Shining Black – Shining Black
Jaar van release: 2020
Label: Frontiers
Shining Black is een nieuwe band met zanger Mark Boals (Yngwie Malmsteen, Ring Of Fire, Royal Hunt) en gitarist Ölaf Thorsen (Labyrinth, Vision Divine). Hun aankomende titelloze debuutalbum toont geavanceerde melodieuze metal van Thorsen gecombineerd met de uitstekende vocale vaardigheden van Boals.
Thorsen: “Het was een geweldige ervaring en een grote vreugde om met Mark samen te werken. Hij is altijd een icoon en een buitengewone zanger geweest, maar, zoals ik tijdens het maken van ‘Shining Black’ ontdekte, is hij ook een aardig en bescheiden persoon. Zijn smaak en zijn melodieën passen zo gemakkelijk en perfect bij mijn muziek.
Elke keer dat we onze ideeën uitwisselden en bestanden stuurden, gingen de liedjes letterlijk van start! Elk deel voegde iets toe aan de nummers en het bracht het geheel naar een ander niveau.
De wortels van deze nieuwe metal-samenwerking gaan terug tot 2014, toen de Italiaanse power/progressieve metalband Labyrinth voor het dilemma stond om vooruit te gaan zonder hun oude zanger Roberto Tiranti.
Uiteindelijk kozen ze ervoor om met Mark Boals te werken en begonnen ze aan nieuwe nummers te werken die op het volgende album van de band zouden zijn uitgebracht, maar zijn drukke schema paste niet in de opnameplannen die de groep destijds had. Na een paar jaar onderbreking maakte Labyrinth uiteindelijk een nieuw album (‘Architecture of a God’) met Tiranti weer aan boord.
Ondanks dat ze op dat moment niet met elkaar samenwerkten, bleven Boals en Thorsen contact houden en toen de gelegenheid zich voordeed en op voorstel van Frontiers, grepen de twee kunstenaars de kans aan en werd het Shining Black-project geboren.
Eerlijk gezegd is Boals een veel betere zanger dan in zijn Yngwie jaren. Hij heeft een opmerkelijk bereik van 3 octaven, wat op zichzelf suggereert dat hij een plaats in de voorhoede van elk rockgenre zou kunnen hebben. Hij is komt in de buurt van Joseph (Toto) Williams op ‘Boogeyman’s qua hogere registers.
Maar gedurende het hele album blijft hij indrukwekkend. Luister onder ander na de nummers ‘Where Are Your Gods’, dit nummer lijkt behoorlijk te zijn beïnvloedt door Dio, ‘The Carousel’ heeft daarintegen een kenmerkende Dream Theater vibe en ‘The Day We Said Goodbye’s.
Elke track heeft iets te bieden, zonder vulmateriaal. De plaat trapt af met ‘The House of the Fallen Souls’ is een knaller van heavy metal met zwevende melodieën en oogverblindende toetsen. Boals alt vocaal bereik strekt zich uit over Thorsten’s grillige vingertikken om een unieke opening te bieden. ‘Boogeyman’ is een snelle rocktrack met enorme popmelodieën en een geweldig synthesizer-toetsenbordgeluid. De vocale vaardigheden en sterke songschrijftechnieken zorgen ervoor dat dit album fris aanvoelt.
De titelloze track voelt als een kanshebber voor een festivalfavoriet met opkomende fans. Het meezing refrein wordt direct onterecht verrijkt met de rustgevende zang van Boals in combinatie met heftig drumwerk, heldere toetsen en een verbrijzelende solo die het onderscheidt. ‘Just Another Day’ verandert van richting met een ballad uit de jaren 80, terwijl ‘The Day We zei Goodbye’ een prachtig, piano-gedreven liefdeslied is. ‘My Life’ valt op, niet alleen omdat het een krakend nummer is, maar ook omdat het indruist tegen de overige nummers van het album, met de nadruk op ‘melodieus’ in plaats van ‘metal’.
Dat gezegd hebbende, ‘We Fall’, een snel ontvouwend melodieus metal-epos, draagt het maximale drama uit van het ‘einde van de wereld zoals we het kennen’-tekst, en sluit het album op passende wijze af.
De productie, engineering en arrangement steken goed in elkaar. Met de muzikaliteit is zoals te verwachten weinig mis. De muziek is een mix van melodieuze metal, neigend naar power metal met wat progressive metal elementen. Muzikaal lijken de invloeden vooral uit het eind van de jaren ’70 begin jaren ’80 te zijn, met een scheutje NWOBHM erin gegooid, wat zorgt voor een smakelijke mix van klassieke en moderne smaken.
Geef een reactie