Shadow Gallery – Digital Ghosts
Jaar van release: 2009
Label: InsideOut Music
Het verhaal van Shadow Gallery is bekend. De progressievemetalband verloor vorig jaar plotseling zanger Mike Baker door een hartaanval. Zoiets is natuurlijk ontzettend tragisch voor familie, vrienden en bandleden, maar ook voor het geluid van de groep, want Baker drukte met zijn doorleefde stem lange tijd een flinke stempel op de muziek. Ik heb me dan ook afgevraagd of het verstandig was voor Shadow Gallery om onder deze naam door te gaan, maar achteraf gezien blijkt die keuze absoluut de juiste te zijn.
Digital Ghosts is namelijk één van de sterkste platen die de Amerikaanse band tot nu toe uitbracht. De tragiek van het verlies druipt er vanaf, maar men is niet bij de pakken neer gaan zitten. Mastermind Gary Wehrkamp en de overige leden verdienen daarvoor veel respect, maar een groot deel van dat respect gaat ook naar nieuwe zanger Brian Ashland. Het is onmogelijk om Baker te vervangen, dus is er voor verandering gekozen. Ashland neigt met zijn loepzuivere strot meer naar de klassieke US prog/power metalzangers als Geoff Tate (Queensrÿche) en Ray Alder (Fates Warning) en hij voegt daar nog een flinke dosis eigen personality aan toe. Alsof zijn glansrol al niet genoeg is duikt in het schitterende Strong ook nog de stem van Ralf Scheepers (Primal Fear) op. Aan vocale afwisseling is zeker geen gebrek.
De nieuwe cd is vooral een stuk zwaarder beladen dan Room V en haast vanzelfsprekend is er gekozen voor een vrij donkere toonzetting. Dat betekent niet dat er enkel getreurd wordt, want hoewel een kraker als Pain zeer duister gekleurd is, duiken er in een compositie als With Honor ook lichtpuntjes op. Deze opener behoort gelijk tot de hoogtepunten van het album, vanwege de sublieme wisselwerking tussen zwartgallige gitaarriffs en progressieve structuren die meer atmosferisch van aard zijn. Shadow Gallery heeft nog altijd de gave om complexe nummers toch vrij toegankelijke te laten klinken door te spelen met wonderschone melodielijnen en pakkende zangpartijen. Muzikaal gezien valt er geen speld tussen te krijgen en het is alsof Mike de bandleden tijdens de opnames heeft aangespoord om tot nog grotere hoogten te stijgen.
De prachtige productie, het stemmige artwork en de schitterende melodieën; al deze elementen zorgen ervoor dat Digital Ghosts een plaat is die je als liefhebber van progressieve rock en metal gewoon niet kunt negeren. Het vakmanschap is groots en de emotionele lading is nog zoveel grootser. Met recht één van de sterkste albums van dit jaar en absoluut een schitterend eerbetoon aan de veel te vroeg gestorven zanger.
Geef een reactie