Drive, She Said – Real Life
Jaar van release: 2003
Label: Frontiers Records
In de late eighties hebben keyboardspeler en songwriter Mark Mangold (ex American Tears, Touch en Michael Bolton) en Al Fritsh ( ex TZR ) elkaar ontmoet. Mark had de mogelijkheid om Al te zien spelen en was meteen verkocht bij het aanhoren van zijn stemgeluid. Daarna besloten zij om een band te formeren. Het duo startte met het maken van demos en ze verdienden een deal met CBS wat weer resulteerde in hun eerste album dat gewoon “Drive, She Said”heet. Die plaat is toendertijd gemaakt met een stel vrienden van ze waaronder: Tony Bruno, de broers Kulick, Bob en Bruce (ex Kiss), sessie muzikant Kenny Aaronoff en Benny Mardones om er een paar te noemen. Die eerste schijf werd juist gereleased toen er een grote reorganisatie plaatsvond bij CBS en de band werd nauwelijks ondersteund door de platenbaas.
De plaat werd wel goed ontvangen, vooral in Europa maar van support was nauwelijks sprake. Mark en Al besloten weg te gaan maar het was het label Music For Nations dat later met ze in zee ging om de 2e plaat uit te brengen. “Drivin’Wheel” werd ook live gespeeld in de UK als support act van de band FM en in Duitsland met UFO. Na deze tour, terug in de States gingen ze “Excelerator”opnemen, hun derde. In 1998 kwamen ze onder de aandacht van Frontiers Rcords hun huidige label waar ze een compilatie hebben uitgebracht en in 2003 werd het nieuwe “Real Life” gereleased. En daar wil ik het over hebben.
Met DSS blijf je enthousiast, maar naar een aantal luisterbeurten, kan deze nieuwe schijf toch niet tippen aan het debuut . De plaat had van mij zeker hier en daar wat steviger gemogen. De ceedee telt 13 tracks en was geproduceerd door Mark en Al. Muzikale hulp kregen ze van Jonathan Mover (ex GTR, ex Marillion). De band speelt veel op safe en er is geen verrassing te ontdekken. Okay Al Fritsh blijft een prima zanger met veel gevoel voor soul, maar voor een nummer zoals de ballad “Silver White” mag je met zo’n reputatie meer verwachten. Veel beter is het uptempo “Overdrive”. Andere goede nummers zijn het pakkende “Stronger”, “What’s It Gonna Take” en het met veel keyboardwerk “Always And Forever (Godz)”. Mensen dit toch met Drive She Said kennis willen maken, raad ik aan om zeker de debuutschijf op te snorren.