Takida-The Agony Flame
Jaar van release: 2024
Label: Napalm Records
Dit bandje stond al een tijdje op mijn radar, vanwege de hedendaagse rockscene in Scandinavie, zelf een kennis van mij is een paar jaar terug naar een akoustisch optreden in een klein zaaltje bij Takida geweest en was hier enthousiast over.
Wel wat ouder materiaal beluisterd, maar nog nooit een album gekocht. Een zeer succesvolle band in thuisland Zweden waar ze met gemak grote zalen tot stadions kunnen vullen is in ons land niet een hele bekende naam. Misschien komt daar over niet al te lange tijd verandering in. In Duitsland is de band inmiddels doorgebroken en ook is dit nieuwe album ‘The Agony Flame’ het eerste op het Duitse label Napalm Records.
Takida gaat al een tijdje mee en doet het vrijwel vanaf de start zeer goed in Zweden. Langzaam maar zeker komt daar nu ook populariteit in het vasteland van Europa bij. Het was aan het eind van de vorige eeuw dat de basis werd gelegd voor deze band, maar toch was het tot 2006 wachten totdat de debuutplaat uitkwam. Voor hen die het niet weten, Takida is ook de band van Chris Rehn. Ja, dat is dezelfde als die met ex-Cradle Of Filth-icoon Sarah Jezebel Deva Torn Between Two Worlds vormt. In Takida is hij de man achter de bas-, gitaar- en keyboardpartijen, terwijl ook de arrangementen en de geprogrammeerde elementen in de sound van zijn hand zijn.
Het is voor de fans drie jaar wachten geweest op een nieuwe langspeler van Takida. The Agony Flame volgt Falling From Fame op, welke dus in 2021 is uitgekomen. De nieuwe studioplaat telt elf tracks waarvan er geen onder de drie minuten duikt of vijf of meer minuten bestrijkt. In dat opzicht kan gesteld worden dat deze band elke track radiovriendelijk heeft ingedeeld qua tijd. Tevens het heugelijke feit dat deze rockers het doen zonder niet veel zeggende intro- of intermezzotracks.
De band heeft een kenmerkende sound met als kers op de taart het aparte, ooit hypnotiserende geluid van zanger Robert Petterson. Een stem die je direct herkend. Dat hypnotiserende komt prachtig naar voren in de rustige nummers van de band. Die zijn op ieder album wel een of twee te vinden. ‘Sacred Spell’ is een voorbeeld, zeker in de coupletten. Die gitaar zorgt voor de juiste, minimale licks op de achtergrond. Hierdoor komt de kracht van het refrein beter naar voren met als toppunt wanneer de solo zorgt voor een ommekeer in de song en het eventjes wat heftiger wordt alvorens we weer terug gaan naar de rust van het couplet. Tekstueel kunnen we spreken van de pijnlijke rust, die door zijn vocals wel binnen kunnen komen.
‘Your Blood Awaits You’ is niet voor niets gekozen als single. Wat grijpt dit nummer je bij de strot als je de tekst hoort. Een moeder die haar dochter een tijd niet heeft gesproken. De dochter in een diep dal aan de drugs en drank, die zorgde voor de vader met diezelfde issues. Ja die komt wel even binnen.
Verder is er weer voldoende ruimte voor catchy rockers als opener ‘Third Strike’, ‘The Lonliest Hour’ en ‘On The Line’. De typsiche Takida sound. Strijkers zijn er eigenlijk altijd wel wat te horen. Fijn gitaarwerk en een steengoede ritmesectie. Een band waarvan je je afvraagt waarom ze niet veel eerder wat breder zijn doorgebroken. Misschien ligt het ook wel een beetje aan het feit dat de band pas een keer in ons land te zien was.
Daar kan wat aan gedaan worden, al komen ze met de tour om dit album te promoten (nog) niet naar ons land. Hopelijk komen er nog wat data bij, ik blijf ervan overtuigd dat ze ook hier zoden aan de dijk kunnen zetten met hun prettige sound met genoeg hardheid, maar ook zeker goed te pruimen voor de liefhebbers van ietsje minder hard. ‘The Agony Flame’ doet niet onder voor zijn voorgangers.
Takida heeft met The Agony Flame een album dat vooral onderstreept dat zij de rock in de breedte beheersen. Waar dat een kracht is, kan dat in sommige ogen ook een manco zijn, omdat het misschien wat algemeen is. Echter, wie het als kracht zal zien, ervaart pas echt hoe sterk dit album is.
