Jimi Jamison – Crossroads Moment
Jaar van release: 2008
Label: Frontiers Records
Als ik de naam van de Amerikaanse rockzanger Jimi Jamison hoor moet ik altijd direct aan Survivor denken, ondanks het feit dat hij daar in feite al ruim vijftien jaar weg is en aanvankelijk ook bij Target en Cobra mooie dingen heeft laten horen. In 2006 was hij nog wel onderdeel van een Survivor reünie die leidde tot het zeer acceptabele ‘Reach’, maar omdat Survivor veel grote hits scoorde met hem achter de microfoon zal hij onwillekeurig altijd met Survivor worden geassocieerd. Maar dat is bepaald geen schande, integendeel, want het waren mooie tijden met die band en zijn stemgeluid was, en is blijkt nu, nog steeds van grote klasse. Nu was ik zowel Survivor als Jamison eigenlijk een beetje uit het oog verloren hoewel ik met enige regelmaat een van de laatste albums van Survivor, het uit 1988 stammende ‘Too Hot Too Sleep’ nog wel eens uit de kast trek. En dan vooral omdat daar een van de beste AOR tunes uit de historie, het geweldige ‘Desperate Dreams’ op staat. Maar goed we gaan het nu niet over Survivor hebben, maar over de tweede soloplaat van Jamison genaamd ‘Crossroads Moments’. Zijn eerste soloavontuur dateert al weer van 1991 en verscheen onder de naam ‘When Love Comes Down’.
Onderhand mogen er dan weliswaar vele jaren zijn verstreken, het wordt nadat de cd tray de schijf heeft opgeslokt meteen duidelijk dat er gelukkig weinig is veranderd. Jamison weet namelijk met deze release de AOR spijker weer vol op zijn kop te slaan, iets wat wat natuurlijk geen verassing is, want als iemand weet hoe je zo’n plaat moet maken is hij het wel. Dit is gewoon Amerikaanse AOR van de bovenste plank. Dus heerlijk melodieus, bepaald radiovriendelijk, vakbekwaam geproduceerd en met een perfecte balans tussen de mid tempo rockers en de rock ballads. Bij veel platen zijn er altijd wel nummers die eruit springen, maar dat is hier niet het geval omdat ze simpelweg allemaal erg lekker in het gehoor liggen en het verschil tussen hard en zacht niet zo groot is. Ook de echte ballads ‘Bittersweet’, ‘Lost’ en ‘As Is’ weten te overtuigen en passen er perfect tussen.
De sound van de plaat heeft griezelig veel weg van die van Survivor in zijn beste dagen inclusief de volop aanwezige jaren 80 keyboards (met name op ‘Crossroads Moments’ en ‘Friends We Never Met’). De verklaring daarvoor is snel gevonden, want niemand minder dan voormalig Survivor gitarist Jim Peterik heeft aan deze plaat zijn medewerking verleend. En niet alleen als schrijver van de nummers en met zijn tengels op gitaar, ook heeft hij de plaat samen met Larry Millas (Pride of Lions) geproduceerd. En als je weet dat nou net de Survivor platen waar hij mede aan het roer stond op mij de meeste indruk hebben gemaakt, dan is het wel duidelijk dat ook deze schijf kwalitatief niets te kort komt. Het lekkere gitaar geörienteerde ‘Battersea’ opent het bal en het niveau zakt gedurende de rest van de plaat geen moment. Wat ook helpt is het feit dat de nummers allemaal ruim over de vier minuten lopen wat ervoor zorgt dat ze lekker in balans zijn en de muzikanten volop de kans krijgen om zich te onderscheiden. Als toegift komen op de laatste track ‘When Rock Was King’ ook illustere stemgenoten als Joe Lynn Turner en Dave Bickler (Jamison’s voorganger bij Survivor) voorbij. Kortom, het is gewoon erg plezierig wat Jamison tot ons laat komen.
Het valt me altijd op dat je naar zangers van het kaliber Jamison gerust een hele plaat kunt luisteren zonder dat hun stemgeluid gaat vervelen. En dat is in dit geval maar goed ook, want maar liefst veertien nummers en bijna 70 minuten duurt het feest dat ‘Crossroads Moments’ heet. Daarna tijd voor wat anders? Welnee, je krijgt de neiging om gewoon weer op de play knop te drukken en er gewoon nog een keer naar te luisteren. Kortom, slecht nieuws voor de ware AOR fans want het wordt, niettegenstaande de financieel barre tijden, toch een kwestie van portemonnee trekken.
Geef een reactie