DGM – Endless

DGM – Endless

Jaar van release: 2024

Label: Frontiers

DGM domineert al ongeveer 30 jaar de Italiaanse progressieve metalscene en met bijna een dozijn albums. In 1996 debuteerde DGM met het in eigen beheer uitgebrachte ‘Random Acces Zone’, een sterke vier tracker met pompeuze metal in het hoekje van Pyramaze. Hun volledig debuut-LP volgt in 1997 “Change Direction”. De eerste platen van het puike bandje kwamen uit op Italiaanse labels als Elevate Records en het Milanese Scarlet Records van Filippo Bersani en Stefano Longhi. In 2006 waren de originele leden van DGM al verdwenen, maar de strakke muziek bleef zijn niveau behouden.

DGM, uit de provincie Lazio, is genoemd naar de oprichters, Diego Reali, Gianfranco Tassella en Maurizio Pariotti. De stevige progrockformatie bestaat al 28 jaar. ‘Endless’ is hun twaalfde volwaardige album.

Sinds het album  ‘The Passage’ (via Frontiers) zijn de nummers korter, spitsvondiger en kwalitatief op peil.

“Endless” is het eerste echte conceptalbum van de band. En het is ook het eerste DGM-album dat veel meer dynamische en akoestische momenten bevat dan voorheen. De mooie cover is van Travis Smith, die eerder gaaf artwork van Overkill en Opeth verzorgde. ‘Endless’ geeft de weg aan van de gedachten, die leiden tot een bepaalde beslissing  of keuze in het leven van de mens. Het eerste deel van de plaat behandelt de zelfreflectie en de omstandigheden. In tweede deel worden mogelijke keuzes met elkaar vergeleken. In het slotdeel wordt de keuze gemaakt, maar de hoofdpersoon blijft waakzaam voor ‘mitsen en maren’. Hij blijft ook ‘de paden, die niet zijn bewandeld’ in de gaten houden.

Voorheen lag de nadruk vooral op de power, met dit album hebben ze er deze keer voor gekozen om veel meer reflectieve momenten op te nemen, waarbij we de meest klassieke progressieve rock mixen met stukken die typisch in de DGM-stijl zijn.

De muziek van DGM is wat gewijzigd op ‘Endless‘. Er is gekozen voor een breed spectrum aan melodieën met een bijpassend instrumentarium. Kansas, Yes, 70’s en 80’s Deep Purple, Emerson Lake and Palmer maar ook PFM, de Milanese classic progrockband, vormden een duidelijke inspiratie. Ik vind de mix van gitarist Simone Mularoni ijzersterk, alle instrumenten zijn perfect te horen en er is veel aandacht besteed aan de solopartijen.

Terugkomend op de nummers, ik denk dat een DGM-fan en elke progressieve rock/metalfan, “Endless” een uitstekend en vermakelijk muzikaal avontuur zal vinden. Akoestische knipogen komen direct met Promises, waar akoestische gitaar en fluit die klassieke prog-smaak toevoegen een prachtige opener. Let op de weergaloze gitaarsolo!

Maar al snel, met “The Great Unknown” en “The Wake”, keert DGM’s snelle en zwaardere prog power metal terug. “The Great Unknown” volgt met gaaf zangwerk en pakkende refreinen. “The Wake” is dreigend, vertellend, balancerend tussen Deep Purple op stoom met wederom een Hammond B3 en een aanwezige sologitaar.  “Solitude” is een akoestisch gerichte meedeiner met dubbele zanglijnen in de stijl van Yes. De solo van Mularoni is opnieuw spetterend, wat een gitarist!

Dan gaan we terug naar de progressieve powermetal met “From Ashes” en “Final”, beide vrij snel en zwaar. De laatste heeft een kleine gematigde breakdown in het midden, maar barst dan los in snelheid met de gitaarsolo’s van Mularoni. “Blank Pages”,  valt op door zijn piano-intro en outro in een gestaag anthem. De finale, … “Of Endless Echoes”, met 14 minuten, is het magnum opus van het album, waarbij de arrangementen de luisteraar blootstellen aan de tegenstelling tussen zware progressieve metal en zachtere overgangen met stem en gitaar.  Het is een geweldig nummer.

Elke luisterbeurt levert weer nieuwe verrassingen op. DGM levert opnieuw een mooie schijf af. ‘Life’, de voorganger, was wat heaviër, deze plaat is wat meer vertellend, episch gericht. De band en zanger zijn enorm sterk en voor gitaarfanaten is Simone Mularoni het ontdekken waard. Klasbakkenbandje! Beslist luistervoer, zeker voor de progressieve rockers!