, The Firm) en toetsenist Derek Sherinian (Sons Of Apollo, Black Country Communion). Ten slotte doet de zanger van het vorige album, Jeff Scott Soto een duit in het zakje door de achtergrondzang te verzorgen. Zijn zanger wisselt wel iedere keer. Na Jeff Scott Soto en Russell Alan krijgt nu een jonger, maar zeker niet minder talent een podium. Een zekere Girish Pradhan (wellicht bekend van The End Machine) mag hier de sterren van de hemel zingen. En dat doet hij best overtuigend.
Verder blijft veel bij hetzelfde. De nummers zijn heerlijk melodieus rockend en verkennen wederom weinig nieuw terrein. Dat gezegd hebbende, het algehele niveau is dusdanig hoog, dat het gebrek aan originaliteit nou ook weer niet heel storend is. Gewoon een fijn album dat op een zomerse dag als vandaag, mede met dank aan de open en uitgebalanceerde productie van een zekere Chris Collier, lekker ongecompliceerd wegdraait. Al is het maar vanwege het fijne gitaarwerk van de bandleider zelf.
Een heleboel ervaring dus, bij elkaar voor een ijzersterk album. Hoekstra speelt in te veel bands om op te noemen en neemt een schat aan ervaring mee. Met het nummer Everybody Knows Everything trapt het album meedogenloos af. Een stevig, uptempo nummer met ruige licks en een sterke melodielijn. Vuige rock zoals we het graag horen start vlot uit de startblokken en het wat op Jeff Scott Soto lijkende stemgeluid van Pradhan ligt lekker in de gehoorgang, al mis ik een eigen geluid. De solo’s van Sherinian en Hoekstra zijn mooi, doch duren veel te kort.
De midtempo titelsong is wat catchiër en heeft nu wel een lange en prachtig opgebouwde solo. De band houdt het tempo lekker vast in Crash Of Life en Damage Goods. `Damaged Goods’ is de ware definitie van melodieuze metal waarin elementen van Rainbow, Dio en Whitesnake aanwezig zijn. Een neoklassieke Blackmore-achtige solo duikt hierop.
Dan is het tijd om wat gas terug te nemen in het rustige Torn Into Lies. De fijnbesnaarde ballad ‘Torn Into Lies’ had niet misstaan op een recent Whitesnake-album en hier hoor je de kracht van de nieuwe zanger pas echt. De indruk na de eerste vier nummers is uitstekend, de luisteraar wordt ondergedompeld in een mix van jaren 80 Black Sabbath in combinatie met het betere Whitesnake werk. Ook in de minder harde nummers blijven de vocalen van Pradhan overeind. `Far Too Deep’ neemt de luisteraar mee terug naar een powerhouse metal opus waar melodieën worden gecombineerd met geknepen harmonische en schreeuwende teksten. `Not Tonight’ laat alles zien van een moderne Whitesnake-track met de stop-go-riffs en breakdowns, en natuurlijk een aanstekelijk refrein. `Over You’ laat een zachtere vocale toon van Pradhan horen. In feite heeft het hele nummer een Bon Jovi-achtig gevoel, aangezien harmonieën en leadgitaren jammeren in combinatie met kristalheldere rinkelende ritmepartijen. `I Would I Cry For Love’ brengt het spel naar een hoger niveau en zou een bedgenoot kunnen zijn van Rainbow’s `Kill The King’. Alles wordt hier uit de kast gehaald terwijl de gitaren oplaaien en de stem van Pradhan diep en dreigend is. Het snelle ‘I Would Cry For Love’ rockt de pannen van de daken en hierin mag Sherinian zich lekker uitleven alvorens Hoekstra van leer trekt. Aanstekelijke zang en snel gitaarwerk voeren de boventoon terwijl Appice de boel nog eens lekker opstookt met zijn uptempo drumwerk. `Don’t Have The Words’ neemt de prijs in ontvangst voor rechttoe rechtaan rock-‘n-roll ala Marsden-tijdperk Whitesnake. Het klassieke gitaargeluid is gemeen, humeurig net als Pradhan’s beste Coverdale-indruk. `Find A Way’ combineert een purple-achtige riff met moderne geluiden, jammerende zang en bluesachtige vibe. . Het slepende ‘Find A Way’ valt op door de relatief heavy riff. Kortom, een nummer dat in het verlengde ligt van beide voorgangers.
You’re Right For Me is ook zo’n aanstekelijk nummer met korte riffs. Waarna het album afsluit met Through The Night. Laatstgenoemde titel is een rustige afsluiting van het ruim vijftig minuten durende album. Pradhan laat nogmaals zijn gevoelige vocalen uit de speakers rollen, het is een mooi einde van een sterk album. Dit album is enigszins een verrassing, want in tegenstelling tot velen vóór hem, heeft Hoekstra er geen egotrip van gemaakt met solo’s van een miljoen noot per seconde en meanderende gitaaruitspattingen die zo vaak te vinden zijn op soloprojecten van gitaristen. Hier zijn er muzikale texturen om te verkennen, van nummers met ballen tot zware rockers en dromerige zomerliedjes.
Sommige nummers hebben de bekende smaken van zeer geliefde bands uit het verleden die de oude garde zullen aanspreken, maar er zijn ook modern klinkende nummers die een eigen leven leiden. Alle muzikanten die hier spelen zijn experts in wat ze doen, maar de toevoeging van de zang van Girish Pradhan heeft dit album zeker niet minder gemaakt.
