Live-The Distance Here
Jaar van Release: 1999
Label: Radioactive
The Distance to Here is het vijfde studioalbum van de band Live , uitgebracht in 1999. Het kwam binnen op nummer 4 in de Billboard 200 , verkocht in de eerste week 138.000 exemplaren.
Live zet hun traditie van geweldige rockmuziek voort op het album “The Distance to Here”. Er is niets veranderd aan hun stijl of kwaliteit van de muziek, behalve dat het misschien rijker en dieper is dan voorheen. Live is dan ook een van de weinige bands die groot is in de mainstream. Vergelijkbaar met wat de band Creed redelijk goed heeft weten te bereiken. De meeste mensen houden er helemaal niet van om gepredikt te worden, maar ze zijn bereid het in kleine hoeveelheden op te nemen met hun muziek. Een band die dat voor elkaar kan krijgen, is echt getalenteerd. De band Live uit Pennsylvania dwingt zijn publiek tot een harde afweging: in ruil voor dringende, meeslepend bombastische, meer dan hun hits als “Run To The Water” en “The Dolphins Cry”.
Beginnend met “The Dolphins Cry”, werd Ed’s stem dichtbij de microfoon opgenomen om de luisteraar naar binnen te trekken. De productie is dynamisch met builds op de juiste plaatsen. De gitaarklanken, effecten en gelaagdheid maken de grote delen enorm en de boodschap van liefde is daar. “The Distance” heeft een geweldige groove die Patrick en Chad G. moeiteloos neerleggen. “Sparkle” heeft een aangename, interessante coupletmelodie die snel opbouwt naar het refrein. “Run to the Water” is weer een dynamisch, prachtig nummer. Kick en snare nemen ons mee op een ritje. De brug in dit nummer is zo goed gemaakt. “Sun” is energie, waarbij de drums het nummer lekker voort duwen. De groove van “Voodoo Lady” is een leuk experiment, maar in mijn ogen niet hun beste nummer. “Where Fishes Go” een lekker rocknummer met geweldige gitaareffecten. Op “Face the Ghost” is de basgitaar in dit nummer prominent aanwezig. “Feel the Quiet River Rage” is de mix van energie en textuur. Solo’s uit het Midden-Oosten geven dit nummer een mysterieus gevoel. “Meltdown” is mijn favoriet op dit album. Misschien niet het meest hitgevoelige nummer, maar laat zien wat de band in huis heeft en wordt elke luisterbeurt beter, met filmische elementen. “They Stood Up For Love” is het samenspel tussen de ritmegitaar en de ritmesectie met een goede baslijnen en aanvullend drumwerk. We Walk in the Dream, zoals het nummer ‘in a dream’ overslaat, is onverwacht en een mooie vondst. Voorzien van geweldig drumwerk en akoestisch aandoend gitaarspel, waar men toch op het laatste moment heeft besloten, deze toch om te zetten naar de elektronische variant. “Dance With You” rondt dit album af met een teder, mooi nummer over het laten vallen van de muren en het binnenlaten van liefde. Het begin wordt door Ed zeer laag ingezet, maar later krijgt het nummer meer zangkleur. Muzikaal gezien is dit geen hoogvlieger.
Live spreekt ook tot ons over het leven in het algemeen, liefde en het gebrek aan liefde en tolerantie in de wereld van vandaag. Ze doen dit terwijl ze ons nog steeds laten weten dat het goed komt, dat er hoop is en dat niet alles verloren is. Hun muziek en hun boodschap zijn wat dat betreft enigszins uniek en oncynisch.
Fans van elk van de voorgaande drie albums zullen niet teleurgesteld worden. De zang van Ed Kowalczyk is net zo krachtig, ontroerend en beklijvend als in zijn vorige werk, terwijl de gitaar en bas van Chad Taylor en Patrick Dahlheimer het hart van de rockliefhebber laten genieten.
“The Distance to Here” heeft ons laten zien dat Live echt een van de geweldige rockbands van de jaren 90 is.
Geef een reactie