Guardian-Miracle Mile
Jaar van Release: 1993
Label: Pakaderm
Miracle Mile is het derde album van de christelijke rockband Guardian . Het werd eind 1992 opgenomen en uitgebracht in 1993. Het album werd geproduceerd door de gebroeders Elefante, die ook albums produceerden voor de legendarische christelijke band Petra . Nadat hun debuutalbum meer metal was, ging de band met het 2e album meer richting hardrock. Op het 3e album zien we nu meer rock/blues
Guardian drong hard door in de melodieuze hardrock- en AOR-segmenten met de release in 1990 van het dynamische tweede album Fire & Love van Pakaderm Records. Fire & Love vertegenwoordigt ook een overgangsperiode voor de groep vanaf de introductie van nieuwe zanger Jamie Rowe dat meer geworteld is in de bluesachtige esthetiek. Rowe hielp Guardian uiteindelijk om over te stappen van de commerciële melodieuze metal van zijn Paul Cawley-frontman van Enigma Records-debuut First Watch uit 1989 naar de zwaardere en meer soulvolle geluiden van Fire & Love .
Naast powertracks als ‘Mr Do Wrong’, ‘Sister Wisdom’ en ‘Long Way Home’ staan er enkele interessante bijna akoestische tracks op waarop de leadzang van Jamie Rowe zeer indrukwekkend is. Jamie werd de leadzanger op hun tweede album nadat hij fan was van de originele line-up. Mijn favoriete nummer is “I Found Love”, met onder meer de gitaar van Tony Palacio in de hoofdrol. Tekstueel weerspiegelen de nummers het geloof van de groep zonder clichématig te zijn. Al met al een prima album.
Het album opent met “Dr. Jones & The Kings Of Rhythm”. Met Rowe’s raspende rauwe zang. Begint het nummer met een stevige groove onvermoeibare melodieuze hardrock-energie. “Shoeshine Johnny” het nummer bevat voor het eerst een jazzy blazerssectie, die aansluit bij Bachs dreunende bas en bluesgeoriënteerde hardrock muziek. De agressie wordt verhoogt met “Long Way Home”. Wat we hebben is een door riffs aangedreven gitaarrock van Tony Palaciost, die de pakkende ritmegitaar basis neerlegt om het nummer vervolgens in een uptempo hardrock nummer neer te zetten. “I Found Love” een semi-akoestisch hardrock nummer, dat lekker weg luistert. Het volgende “Sweet Mystery” opent met een rommelig intro met viool en geklets. Daarna valt Palacios met akoestische gitaar in met ondersteuning van viool. Goed gearrangeerd, maar niet de topper van de plaat.
“Let It Roll” is een uptempo nummer met beukende gitaren. Een kruising tot hardrock en Rock ’n Roll. Gitaarwerk is geweldig het nummer is van een ietwat mindere klasse. De zwaarte neemt toe met “Mr. Do Wrong”, dat gebruikt maakt van meer heavy gitaarmuziek, terwijl Rowe met een intense emotie en soulvolle vocalen het nummer meer kleur geeft.
“Curiosity Killed The Cat” onthult een energiek Van-Halen-achtig geluid. Het doet enigszins denken aan het First Watch -nummer “One Of A Kind” omdat het een vergelijkbare basis bevat, maar sneller en klinkt wat zwaarder omdat Palacios opnieuw een pakkend ritme en een stampende leadgitaar oplevert.
Het laatste van de hardrocknummers op dit album is “Sister Wisdom”. Het nummer een hard opladende mid-tempo uitstraling met het schreeuwen van pure emotie door Jamie. Geweldige manier om een zeven nummers tellende wervelwind van melodieuze hardrock stijlvol te beëindigen.
Omdat de rest van het albummateriaal resterende (semi) of akoestische ballads zijn die zeker geen opvuller zijn ‘The Captain’ valt niet op, omdat hij niet buiten het akoestische rockkader treedt, ‘Do You Know What Love Is’ is daarintegen behoorlijk goed met een meer zwaardere rock balladformule en twee minuten durende instrumentale fade-out. Het laatste van de laatste nummers, “You & I”, met zijn up-tempo popgedreven rockformule, maakt ook indruk als laatste slotnummer.
Het vervolg op hun fenomenale Fire & Love-release, Miracle Mile, lijkt met dezelfde melodieuze hardrockmagie te zijn geproduceerd zonder alleen maar een kloon van de vorige te zijn. De muziek is minder heavy maar het gitaarwerk van Tony Palacios stelt gelukkig niet teleur.
