Stryper – When We Were Kings

Stryper – When We Were Kings

Jaar van release: 2024

Label: Frontiers

Vier decennia nadat ze op het toneel verschenen met hun iconische geel-zwarte strepen, is de band nog steeds on top in de christelijke metalscene. Ja hoor, daar zijn ze weer de mannen van Stryper! Om de twee jaar keren zij terug met een nieuw album. ‘When We Were Kings‘ is nummer vijftien en de achtste plaat voor Frontiers Music, het label waar deze religieuze, melodieuze metal band uit Orange County, Californië sinds 2013 is ondergebracht. Stryper startte rond 1983 (als Roxx Regime) en met name de begintijd van de band kent enkele klassieke albums, zoals ‘Soldiers Under Command’, ‘To Hell With The Devil’ en ‘The Yellow And The Black Attack’. Tekstueel in de Here, maar op het vinyl én op het podium gruwelijk hard, met gave songs, met stevige drumfills van Robert, prachtig gitaarwerk van Oz en Michael, die ook nog geweldig kon zingen. Stryper’s hoogtijdagen duurden tot 1992.

De legendarische christelijke metalband Stryper staat op het punt om hun 40-jarig jubileumtournee te beginnen en brengt binnenkort hun 12e studioalbum “When We Were Kings” uit. Ook hier maken ze weer progressie en dat dit album het beste werk van de band in jaren is. Als fan sinds “Soldiers Under Command” voor het eerst door mijn jonge oren klonk in 1984, ben ik er erg trots op dat de band nog steeds actief kwaliteitsalbums produceert en succesvol toert.

De huidige bandbezetting bestaat uit drie originele leden: Michael Sweet op leadzang en gitaar, broer Robert Sweet op drums en Oz Fox op zang en gitaar.  Perry Richardson verzorgt sinds 2017 de bas en achtergrondzang.  Fans vreesden dat hun vorige studioalbum, ‘The Final Battle’ (2022), hun laatste studioalbum zou zijn, maar gelukkig was dat niet het geval. Stryper bewijst dat ze nog genoeg te zeggen hebben met hun nieuwste release, ‘When We Were Kings’ (2024).

Als veel bands een bepaald punt van levensduur bereiken, neigen ze ernaar om terug te vallen op hun grootste hits. Of dat nu via tournees is met de favorieten van de fans, best-of-collecties, heropnames of geremasterde heruitgaves, het is gemakkelijk voor een succesvolle, legendarische band om gewoon op hun verleden te rusten. Stryper is tegen dat stereotype ingegaan. Sinds hun terugkeer uit hiatus in 2005, heeft de klassieke hairmetalband regelmatig albums met nieuw materiaal uitgebracht, en onlangs is het een ritme van om de twee jaar. Aangezien The Last Battle in 2022 uitkwam, is het tijd voor de volgende plaat. Precies op tijd heeft Stryper hun nieuwste uitgebracht, When We Were Kings .

Naast hun werk met stryper werkte ze ook mee met andere bands en projecten:  Michael Sweet was een tijdje leadzanger van het herrezen Boston, brengt daarnaast ook soloplaatwerk uit (via Rat Pak Records), daarnaast maakt hij platen met gitarist George Lynch (ex-Dokken) Sweet & Lynch. De Super groep Iconic. De band Sunbomb. Maar ook de Stryper ritmesectie was anderhalf jaar geleden nog te horen op het geweldige Cleanbreak debuutalbum. Voor Oz Fox o.a. bandlid van Sin Dizzy en Bloodgood, was het een spannende tijd. “Velen van jullie herinneren zich misschien de uitdagingen waar Oz in 2018 mee te maken kreeg toen doktoren twee tumoren in zijn hersenen ontdekten. Na een paar succesvolle operaties hoopten we allemaal dat hij daarmee klaar was. Helaas bracht een recente routinescan teleurstellend nieuws – er is een probleem in hetzelfde gebied waar hij eerder de operatie had ondergaan, en Oz ‘ medische team denkt dat er nog een operatie nodig is als onderdeel van zijn behandeling.onlangs werd hij voor een tweede keer geopereerd aan het hoofd. Inmiddels is gitarist Oz Fox is uit het ziekenhuis ontslagen na zijn laatste hersenoperatie. Voor de aankomende akoestische tournee “To Hell With The Amps” van de band zal hij dan ook aan zich voorbij laten gaan.

