Sorcerer – Reign Of The Reaper
Jaar van release: 2023
Label: Metal Blade Records
Sorcerer bestaat uit Zweedse coryfeeën die hun sporen al verdiend hebben in bands als Therion, Lion’s Share en Seventh Wonder. Bovendien blijft Johnny Hagel (ex-Tiamat) hun mentor op de achtergrond. Het gebeurde in Stockholm, Zweden, dat Johnny Hagel en Tommy Karlsson besloten een band te beginnen.
De jongens opereerden als Sorcerer en brachten twee demo’s uit. Met de verhuizing van Hagel naar Tiamat begon echter een proces van achteruitgang dat eindigde met het einde van de band. In de jaren ’90 was er al sprake van deze band, maar pas na de reünie in 2010 kwam er nieuw werk. Hun wedergeboorte in 2010 heeft er echter voor gezorgd dat de band tekende bij Metal Blade Records en drie albums uitbracht die lieten zien dat ze hun enorme geluid perfectioneerden en steeds sterker werden, waarbij in 2022 eindelijk hun uitstekende Britse livedebuut op Bloodstock te zien was .Het vierde album ‘Reign Of The Reaper’ bulkt weer van eminente epische heavy/doom metal en is van begin tot einde een genot om naar te luisteren. De band heeft absoluut een eigen sound, maar vleugjes Black Sabbath, Candlemass en Grand Magus gaan hier een meeslepend amalgaam van duistere klanken aan. Iets meer afwisseling en tempo dan op voorgaande albums is te bespeuren, terwijl zanger Anders Engberg een topprestatie levert en de gitaristentandem van Kristian Niemann en Peter Hallgren de vurige neoklassieke solo’s vol emoties over ons doen neerdalen. Het artwork van Jani Stefanovic is misschien niet bijster origineel, maar het ziet er toch wel heel vet uit. Het nodigt uit om het album eens onder de loep te nemen.
“Reign Of The Reaper” is de vierde langspeler van Sorcerer. Sinds hun terugkeer begin 2010 heeft Sorcerer een schat aan ontzagwekkend goede, epische, heavy metal uitgebracht. Er wordt regelmatig een doemlabel toegepast, maar het is een beetje oneerlijk om ze als zodanig in een hokje te plaatsen. Hun originele materiaal werd omschreven als “Epic Doom”, maar tegenwoordig is het meer een gelijkmatige mix van rechttoe rechtaan metal, met een sterke inslag van power, enkele progressieve elementen in hun arrangementen en een knipoog naar de dagen van Doom in de algemene stemming. Met andere woorden, ze zijn een geweldig voorbeeld van een band die voldoende subgenres beroert om een breed scala aan aantrekkingskracht te hebben, en dat doen ze goed. Sorcerer voelt zich thuis in de traditionele heavy metal en het vijftal heeft met de ‘Reverence’-nummers laten zien waar hun muzikale roots te vinden zijn. Black Sabbath , Rainbow , Ozzy Osbourne en Saxon , het zijn bands die het geluid van Sorcerer hebben beïnvloed.
“Morning Star” werd uitgebracht als een eerste voorproefje van het album. Het is gebaseerd op de val van Lucifer en laat muzikaal zien dat de band in heersende vorm verkeert. De marcherende drums en melodieuze gitaren fungeren als een oproep tot de wapens voordat de band op gang komt en een geweldige groove aflevert. Wat onmiddellijk de krachtige productie benadrukt die het hele album doorgaat en doet denken aan Iron Maiden uit het Brave New World -tijdperk . Overal krijg je een voorproefje van wat gaat komen als de band door verschillende tempo’s beweegt en echt hun stempel drukt.
“Reign Of The Reaper” biedt een meer sinistere aangelegenheid met geweldig baswerk en een spookachtige stem die doordringt in de nummers. Een kleine piano-uitsplitsing in het midden van het nummer geeft meer dan een vleugje John Carpenters klassieke Halloween-thema. “Thy Kingdom Will Come” zet het album stevig terug op het goede spoor in klassieke metalstijl, opnieuw verwijzend naar Sabbath en Rainbow uit het Dio – tijdperk op hun meest volledige niveau, waarbij de stuwende ritmesectie de dringende riffs van gitaristen Kristian Niemann en Peter Hallgren aanvult . De dubbele solo-aanval op dit nummer benadrukt, net als veel van de andere nummers op dit album, de technische vaardigheden van dit duo nog meer.
Wat de term episch betreft, past “Eternal Sleep” in dit plaatje. Het verhaal in het nummer heeft een stijl die een toneelstuk zou kunnen sieren (denk aan War Of The Worlds van Jeff Wayne). Anders Engberg zingt absoluut op de toppen van zijn kunnen. “Curse Of Medusa” voert het tempo weer op met een briljante drumintroductie die de weg vrijmaakt voor vlijmscherpe gitaren.
“Unveiling Blasphemy” is een opvallend nummer op “Reign Of The Reaper”. Er is een schijnbare synth-onderstroom die onder de hoofdmix van de band wervelt. Het creëert een buitenaards gevoel vol sfeer en mystiek. Richard Evensand drumt opnieuw meesterlijk terwijl Peter Hallgren en Kristien Niemann solo’s uitwisselen. De onderwereld stort woest naar binnen en brengt een korte, scherpe steek van de tovenaar. “Save us from the underworld”, is een briljante refreinregel en zal een briljant onderdeel zijn van een liveset.
“Break Of Dawn” sluit het album groots af. Het is langzamer en geeft een meer etherische sfeer. Net als de opener laat het alles zien wat briljant is aan Sorcerer. De akoestische delen van het nummer zijn prachtig en deze akoestische afsluitende melodieën sluiten het album perfect af.
Deluxe-edities van het album worden geleverd met de Reverence EP. Het is de aanschaf zeker waard, aangezien de meegeleverde covers waanzinnig goed zijn; vooral hun vertolking van When Death Calls van Black Sabbath. Ook zijn er covers van Saxon, Rainbow en Ozzy Osbourne.
Reign of the Reaper is een volwassen plaat die zeker hier en daar een jaarlijst zal sieren. Ik heb wel een aantal serieuze tekortkomingen gehoord op dit album. De tekortkomingen wil ik aanstippen: De eerste is de soms bijna rigide songwriting die erg toewerkt naar het volgende onderdeel. Het nadeel is dat tracks voorspelbaar worden. Het lijkt een keurslijf voor deze muzikanten. Voor een band die zichzelf laat voorstaan op catchy hooks had ik ook meer verwacht op het vlak van memorabiliteit.
Reign Of The Reaper duurt korter dan eerdere Sorcerer-albums, maar daar profiteert het album wel van. Bedankt Sorcerer – dit is het album voor herfst en winter.
