King James-King James
Jaar van Release: 1994
Label: Star Song
King James is wat de meeste mensen een ‘white’ metal-supergroep zouden noemen. De band bestond uit Tim Gaines en Robert Sweet van Stryper, samen met gitaarvirtuoos en Whitecross-oprichter Rex Carroll, King James werd aangevuld met zanger Jimi Bennett. Ook al is Jimi Bennett de minst bekende, hij is geen zwakke schakel; sterker nog, hij schittert het hele album door.
Als je bedenkt dat de kern van de band in de jaren ’80 zijn werk niet heeft teruggeschroefd, is het geluid van King James niet moeilijk voor te stellen. Stevige hardrock met een vleugje metal. De band volgt de melodieuze rockformule op de voet en aangezien de plaat in 1994 uitkwam, vergde daar enorm veel moed voor. Toch heb ik wel wat kanttekeningen bij dit album. De plaat bevat dertien nummers, maar er staan eigenlijk maar tien nummers op. Rex heeft twee instrumenten op het album staan (sorry, ik ben geen liefhebber van dit soort instrumentale nummers) en de band heeft de powerballad “Miracles” geremixt, wat mij ook onnodig lijkt, maar wie ben ik? De rest van het album bestaat uit vijf hardrocknummers en vijf ballads. Voor mij is dat te veel ballads, of je kunt het ook zien als een afwisselend album het is maar hoe je het bekijkt. Het eerste nummer is “Hard Road To Go” en trapt stevig af en zit goed in elkaar Rex Carroll laat zien dat hij niet de eerste de beste gitarist is. Een geweldige opener dit smaakt naar meer. Met “Prisoner” gaat het album op dezelfde voet verder beetje alla Dokken. Ja deze hebben ook een nummer “Prisoner”. Sterk gitaarintro, toch moet ik een beetje wennen aan de stem van Jimi Bennett. Net iets minder als het openingsnummer. Met a capella zang en akoestisch gitaarspel begint het volgende nummer, dit voorspelt niet veel goeds als je de eerste 2 nummers hebt gehoord. En inderdaad dit is de eerste ballad, maar wordt nergens spannend. Het volgende nummer begint ook akoestisch, het is het nummer “Miracles”, maar deze ballad zit gelukkig veel beter in elkaar en heeft hoog meezing gehalte qua refrein. Volgens mij raken ze de weg een beetje kwijt het navolgende “Desperate” (de tekst zegt het al) begint wederom akoestisch, gelukkig valt de band dan gelukkig in en de akoestische gitaarmuziek wordt ingeruild voor een stevigere versie. Helaas is de compositie niet zo sterk als de eerste 2 nummers. Had ik het gevoel dat we weer langzaam de goede kant opgingen. Begint het volgende nummer met toetsen en jawel de derde ballad. “Love Is Gonna Find You” moet zeggen hier komt de zang van Bennett beter uit de verf. En ja het volgende nummer is weer een hardrock/metal nummer “Stand Up and Fight” een gitaargedreven uptempo nummer. Hopelijk gaat nu verder op dezelfde voet. Het volgende intro lijkt wel of we bij een indianenstam zijn terecht gekomen, maar gelukkig valt Rex Carroll al snel in. Bennet begint hier een paar octaven lager. En heeft wel wat weg van Bride, had zo op “Snakes In The Playground” kunnen staan. Omschrijving heavy, maar ook langzaam. Het eerstvolgende nummer dat we weer bespreken is “Rev Rider” een lekker uptempo hardrocknummer, waarbij de drums het nummer lekker opzweept. Een van de betere nummers op het album. “Face To Face” is wederom een akoestische ballad, maar daar hebben we er al te veel van gehoord. Qua orchestratie is er hier en daar nog een chello en viool toegevoegd, een beetje afgekeken van het nummer “Edie” van de Cult.
De plaat bevat dertien nummers, maar er staan eigenlijk maar tien nummers op. Rex heeft twee instrumenten op het album staan (sorry, ik ben geen liefhebber van dit soort instrumentale nummers) en de band heeft de powerballad “Miracles” geremixt, wat mij ook onnodig lijkt, maar wie ben ik? De rest van het album bestaat uit vijf hardrock/metal nummers en vijf ballads. Voor mij is dat te veel ballads, of je kunt het ook zien als een afwisselend album het is maar hoe je het bekijkt.
King James bracht in 1997 een vervolgalbum uit, getiteld “The Fall”. In 1997 had King James de alternatieve invloed omarmd en hun melodieuze rockgeluid aangepast. Het album is zoals ik al zei een beetje te heavy met de ballads, maar rockers als “Hard Road To Go”, “Prisoner”, “Rev Rider” en “Stand Up And Fight ” maken het de moeite waard.
