Unisonic – Light of Dawn
Jaar van release: 2014
Label: EarMusic
In 2012 met het debuut album was het al duidelijk dat de collaboratie tussen Michael Kiske en Kai Hansen de eerste stappen richting top gezet had. Het hele grote succes bleef nog wat uit – het is dan ook geen Masterplan – maar dat zou slechts een kwestie van tijd zijn. Het tweede album is er nu, getiteld Light of Dawn.
De tweede langspeler, ‘Light Of Dawn’, gaat na de intro in ieder geval erg sterk van start met ‘Your Time Has Come’ die wel iets teruggrijpt naar de “Keeper” sound. Snelle gitaren, dito drums en de typisch hoge zang van Kiske klinken erg vertrouwd en ik betrap mezelf erop dat mijn hoofd steeds sneller goedkeurend op en neer gaat. De daaropvolgende ‘Exeptional’ is een stuk langzamer, dromeriger en progressiever, maar mag er zeker weten. Gelukkig wordt het gaspedaal op ‘For The Kingdom’ (van de gelijknamige EP die eind mei verscheen) daarna weer verder ingedrukt. Op de daarop volgende nummers zet men voornamelijk de melodieuze hardrock en AOR van het debuut door, en alhoewel de muziek zeker niet verkeerd klinkt, kan ik niet spreken van echte hoogvliegers. De stevigere ‘Find Shelter’ en de stampende ‘Throne Of The Dawn’ vallen in de positieve zin op, terwijl de rest van de nummers – ondanks hun heerlijke typische 80s sfeer – niet meer dan redelijk, of zelfs matig zijn. Uiteraard zijn de songs goed gecomponeerd en valt en laat men op instrumentaal en vocaal gebied niets te wensen over, wat ook voor de geluidstechnische kant van het verhaal geldt. Helaas kunnen de songs over het algemeen de aandacht niet echt vasthouden, en zijn de langzamere nummers behoorlijk langdradig. De bovengenoemde uitschieters zijn daarnaast te voorspelbaar en te standaard om van echte hoogvliegers te kunnen spreken. Al met al is ‘Light Of Dawn’ een sterker album dan zijn voorganger, maar ook dit keer komt men niet verder dan een aardige melodieuze rock/power metal album.
Voor een pak heavy metalliefhebbers zal dit wellicht dé plaat van het jaar zijn. Begrijpelijk, omwille van vele redenen. Ten eerste zit hier een pak Helloween-nostalgie in, zowel de de pure powermetalfasen als van de tijd waarin ze trachtten met hardrock de hitlijsten te veroveren. Unisonic is dus niet alleen een evenwichtsoefening tussen heavy en dubbelbas-aangedreven powermetal, ook meezinger-(hard)rock-hymnes zoals Exceptional en Not Gonna Take Anymore zijn geen uitzonderingen, integendeel. Voor ieder wat dus, voor mij persoonlijk is dat vooral For The Kingdom (op zijn Stratovarius), waarvoor ook een EP verscheen in de aanloop tot dit album. De rest is me veelal te zoet en gezapig, al moet ik toegeven dat de kwaliteit niet te ontkennen valt. Unisonic is top.
Geef een reactie