Ravenstine-2024
Jaar van release: 2024
Label: Massacre Records
Slechts een jaar na hun titelloze debuutalbum, brengt Het kwintet Ravenstine heeft hun nieuw verschenen tweede album “2024” gedoopt, wat het voor de vele amateurmuziekhistorici onder ons onmogelijk moet maken om te vergeten in welk jaar het album uitkwam. Op de plaat speelt de band een geslaagde combinatie van melodieuze hardrock en AOR.
Terwijl het debuut nog groovy dirty rock met sterke riffs en veel power bevatte , moet je bij de nieuwe nummers voorbereid zijn op enkele veranderingen en verrassingen. Zeker geen album van de eeuw, maar een sterke plaat die de boel weer omdraait.
Ook het coverartwork van Frank Fiedler (Greenfeed Digital Art) , die de laatste cover ontwierp, kan een verrassing zijn . Zijn nieuwe werk is qua kleur iets heel anders , omdat de dominante kleur violet is en daardoor in schril contrast staat met de kleur van de laatste omslag. Gedurfd, maar ik vind het algehele ontwerp leuk en het kleurenschema heeft iets mystieks en spiritueels . Er wordt ook gezegd dat de kleur creativiteit vertegenwoordigt. Het zou interessant zijn om te weten waarom Ravenstine en Frank Fiedler dit kleurenspectrum kozen. Eén ding kan met zekerheid worden gezegd. Creativiteit is zeker een kwaliteitskenmerk van Ravenstine !
Op ‘2024’ laat Ravenstine een sterk en – ik bedoel dat als compliment – ouderwets instinct voor melodieën horen dat in veel hedendaagse groepen niet meer aanwezig is. Ook de arrangementen en de dramatiek van de stukken zijn het luisteren waard. Gezien de stilistische richting van de band zou het relatief grote aandeel akoestische gitaren voor sommige heavy rockfans verontrustend kunnen zijn. De bijna vergeten methode om een nummer rond een gitaarriff op te bouwen, heeft met Ravenstine nieuwe variaties gevonden. Verschillende nummers beginnen met een thema gespeeld door de genoemde akoestische gitaar.
Want op het tweede album laten ze ook andere facetten van hun muziek horen. De eerste single “Black Is The Brightest Color” van het nieuwe album geeft nog steeds de sfeer van het eerste album weer. Het nummer opent met een stoere bassolo en de bas speelt het hele nummer een sterke rol waardoor er een levendige groove ontstaat. Ravenstine is altijd goed voor een verrassing. In een nummer als dit verwacht je zeker geen rol met Duitstalige teksten. Ongebruikelijk, maar het werkt! Het thema van het nummer wordt daar ook heel duidelijk gemaakt. Ondanks de overwegend opgewekte uitstraling gaat het over het serieuze onderwerp depressie. Daarom is de video gemaakt in een sombere zwart-witlook.
Dan is er “Killing Spree” en natuurlijk de live versie van het nummer “Freedom Day” van het laatste album, dat vergelijkbaar rockt. Maar het nieuwe album klinkt over het algemeen lichter en delicater. De riffs zijn niet zo hard en groovy als op het debuut en er wordt vaak gebruik gemaakt van cleane akoestische gitaren. Uiteraard past een titelmotto als “Easy Come Easy Go” hier perfect bij. De nummers zijn prachtig vormgegeven met veel aandacht voor detail en getuigen van vakmanschap dat zich uit in vele melodieuze subtiliteiten. Ook “Fly Eagle Fly” is een super relaxed nummer met een sterk refrein. De refreinen zijn vaak super pakkend en moeilijk uit je hoofd te krijgen. Maar wie wil dat eigenlijk?
“In The Light” kan als langste nummer inspireren met zowel zachte, ontspannen passages als sterk rockende passages . Deze mix met akoestische gitaren en rockende riffs is buitengewoon goed gedaan. Sterker nog, ik had graag gewild dat de hete, pittige gitaarsolo die aan het einde begint langer had gespeeld, in plaats van dat ik het volume zachter moest zetten en het nummer al na acht seconden moest beëindigen. Ik denk dat het geweldig zou zijn als je er misschien live meer van zou kunnen genieten.
Dan verrassen twee ballads.De eerste ballad “Signs By The Roadside” boeide me meteen. Ook al is het nummer heel minimalistisch met de akoestische gitaar en de delicate bas . John leent zijn stem aan dit nummer en hij raakt me echt met zijn stem en vocale uitvoering . Er ontstaat een heerlijke, doordachte sfeer . En ik denk dat het idee met de canon aan het einde ook erg succesvol is. Ook Ravenstine weet ballads kunstig te vertolken met dat ene extraatje. Ook de perfecte ballad “When I’m Dead And Gone” wordt een prachtige belevenis. Er is hier instrumentaal meer aan de hand, wat een andere, complexere aanpak biedt die het geheel een robuustere, intensere aantrekkingskracht geeft .
‘A Long Way Home’ wisselt expressieve coupletten af met een ingenieus, beklemmend refrein dat met kracht en snel tempo dwars door je oren naar je hoofd gaat en daar zijn ronde doet. En als het voorbij is, zou ik het graag nog een keer willen doen. Zak als hoofdzanger demonstreert hier zijn fantastische vaardigheden. Hij heeft gewoon een ongelooflijk charisma. Thematisch pakt Ravenstine serieuze onderwerpen uit verschillende domeinen aan.
Het thema van ‘A Long Way Home’ draait om hoe het voelt als je je huis moet verlaten en bij terugkomst beseft dat het niet meer het huis is dat het ooit was. De mensen in het Ahrdal ondergingen precies dit lot, omdat velen hun huis, boerderij of zelfs familieleden verloren. Ze moesten hun vaderland verlaten. Iedereen die vóór de overstromingsramp ooit in het Ahrdal was, zal het kunnen begrijpen als we zeggen: het voormalige thuisland is niet meer hetzelfde als het was en het zal nooit meer hetzelfde zijn.
Conclusie
Ravenstine toont nieuwe facetten van hun geweldige rockmuziek op hun album “2024”. Het is niet zo veeleisend en gedurfd als het debuut, maar over de hele linie weet het nog steeds te overtuigen. Het onderstreept perfect de creatieve inslag van Ravenstine. De nummers zijn prachtig vormgegeven met veel aandacht voor detail en getuigen van vakmanschap dat zich uit in vele melodieuze subtiliteiten. Veel van de nummers voelen zich meteen thuis in je hoofd met hun pakkende refreinen. Daarnaast is de productie ontzettend goed omdat het geluid fantastisch klinkt. “2024” is geen uitmuntend meesterwerk. Maar hier is een heel mooi rockalbum waarop je als recensent kunt ontspannen. Op hun twee albums heeft Ravenstine een voortreffelijk diverse mix van rock samengevoegd die perfect entertainment biedt.
