Nestor-Teenage Rebel
Jaar van release: 2024
Label: Napalm Records
Op album nummer twee van Nestor tekent de band bij een groot label, namelijk Napalm Records, de thuisbasis van medeliefhebbers van een goede melodieuze rockriffs uit de jaren 80.
Via aardschok op dit bandje gewezen en ik moet zeggen, voor dergelijke pakkende catchy hardrock nummers ben ik nog altijd wel te porren. Nergens inventief en nog conventioneler dan bands als Winger en Talisman destijds zelf waren, leveren de band een portie ambachtelijke AOR van heb ik jou daar. Voor goed verzorgde hardrock/AOR kun je al decennialang prima bij onze noorderburen terecht. Of het nu Europe, Talisman, H.E.A.T, of Nestor betreft; stuk voor stuk bands die vanuit kwalitatief oogpunt een hele rits prima albums op de wereld hebben losgelaten. Heerlijke melodieuze hardrock alsof het 1988 is. En ja, ook deze gasten komen weer uit Zweden. Er zit daar echt iets in het water ofzo…
“Het hoeft niet altijd vernieuwend te zijn, het mag ook al eens tot het besef leiden dat we op velerlei vlak al verwend zijn met verschillende stijlen in ons geliefde metal genre en als dat dan op zo’n voortreffelijke manier gedaan wordt als Nestor dit doet.
In enkele jaren tijd zijn ze van ‘kids’ naar ‘teenagers’ geëvolueerd, als we afgaan op de titels van hun albums. Nestor is een Zweedse band die in 2021 debuteerde bij Napalm met ‘Kids In A Ghost Town’ en daar komt nu een tweede album ‘Teenage Rebel’ bij. De liefde voor hardrock/AOR uit de jaren tachtig staat centraal. De vijf heren waren zelf pubers in die periode en in 1989 deden ze al eens een poging om het waar te maken als band, maar die viel uiteen toen ze allemaal gezinnen begonnen te stichten. Vanaf 2021 kwam er schot in de zaak en dat was mede te danken aan succes op sociale media en streamingsdiensten. Maar de band heeft intussen ook al support gespeeld in Zweden toen daar artiesten als Alice Cooper, Def Leppard, Europe en zelfs Kiss langskwamen.
Zelf zijn ze het meest beïnvloed door Bon Jovi, Aeromsith, Journey en Foreigner. Voeg daar gerust Toto aan toe. Er zijn enkele voorwaarden verbonden aan succes bij zulke bands. Vereiste nummer 1 is een goede, liefst charismatische zanger. Dat is al raak, want Tobias Gustavsson combineert een charmante verschijning met een kanjer van een stem. Tweede vereiste is goede muzikanten. Met gitarist Jonny Wemmenstedt hebben ze een goudhaantje in huis. Machtige solo’s vuurt hij op ons af en vol emoties speelt hij in de tragere songs. Alles wordt melodieus maar vurig ondersteund door toetsenist Martin Frejinger. Tot slot is er de ritmesectie en daar valt ook niets op aan te merken. Punt drie van onze aandacht zijn de composities. Weer bingo! Vlotte songs met schwung, voldoende afwisseling en meeslepende zanglijnen waarbij de teksten een gevoel van weemoed naar die jaren tachtig en de jeugd in het algemeen zullen opwekken.
Het intro ‘The Law of Jante’, met actrice Freya Miller, leidt naar het eerste melodieuze rockverrukking van het album, ‘We Come Alive’, hoewel de beste riff van het album naar de single ‘Victorious’ gaat. Een traktatie van grote gitaarriffs, wervelende toetsen een pakkend refrein en de melodieuze zang van Tobias Gustavsson. Ook hier een geweldige gitaarsolo met dank aan Jonny Wemmenstedt.
Het midden van het album brengt nog meer goede songs naar voren in de vorm van het rocky ‘Caroline’, de door Chicago goedgekeurde ballad ‘The One That Got Away’ (het zijn de bombastische stukjes en piano/zangmicrofoon die doet denken aan Chicago uit de jaren 80) en het eenvoudige ‘Addicted To Love’. Op ‘Unchain My Heart’ neemt de kwaliteit van het album een beetje af, alhoewel de oprechte ballade ‘Daughter’ het album in stijl uitbrengt. Het nummer bouwt mooi op naar een bevredigende powerballad-finale.
Nestor heeft in drie jaar tijd twee sterke albums uitgebracht en aan muzikale ideeën te zien hebben ze aan dit album geen gebrek. De foute hoes doet de rest. Zet deze plaat op en je humeur klaart direct op.
