Fates Warning – Theories Of Flight
Jaar van Release : 2016
Label : Inside Out
Sommige bands fungeren haast als een soort kwaliteitszegel. Als je de bandnaam ziet, weet je ongeveer wat je kunt verwachten. Daarentegen heeft een kwaliteitszegel ook iets fabrieksmatig. Je weet dat het met de kwaliteit goed zit, maar, haast per definitie, ontbreekt het verrassingselement. Fates Warning staat al geruime tijd garant voor melodische, subtiele progmetal die de aandacht zonder problemen vasthoudt.
Theories Of Flight is het twaalfde studio-album van het Amerikaanse progressieve metalgezelschap Fates Warning. De band is na het vertrek van gitarist Frank Aresti herleid tot een kwartet, maar hierbij boet de band zeker niet aan kwaliteit in, want Joey Vera (bas), Jim Matheos (gitaar), Bobby Jarzombek (drums) en Ray Alder (zang) musiceren van bij de start van het album op een hoog niveau. Fates Warning is namelijk een band die al een tijdje meegaat. Samen met onder andere Dream Theater en Queensryche waren ze een van de pioniers van de progressieve metal. Inmiddels zijn we al ruim een kwart eeuw verder. “Theories Of Flight” is het tweede album dat de band publiceert na een negen jaar lange hiaat. De bezetting op dit album is hetzelfde als die op ‘Darkness In A Different Light“. Van de originele line-up uit 1984 is alleen nog maar gitarist Jim Matheos over. Zijn gitaarspel vormt dan ook de ruggengraat van de muziek. Daarnaast is zanger Ray Alder natuurlijk ook alweer vanaf eind jaren ’80 verantwoordelijk voor de zang. De muziek voelt hierdoor gelijk heel vertrouwd aan.
Na een iets wat te brave intro, barst opener From The Rooftops na anderhalve minuut uit tot een sterke, stevige opener die het beste doet vermoeden voor de rest van het album. De band stelt gelukkig het nummer voorop. De solo’s en progressieve uitbarstingen staan altijd in dienst van de compositie. De manier waarop gefaseerd het tempo wordt opgevoerd, is erg sterk. De timing is zo gekozen dat je als luisteraar het album wordt ingezogen. Echt een stukje vakwerk! In deze track merk je ook dat er aandacht besteed is aan de details. De percussie rond de vijfde minuut is opvallend en interessant. Drummer Bobby Jarzombek weet duidelijk wat hij doet. Daarnaast weet de band op dit album erg slim hectische passages af te wisselen met pakkende refreintjes. Zo zou een nummer als Seven Stars welhaast een popsong kunnen zijn. Na opvolger Seven Stars wordt het echter een beetje bang afwachten welke richting de band op Theories Of Flight uitgaat, want de catchy song heeft heel wat commercieel singlepotentieel met zijn goed in het gehoor liggend refrein. Toch laat Fates Warning in het muzikale tussenstuk zijn progressieve kant zien wat toch weer een kleine meerwaarde geeft aan Seven Stars. Opgelet, ik ga hier niet beweren dat Seven Stars een slecht nummer is, want dankzij de muzikale bagage van Fates Warning weten ze wel heel goed waar ze mee bezig zijn.
Daarna gaat het gelukkig echter crescendo met SOS waarin Alder voluit zijn vocale capaciteiten mag exploreren. Het hoogtepunt van Theories Of Flight komt in het middenrif van het album met het meer dan tien minuten durende The Light And Shade Of Things, waarin het kwartet alle registers opentrekt en laat horen dat ze hij progressieve metal volledig geïntegreerd heeft in de eenentwintigste eeuw. Rustige passages worden afgewisseld met muzikale en vocale uitbarstingen die eigen zijn in het genre en die de heren perfect tot prachtige songs kunnen breien.
Fates Warning gaat op hetzelfde elan verder om af te sluiten met The Ghosts of Home, een bij wijlen stevige progressieve rocker met heel wat muzikale tierlantijntjes waarin ze er wonderwel in slagen meer dan tien minuten lang de spanning op te bouwen, zodat de aandacht van de luisteraar niet verslapt. Afsluiten doen ze met de futuristische titelsong
We kunnen dus besluiten dat Theories Of Flight in het progressieve metal genre één van de toppers van 2016 mag genoemd worden. Deze in 1982 opgerichte band, levert nog steeds hoge kwaliteit en daar kunnen we alleen maar blij mee zijn.