Ken Tamplin-Soul Survivor
Jaar van Release: 1991
Label: Non Stop Productions
Ken Tamplin (geboren 11 december 1963) is een Amerikaanse vocale coach , YouTuber en voormalig christelijke rockartiest. Tamplin begon op zesjarige leeftijd gitaar te spelen en te zingen op negenjarige leeftijd. Ondanks dat hij in een christelijk gezin was opgegroeid , was hij pas enige tijd voordat hij aan zijn muzikale carrière begon, openlijk christen. Tamplin is samen met Chuck King een van de oprichters van de groep Shout . Hij is ook de winnaar van vier GMA Dove Awards , waaronder Hard Music Album of the Year tijdens de 25e GMA Dove Awards in 1994, voor zijn album Tamplin. Andere bands waar Ken actief zijn o.a. Joshua en Magdallan.
Tamplin was een inwoner van Costa Mesa, Californië en was samen met Robert Hart mede-eigenaar van Music Painter Studios, gelegen in het nabijgelegen Santa Ana Heights . Hij woont momenteel met zijn vrouw in Flagstaff, Arizona . Zijn Ken Tamplin Vocal Academy en studio zijn gevestigd in Sedona.
Kwam voor het eerst in aanraking met Ken Tamplin van wege het “Surrender” album van Joshua, wat een behoorlijke indruk op mij maakte, daarna de band Shout eveneens een geweldige hardrockband. Soul Survivor, oorspronkelijk uitgebracht (1991) 30 jaar geleden. Het is Tamplin’s tweede project na SHOUT. Het kwam na zijn eerste soloalbum, AXE TO GRIND, dat eigenlijk een project van Ken Tamplin and Friends is. Dus dit zou technisch gezien kunnen worden beschouwd als het eerste soloproject, maar eerlijk gezegd, wat maakt het uit, zolang het maar rockt, en dat doet het.
Mijn verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen met het album “Soul Survivor” wordt dit net zo hoogvlieger als zijn vorige werk. Helaas moet ik je bekennen voordat ik door de nummers heen loop, dat ze nergens deze status bereiken. Is het een slecht album, nee. Kwalitatief kan Ken Tamplin, zingen en gitaarspelen, daar is geen twijfel over. Maar over smaak valt niet te twisten, laten we zeggen niet geheel mijn stijl. “Media Mania” trapt af met mondharmonica, waarin overgaat in blues getinte rock ‘n’ roll nummer om vervolgens over te gaan in een stevig rocknummer. Laat je niet afschrikken door de “blues”-tag, het begint echt in een mum van tijd in een full-throttle rocknummer. Zelfs het tweede nummer begint met een capella intro dat creatief is maar hardrockers in 1991 achter de oren liet krabben, maar na al die jaren komt het toch ander over. De oohs en aahs starten a cappella, daarna wordt gelukkig een hardrocksong, met een vrolijk uptempo refrein. Niet iets van de buitencategorie. “Hard Times Comin’” start met flink de beuk erin laten we maar zeggen. Een harmonieus refrein met stevig gitaarwerk, maar ook dit nummer weet mij nog niet volledig te raken. Dan komt er een snepperd gitaargeluid uit de speakers, hierna nemen toetsen het nummer over op “Stand Up” waarna de gitaar de lead weer overneemt en ook hier wordt het refrein met harmonie ingekleurd. Het instrumentale “Midnight In Peru” lijkt wel op soort van een zwoele zomer avondnummer voor zien van salsamuziek op akoestisch gitaar, geweldig gitaarspel, maar dit verwacht je niet. Het lijkt wel of de Cd vastloopt op het navolgende “Take It Now” een meer heavy nummer met goede momenten en wat mindere, dit kom vooral door het stemgeluid, dat na het refrein als een soort van effect wordt gebracht. Dan volgt er een ballad ingeleid door keyboard “Love’s Eternal Road” qua compositie een van de betere nummers op het album. Al had ik dit nummer graag gezien in een rockuitvoering. Akoestisch wordt het volgende nummer “Stay By My Side” ingezet. Hierna laat Ken zien dat hij vocaal wat in huis heeft, dan vallen gitaar en drums ook in, wederom een van de betere compositie al lijkt de drums wel op een drumcomputer. “Come And Save” begint ala Stryper een lekkere uptempo nummer. Het eindigt met “Heart And Soul” de gitaren knallen door de speakers. Hier zingt Ken ook in de hogere regionen en een pakkend refrein. Na het album meerdere malen te hebben beluisterd, moet ik concluderen dat de tweede helft van de cd vele malen beter is dan het eerste gedeelte. Hoewel Tamplin het grootste deel van het gitaarspel aan Steve Van Zen zou overlaten en zich zou concentreren op vocale prestatie. Is “Soul Survivor” meer AOR in de vorm van Boston of Journey en mixt dit af met harde nummers. Een ding moge duidelijk zijn Ken is een fantastische gitarist en zanger, nu nog wat meer betere composities, zoals op Shout en Joshua, dan komt het allemaal goed.
Geef een reactie