Nu terug naar het album. Over het algemeen is er veel aan dit album dat lijkt op hun vorige paar albums. Van de vergelijkbaar vormgegeven cover art tot de thema’s die in de nummers worden behandeld tot het geluid van de muziek, When We Were Kings zal de langdurige Stryper-fan een déjà vu bezorgen. Dit kan sommigen irriteren die graag wat experimenten van de band zouden horen, maar Stryper heeft op dit punt laten zien dat ze hun stijl hebben aangescherpt en dat ze daaraan vasthouden. Er lijkt meer akoestische gitaar aanwezig te zijn op dit album, vooral in de tweede helft, waardoor het klinkt als Murder By Pride uit 2009. Anders blijft de band op een hoog niveau spelen en klinkt het net zo goed als altijd. Ze worden misschien ouder, maar hun muzikale uitvoering heeft er niet onder geleden.

De productie op When We Were Kings benadrukt het klassieke Stryper- geluid dat fans verwachten: Michael Sweets opzwepende gepassioneerde vocalen, dreunende achtergrondharmonieën, beukende drums en scheurende gitaren. Dit album heeft voor ieder wat wils, het zal vooral die Stryper fans bekoren, die de hardere metalkant van Stryper prefereren, maar ook voor de liefhebber van de poprock-nummers blijft er genoeg over om naar te luisteren. Het is waarschijnlijk geen toeval dat de eerste twee singles de verschillende muzikale stromingen van de band vertegenwoordigen; “Love’s Symphony” is een klassiek meets modern rocknummer, terwijl “Grateful” een melodieus poprocknummer is met Strypers iconische inspirerende en positieve lyrische boodschappen. Leadzanger, gitarist en voornaamste songwriter Michael Sweet zegt het volgende over “Loves Symphony”: “We proberen altijd het verleden met het heden te verenigen. We proberen het klassieke geluid dat oudere fans missen te combineren met het moderne geluid waar nieuwere fans op hopen. ‘Love’s Symphony’ is een geweldige combinatie van beide. Het vertegenwoordigt niet alleen wie we waren, maar ook wie we zijn. We zijn hier echt enthousiast over en we hopen dat jullie dat ook zijn. ”

Tekstueel voelt alles ook hetzelfde. Je hebt een liedje of twee over het einde der tijden (zoals de opener “End of Days”), wat nummers over relaties (“Betrayed by Love,” “Loves Symphony”), liedjes die kritiek leveren op cultuur (zoals “Divided by Design”) en nummers met een gospel-nadruk (“Unforgivable”). Dit zijn allemaal onderwerpen en thema’s die de band op hun vorige platen heeft behandeld. Deze keer zit er echter een donkerder element in de teksten dat niet echt aanwezig was op die albums. Denk aan de titeltrack, waarin leadzanger Michael Sweet toegeeft dat ze misschien niet meer de “koningen” zijn die ze in hun jeugd waren. “Divided by Design” en “Imperfect World” mijmeren verder over hoe door zonde geteisterd onze tijd is. Het donkerste (en meest verrassende) nummer is misschien wel “Betrayed by Love”, dat spreekt over een relatie van een of andere soort die uit elkaar valt dankzij bedrog van de kant van een individu. Dit duistere element verrast de luisteraar en zorgt ervoor dat When We Were Kings zich onderscheidt van zijn voorgangers.

De christelijke metalpioniers leveren hiermee dan ook een krachtige mix van klassieke geluiden en een moderne twist, waarmee ze hun plaats in het hardrockpantheon bevestigen.

We beluisteren de nummers 1 voor 1.

‘When We Were Kings’ begint met waarschijnlijk het beste nummer op het album, “End of Days.” Het is een knallende track die thrashmetal en powermetal elementen combineert. Het is zwaar, vol met geweldige gitaarpartijen,  terwijl het fretwerk van Oz Fox ons eraan herinnert waarom dit duo behoorlijk onderschat wordt. Het is Stryper op hun zwaarst met beukende drums en de vocalen van Michael Sweet zijn ongelooflijk.

