Tiles-TIles
Jaar van Release: 1994
Label: Dream Circle
Het Amerikaanse kwartet Tiles komt uit Detroit. Dit is de debuut-cd van de progressieve symfonische rockband Tiles. Het album werd in mei 1994 uitgebracht via Standing Pavement Recordings/Dream Circle . Ze hebben hierna nog twee cd’s uitgebracht en beide zijn erg indrukwekkend, net als dit debuut. De band klinkt zo professioneel en ze spelen met een vaardigheid en zelfvertrouwen die je niet vaak hoort op debuut-cd’s. Zelfs de productie is zeer professioneel omdat het een onafhankelijke release is. Oké, hun belangrijkste invloed is Rush, maar ze doen het in veel opzichten ook goed. Hun muziek is een soepele botsing van elementen uit symfonische rock, fusion (gitaar) en hardrock. Ieder nummer is zonder uitzondering subliem en eist alle aandacht van de luisteraar op.
Hoewel de muzikanten over dezelfde capaciteiten beschikken als Dream Theater, doen ze het alleen wat rustiger aan. Het grote verschil lijkt de productie te zijn, waarschijnlijk vanwege de financiën. De productie van Kevin Chown en Tiles is erg goed. Het album heeft een heel helder geluid. Hun muziek doet denken aan een mix van Dream Theater, Queensrÿche, Rush, Saga, Triump en Yes. Het is zeer melodieus en toch technisch briljant. De gitarist Chris Herin klinkt als Alex Lifeson van Rush en de zanger is geweldig. Mijn favoriete nummers zijn “Analysis Paralysis”, het prachtige “Token Pledge”, “Bridges of Grace”, “Dancing Dogs”, “Scattergram” en “Dress Rehearsal” die erg complex zijn.
“Analysis Paralysis” opent met riffs voordat getokkelde gitaar en zang binnenkomen. Dit contrast zet zich voort. Het is de opvolger ‘Token Pledge’ die het vuur op het feest brengt, een klassieke hard-progger met killer spel en een afgezwakte zangprestatie. Het klinkt geweldig na 5 minuten, omdat het behoorlijk zwaar wordt. “Retrospect” is een instrumentaal nummer met prachtig bespeelde akoestische gitaar. “Trading Places” heeft overal een geweldige gitaarmelodie. ‘Trading Places’ en ‘Bridges of Grace’ zijn rocknummers die een vroeg Boston-geluid weerspiegelen, ‘Dancing Dogs’ en ‘Scattergram’ keren beide terug naar een Rush-palet rond het midden van de jaren tachtig, en ‘Dress Rehersal’ rockt vol met chunky en glibberig spel van Herin. De ballade ‘Supply and Demand’ is een goed middentempo nummer met veel tempowisselingen.
De muziek op het album is sterk beïnvloed door Rush uit midden jaren negentig . Dat komt niet alleen door de manier waarop het instrumentale deel van de muziek klinkt, maar ook omdat zanger Paul Rarick een stem heeft die qua stijl sterk lijkt op de stem van Geddy Lee ( Rush ). De muziek bevat ook veel hardrockelementen, wat terug te horen is in een nummer als “Token Pledge” . Het muzikaal vakmanschap op het album is over het algemeen van een zeer hoog niveau en dat is één van de grootste troeven van het album. Het is echter nog steeds een plezierig en consistent album. Met dit debuut voegen de meer intellectuele rockers onder ons met Tiles een nieuw juweel toe aan hun collectie.
