A-Z – A-Z
Jaar van Release: 2022
Label: Metal Blade Records
Wat krijg je als je twee van de “grootste” prog-muzikanten aller tijden neemt, een paar even geweldige spelers erin gooit en modern-maar-klassiek klinkende nummers schrijft met een heldere productie? Je krijgt AZ, de nieuwe band met Ray Alder & Mark Zonder uit het legendarische Fates Warning. Drummer Mark Zonder (ex-Fates Warning, Warlord) contacteerde zanger Ray Alder (Fates Warning, ex-Redemption) om samen aan zijn muziek te werken. Vandaar ook de naam A-Z. (Alder thru Zonder) Bassist Philip Bynoe (Warlord, Steve Vai) gitarist Joop Wolters en toetsenist Vivien Lalu vervolledigen de line-up. Ray was onmiddellijk akkoord omdat het voor eens niet om progressieve metal ging maar eerder om een mix van eighties, nineties en zelfs wat seventies rockmuziek. Hoewel je misschien een zeer technisch progressief metalaanbod zou verwachten, gingen de jongens een andere richting in. Wat dit NIET is, in de meest strikte zin, is progresieve metal. Het album kan geclassificeerd worden als “prog aangrenzende” of op zijn minst een geweldig klinkend melodieus hardrockalbum met progressieve ondertonen. Dat is ook wat je krijgt. Elf sterke rocknummers van een vier à vijf minuten. Met topvocalist Ray Alder kan het bijna niet verkeerd lopen en aangevuld met topmuzikanten krijg je een meesterwerk. Deze plaat kan bijna niet anders dan iedere muziekliefhebber bekoren die houdt van rock in de stijl van Toto en andere groten der aarde.
We treden de grote Fates Warning familie binnen via een omweg deze keer. Het initiatief voor A-Z komt immers van Mark Zonder, die van 1988 tot 2005 drummer was bij die Amerikaanse progressieve rock formatie en ook drumde in Warlord. Begin 2020 begon hij een aantal songs te schrijven met het oog op het oprichten van een nieuwe band. Die zou de glorie van hardrock eer aan moeten doen. Dit idee kreeg al vlug bijval van zanger Ray Alder die destijds en ook nu nog zanger is bij Fates Warning. De samenwerking tussen de twee werd hervat en de nieuwe band kreeg gestalte toen bassist Phillip Bynoe (Steve Vai, Warlord), gitarist Joop Wolters en toetsenist Vivien Lalu ook besloten om deel uit te maken van A-Z. Een internationaal collectief, waarbij vrijwel iedereen opnam in de eigen thuisstudio. Zonder was zelf producer, maar de mix vertrouwde hij toe aan het Italiaanse wonderkind Simone Mularoni, zodat ook op dat gebied alles perfect is.
De zang van Alder op dit debuut schittert echt op een manier die we in zijn lange carrière nog niet hebben gezien. Zijn geweldige werk met Redemption en zijn solo-release in 2019 spreken voor zich, maar misschien niet beperkt tot een “progressive metal” -formaat heeft hem de vrijheid gegeven om andere gebieden van zijn stem te verkennen met AZ. Op het eerste gehoor valt de aanwezigheid van zijn harmonie & backing vocals op een andere manier op. Dit doet mij sterk denken aan zijn werk op de albums “Parallels” en “Inside Out”. Mark Zonder is ongeëvenaard in de drumwereld. Hij heeft zijn stijl gedurende vele decennia ontwikkeld en zijn keuze aan patronen en vullingen op AZ is buitengewoon uniek. Wat hem hier echt opvalt, dat hij nier vervalt in allerlei drumescapades, maar in plaats daarvan zijn drumpartijen te spelen in dienst van het nummer. Hij kiest verschillende frasering voor elk nummer, wat een fris algemeen gevoel aan het album geeft.
Met zoveel talent in de band kan het niet anders en de spetters vliegen eraf. Want inderdaad dit is hardrock – met name Deep Purple is duidelijk een voorbeeld vanwege de vette Hammondsound – maar de heren kunnen het toch niet laten om flink van leer te trekken op de instrumenten en alzo behoorlijk wat progressief getint vuurwerk te etaleren. Telkens als Alder even ademhaalt, gaan ze het duel weer aan. Goede voorbeelden daarvan zijn de eerste twee singles ‘Trial By Fire’ en ‘The Machine Gunner’. Het eerste nummer “Trial by Fire” is de perfecte opener voor het album. Zonder’s drummen is direct herkenbaar. Het is technisch maar heeft groove. Het nummer heeft een refrein en een hook die op de beste manier niet zou misstaan op een Journey-album. Het volgende nummer “The Far Side of the Horizon” neemt de zaken in een zwaardere richting maar behoudt nog steeds de melodieuze benadering.
Wees gerust, er zijn ook genoeg kalmere passages in de songs. ‘Rise Again’ en het uit erg gesofistikeerde klanken bestaande ‘Stranded’ nemen de tijd om alles traag maar zeker op te bouwen. De puike refreinen zorgen voor meer herkenbaarheid en achtergrondkoortjes klinken even egaal als in vroegere tijden. Het speelse ‘Borrowed Time’ heeft een erg vlot refrein, solo’s mikken niet enkel op snelheid, maar zeker ook op gevoel (‘Sometimes’). Zo heeft elke song wel een aparte sterkte, afhankelijk van de stemming in de doorleefde teksten. Dit album zal zowel liefhebbers van old school hardrock, als AOR-adepten plus de progressieve achterban bevallen en daarmee hebben deze heren hun muzikale horizon op een zeer geslaagde manier verruimd.
Het debuutalbum van AZ is een fantastisch en fris klinkende eerste poging van deze doorgewinterde professionals. Laten we hopen dat er nog veel volgen!