“Unforgivable” Een ontmoedigend nummer dat naadloos overgaat in de titeltrack, het nummer laat het vermogen van de band zien om agressie te mengen met melodie. De interactie tussen Sweet en Fox is hier volledig te horen, wat bewijst dat hun gitaarchemie nog steeds even krachtig is.

“When We Were Kings” De titeltrack is een nostalgische maar energieke ode aan het legendarische verleden van de band. Met zijn melodieuze refrein brengt het luisteraars terug naar Strypers bejubelde vroege platen, terwijl het een eigentijds randje behoudt. Het is de perfecte fusie van verleden en heden.

“Betrayed By Love” Deze track heeft een donkerdere toon en voegt structurele variatie toe aan het album. Het is een bewijs van Strypers bereidheid om nieuw terrein te verkennen binnen hun gevestigde geluid.

“Loves Symphony” Een opvallend nummer dat Michael Sweet beschrijft als “een geweldige combinatie van beide verleden en heden. Het slaat een succesvolle brug tussen hun roots uit de jaren 80 en moderne productie, met gelaagde hooks die vrij catchy zijn, om een ​​uitdrukking te lenen vanuit engels.

“Trinity” Iets progressief qua ritme, “Trinity” toont de creatieve dynamiek van de band. Robert Sweets drumwerk schittert hier, en biedt een solide basis voor het gitaarduo om op voort te bouwen. De break halverwege het nummer met 70s synthesizer-effecten is een onverwachte traktatie.

“Rhyme of Time” Dit nummer balanceert meesterlijk tussen zware gitaren en drums met een semi-balladstructuur eronder. De melodie en het refrein grijpen meteen aan, wat Strypers talent voor het maken van memorabele melodielijnen laat zien.

“Raptured” Een prachtige mix van de zware moderne stijl van de band en hun elementaire 80s bijna-poppy melodieën. Michael Sweets vocale bereik is volledig te horen, terwijl Oz Fox’s Eddie Van Halen-achtige fretboardwerk gewoonweg verbluffend is.

“Grateful” Een terugval naar eerdere hits als “Calling on You”, dit nummer biedt een meer rechttoe rechtaan pop/rock melodie en groove. Het is een verfrissende verandering van tempo die de veelzijdigheid van de band demonstreert zonder hun identiteit op te offeren.

“Divided By Design” Dit nummer brult met een duidelijke kracht en sluit aan bij Strypers hedendaagse metalstempel. Het is een bewijs van hun vermogen om relevant te blijven in de hedendaagse metalscene.

“Imperfect World” De afsluiter van het album knalt op volle toeren, met gitaren die melodie en neigen naar meer het metalachtige Stryper. De ritmesectie van Robert Sweet en Perry Richardson stoomt met meedogenloze ritme, terwijl Michael Sweet diep graaft om de inhoud over te brengen. De solosectie is bijzonder uitstekend en eindigt het album op een van de hoogtepunten .

In “When We Were Kings” houdt Stryper een delicate balans tussen zwaarte en melodie, met veel refreinen met een “meezing”-stijl die trouwe fans zullen waarderen. Michael Sweets vocale optreden verdrijft alle twijfels over zijn vaardigheden, door krachtige noten te raken en emotie over te brengen met dezelfde intensiteit als hun eerdere werken.

Dit album is meer dan alleen een trip down memory lane; het is een levendige, vooruitstrevende release van een band die weigert op zijn lauweren te rusten. Terwijl Stryper aan hun 40th Anniversary Tour begint, dient “When We Were Kings” als een viering van hun nalatenschap en een belofte van meer dat nog komen gaat. Samenvattend in 45 minuten wordt de luisteraar ook wat teruggenomen in de tijd: riffwerk met pakkende melodieën, diepte in de composities en een goede balans tussen klassieke en nieuwe power metal.

Voor zowel trouwe fans als nieuwkomers is het een herinnering dat Stryper in de wereld van christelijke metal nog steeds de kroon draagt.