Dukes Of The Orient – Dukes Of The Orient
Jaar van Release: 2018
Label: Frontiers
Wat krijg je als je een Brit uit Londen koppelt die houdt van Amerikaanse AOR met een Amerikaan uit Californië die is opgegroeid op de Britse Prog?
Dukes of the Orient is de meesterlijke combinatie van zanger John Payne ( ASIA featuring John Payne, ex-Original Asia, GPS) met toetsenist Erik Norlander (Last In Line, Lana Lane) die nu hun gelijknamige debuutalbum presenteren.
John Payne was de lead vocalist en bassist van Asia van 1991 tot 2006, ter vervanging van Vocalist / Bassist John Wetton (oorspronkelijk van King Crimson). Met Payne aan het roer bracht de Engelse band acht studioalbums uit, van de Silent Nation uit 1992 tot en met Aqua in 2004. In 2006 werd de originele line-up van Asia herenigd (Keyboardist Geoff Downes, gitarist Steve Howe, Drummer Carl Palmer en Wetton), waardoor Payne uit de groep werd gezet. De ontslagen line-up ging verder onder de naam Asia featuring John Payne.
Dukes Of The Orient wordt gedragen door zanger John Payne (ex-Asia, GPS) en keyboard-speler Erik Norlander (Last In Line, Lana Lane). Nadat Geoff Downes in 2007 de originele 1982-Asia-line-up in ere herstelde, ging John Payne verder onder de naam ‘Asia Featuring John Payne’, waarin Norlander de keys&synths van Downes overnam. Tien jaar later verschijnt dan eindelijk het debuut-album, dat uit respect na het overlijden van Asia’s originele zanger John Wetton begin vorig jaar, nu onder de noemer Dukes Of The Orient wordt uitgebracht. Met hulp van top-krachten als Jeff Kollman, Guthrie Govan, Moni Scaria, Bruce Bouillet en Jay Schellen.
Tien jaar in de maak, Dukes of the Orient is het album , dat als logische opvolger van Aqua in de pen zat. En dat uitgebracht zou worden als: Asia – Americana .
Dukes Of The Orient is gewoon een melodieuze neo-progressieve rockband in een AOR-wikkel. Of anders gezegd, de nummers zijn zeer aanstekelijke, popachtige, AOR-rocksongs met enig technische detail en een groot deel van Norlander keyboard-tovenarij.
Op vrijdag 23 februari 2018 op Frontiers Music srl, is dan de verschijningsdatum van het debuutalbum van Dukes of the Orient. Het titelloze album opent met de melodramatische nummer “Brother in Arms”, die warm oplicht met een aura van Journey’s “Separate Ways” ( Worlds Apart). Daarom voortbordurend volgt het volgende nummer de mid-tempo ballade” Strange Days “, wiens catchy gitaar ad-lib en keyboard intermezzo precies de juiste dosis bevatten , nooit overheersend maar aanvullend. De Dukes worden dan sentimenteel met de daaropvolgende piano-ballade “Amor Vincit Omnia [Love Conquers All]”. “Time Waits for No One” bouwt voort op zijn voorganger, met dit verschil dat hierbij de gitaar meer naar voren komt.
Vervolgens nemen de heren de luisteraar mee naar een nostalgische sfeer van de onheilspellende en nogal donkere, gotische nummer ‘A Sorrow’s Crown’, waarvan de klavieracrobatiek teruggaat naar het oude Asia. Dan is er de arenarocker “Fourth of July” met boordevol Progressive Pop / Rock synthesizer-georiënteerde muziek.
Het op één na laatste nummer, “Seasons Will Change” is zonder twijfel met de gepijnigde stem van Payne een van de hoogtepunten van het album. Het slotakkoord bevat een compositie van weelderige harmonieën en meeslepende melodieën, met het tien minuten durende, rustieke, progressieve-klassieke epische “Give Another Reason”. Een- klassieke gitaarintro, filmische soundscape, langzame symfonische opbouw.
Payne en Norlander hebben echt de juiste beslissing genomen om met een nieuw collectief op de proppen te komen, want dit resulteerde in hun tien jaar-in-de-making-album dat zowel een gevoel van bekendheid als een glans van hedendaagse rock/synthesizer georiënteerde muziek opleverde. Met doordachte arrangementen en ongerepte productie van de nummers is Dukes of the Orient ongetwijfeld een meesterwerk, dat met passie en meesterlijke handen is vervaardigd.
Geef een reactie